24-11-2012
Heb nog niks gehoord van mijn collega, maar die bel ik anders nog wel een keer. Ook van de lampen waar ik mijn geld van ga terugkrijgen niet, dus daar zal ik ook nog een keer achteraan moeten gaan. Gisteravond is de oude vriendengroep met z’n allen uit eten geweest. Nou hou ik niet van uit eten gaan, dus heb ik gewoon afgezegd. Wel kreeg ik nog een berichtje dat ik er eigenlijk bij hoorde, dat was toch wel lief van die vriendin. Had een vervelend incident met mijn loge vanochtend. Hij gaat op een andere hond rijden en ik zeg er wat van en wil hem eraf halen. Begint ie toch flink te grommen en zelfs half naar me uit te halen. Uiteraard begint die andere hond daarop te vechten met mijn loge. Nadat die uit elkaar zijn gehaald blijft hij vreemd doen en naar me grommen. Ik schrik daar toch onwijs van. Zulk gedrag past gewoon niet in mijn belevingswereld. Ik ben daar toch al de hele ochtend door uit mijn balans.
Kwaad dat ik ook zo iemand ben die zijn hond heeft loslopen, maar ondertussen rare dingen doet. Kwaad dat een hond onder mijn dak zo tegen me uitvalt, terwijl ik me druk zit te maken dat ik niet te dominant moet zijn. Misschien kwaad op mezelf dat ik dat soort verhaaltjes ga geloven omdat anderen dat denken. Dit terwijl de hond gewoon verlatingsangst heeft. Boos dat ik daar dan wel naar ga handelen. Terwijl ik de hond net in zijn nek gegrepen heb omdat hij naar me uitviel en nu is er helemaal niks meer aan de hand. Hij is i.i.g. nog net zo aanhankelijk als eerst. Kwaad dat ik nog steeds er te veel vanuit ga dat de honden waar ik op pas op een bepaalde manier moeten reageren, maar dat gewoon niet kan omdat ze allemaal anders zijn. Ik blijf me irriteren en boos worden om de verkeerde inzichten van andere mensen, terwijl ik zelf constant er naast zit. Dat ik niet gewoon de situatie accepteer dat de meeste honden aan de riem moeten , niet los kunnen. Dat mijn eigen honden ook niet perfect opgevoed waren. Misty (mijn vroegere hond) heeft ook met de hond van de buren gevochten, al was er verder natuurlijk niks aan de hand, misschien ook omdat we verder weinig honden tegenkwamen. Ik wordt ook boos over het feit dat mensen overal wat achter zoeken, terwijl er helemaal niks is. Maar ja, ik moet begrijpen dat overal wat achter zoeken de natuur van de mens is, hoe ik zelf ben heeft daar geen invloed op. Als ik leef door nergens wat achter te zoeken of niet te oordelen, wil dat natuurlijk niet zeggen dat andere mensen dat opeens niet meer bij mij zullen doen. Sterker, dit zal natuurlijk juist alleen maar erger worden. Want hoe minder je jezelf zal verraden en steeds minder naar sociale conventies zal buigen, hoe meer mensen je zullen veroordelen. Dat is nou eenmaal de realiteit.
Verbazend genoeg, nu ik €10 voor een intakegesprek en de prijs omhoog heb gegooid in de zomer ben ik opeens bang dat ik te weinig klanten ga krijgen, dat zo’n incident met mijn loge ervoor zorgt dat zij ook niet meer terugkomen als klant.
Heb nog steeds sterk de neiging om alles maar af te stoten, kwa mensen, kwa honden, omdat ik er telkens door getriggerd wordt. Me ergens terugtrekken in een veilige wereld met weinig geouwehoer vanuit mensen en alle fouten die uit ons foute gedrag voortkomt. Me terugtrekken in mijn eigen utopie waarin ik niet meer trap in alle foutieve mechanismen die in ons huizen.
Waarom heb ik zo’n moeite om de realiteit te accepteren ?