26-12-2012

Mijn ex heeft toch nog geantwoord en ze was niet blij met de email. Ze zei dat ik de plank volledig missloeg en haar nekhaar er recht van overeind ging staan. Alhoewel dat ook deels te verwachten is deed het me wel realiseren dat ze voor een deel gelijk had.
Ik was bang voor mijn fouten en de invloed die dat zou hebben op haar leven en daar sloeg ik de plank idd mis. Want zoals ik reageerde op haar ontkenning van behoeften (OVB) en het niet uiten van haar gevoelens, ook die reactie was vnml het effect van oude pijnen. En zoals mijn ex hiervoor reageerde op mijn afwijzing (dat was nogal heftig) was weer een reactie van haar oude pijnen.

Als ik die redenatie doortrek, betekent dit dat je dus een andere volwassene eigenlijk geen kwaad kan doen, psychisch gezien. (zolang je handelt uit goede intenties naar anderen toe) Een volwassen heeft in principe geen steun/liefde etc nodig en dat is zeker jou verantwoordelijkheid niet. Daarnaast kun je die ook niet vullen bij een ander, omdat het onvervulde oude kinder behoeften zijn. Je kan wel nieuwe pijnen veroorzaken, maar deze zijn altijd maar tijdelijk omdat het volwassen brein er een verhaal aan koppelt en onder normale omstandigheden gewoon de waarheid aan kan.
Je functioneert alleen als symbool waardoor je dus oude pijnen van de ander triggerd, dit kan je niet voorkomen en kan je ook niet beter maken.

Mijn schuldgevoel naar mijn laatste ex toe was dus misplaatst, want het gaat om haar oude pijnen en niet om het feit dat ik haar afwees. Dus wat dat betreft had ze gelijk 🙂

Als volwassene heb je geen afhankelijke positie meer en dus is de waarheid in principe altijd wel te handelen. Mocht je mishandeld worden op straat, ingebroken worden in je huis etc dan heeft dat natuurlijk een kleine inpakt, maar het is volledig verklaarbaar en je kan daarna weer een veilige situatie voor jezelf creëren , je bent immers niet afhankelijk. Daarnaast “horen” je overvallers niet goed te zijn, je te steunen of liefde te geven. We leren dat de wereld vol gevaren zit en dat we ons daartegen moeten beschermen. De waarheid weten we dus al.
Op zich klopt het dan ook wel. Als baby/kind hebben we liefde nodig om te overleven, als volwassene kunnen we liefde alleen ervaren door het te geven.
Als je verlicht bent, kun je als volwassene alleen nog lichamelijke pijnen voelen. Anderen kunnen je psychisch niet kwetsen en het dus ook niet fout doen. Ze kunnen je alleen fysiek pijn doen. Lichamelijk mishandelen, niet geestelijk.

Het antwoord van mijn ex op mijn email triggerd dus deze gedachten, dus ook al was de reden misplaatst om het te doen, het heeft er wel voor gezorgd dat ik nu begrijp waarom dat zo is.
Heb nu wel het gevoel dat ik helemaal klaar ben met haar, dat ik geen behoefte meer heb om vrienden met haar te zijn. Stiekem wil ik toch speciaal zijn in iemands leven, het gevoel dat ik wat voor ze betekent heb, maar dat is natuurlijk een illusie voor de oude pijn. Je probeert op die manier terug te krijgen wat je nodig had.

(Toelichting: De termen in dit stukje komen allemaal uit het boek “Illusies”)