12-01-2013
Nou heb het gevoel de emotionele angst nu nog steeds te kunnen laten verdwijnen, door dus gewoon toe te laten en te weten dat het een illusie is die niks met nu te maken heeft.
Heb vandaag een flink stuk gewandeld in het westerpark met mijn loge. Ik merk dan dat ik toch nog blijf analyseren en denken, niet om het nu beter te maken , maar over zoals hoe de afweersystemen aan andere mensen uit te leggen. Toch is dat ook weer een illusie. Het is denk ik ook wel valse macht, als anderen het maar beter begrijpen dan komt het allemaal goed. Al voel ik het niet helemaal zo. Want in principe maakt het me niet uit. Ze moeten er toch zelf achter komen en het is sowieso niet mijn verantwoordelijkheid. Daarnaast moet iedereen er op zijn eigen manier achter komen, om de waarheid te voelen, te ervaren. Maar blijf dat toch denken omdat het ik nmm op die manier toch controle houd of probeer te houden. Het probeert te beïnvloeden wat het niet kan beïnvloeden. Het denken durft die illusie van controle niet los te laten.
Om mijn angst te doen verdwijnen hoef ik in principe niks te doen. Gewoon toelaten, observeren en weten dat het een illusie is en dat het geen invloed op mij kan hebben. Het is dus veilig om die angsten toe te laten en te observeren omdat de illusie vanzelf weer oplost.
Ik heb op dit moment echter het gevoel dat de illusie van controle niet zomaar verdwijnt en dat ik daarvoor actief elke keer mijn bewustzijn moet terugbrengen naar het nu. Ook met behulp van meditatie als training en tijdens de dingen die ik doe in het dagelijks leven.
Waar angst-illusie vanzelf oplost door te observeren blijft de controle-illusie een actieve actie te vereisen door je bewustzijn terug te brengen naar het “nu”.
→ lukt beter, met beter concentratievermogen → meditatie
Zat net op de bank een boek te lezen en voelde toch weer die angst, vond het moeilijk om te bepalen waar die vandaan komt. En ook moeilijker om hem toe te laten en te observeren. Misschien omdat ik liever toch dat boek van Eckhart weer lees ipv een nieuw verhalen boek waar ik toch meer met mijn verstand voor had gekozen. Bang dat ik was om niet te overdrijven hoeveel ik hier mee bezig moet zijn, maar misschien is mijn gevoel er wel gewoon klaar voor.
Voor het eten zat ik H3 van Eckhart te lezen die helemaal erover gaat dat het leven in het nu alle illusies vanzelf doet verdwijnen. Het wijst er ook nog eens op dat mijn bezigheden om te proberen het gelopen pad aan anderen uit te leggen ook weer een illusie van het verstand is, door te doen alsof ik dan bevrediging zal halen.
Maar de weg er naar toe is het doel, niet het doel zelf is het doel.
Mijn doel wordt dus gewoon het bijhouden van mijn veranderingen, verder niks.
Ik voel dat ik nog steeds bang ben. Bang om mijn denken op te geven, mijn analyseren op te geven. Bang dat ik de energie van verlichting niet aan zou kunnen. Ik identificeer me dus nog steeds met het “ego”, met de linkerhersenhelft. Want het is mijn ego die bang is om op te houden met bestaan, terwijl het juist alleen maar een onderdeel wordt van het nieuwe bewustzijn.
Waar ik vanochtend schreef dat de angst-illusie verdwijnt door hem toe te laten als illusie en controle-illusie door actief bewustzijn terugbrengen naar nu.
Eckhart zegt ook: Observeer de gedachte, voel de emotie, veroordeel of analyseer niet wat je waarneemt.