30-12-2012
Was vanochtend heel vroeg wakker, dit kwam door mijn hemelparadox-idee. Ik realiseerde me opeens dat de hemel geen paradijs kon zijn omdat het geen antwoord geeft op de vraag “waarom?”.
God en de hemel zijn verzonnen als antwoord op de vraag: Waarom? Op het moment dat je sterft en naar die hemel gaat , heb je je doel bereikt en ontstaan daarna weer de vraag: Waarom? . Een paradijs kan geen paradijs zijn als het leven geen nut heeft, zeker niet als het een eeuwig leven betreft. God en de bijbel hebben alleen betekenis als antwoord op de vraag: Waarom? Als je die vraag niet stelt hebben God en de bijbel geen betekenis.
De meeste mensen zijn het erover eens dat aardse doelen nastreven het leven geen betekenis geeft en dus kan die in de hemel het doel niet zijn.
Vanuit die logica kom je dus in het paradijs door de vraag: Waarom? niet te stellen.
Toen moest ik denken aan het scheppingsverhaal en de boom van kennis. Als je kennis als symbool ziet voor de vraag “Waarom?” dan zegt het scheppingsverhaal eigenlijk hetzelfde. Zo gauw je de vraag: Waarom? gaat stellen wordt je uit het paradijs verbannen.
Ik had de korte verzie van de hemelparadox ook op facebook gezet en de broer van mijn laatste ex reageerde in eerste instantie behoorlijk bot erop. “dom gelul” en ik moet niet generalizeren en de amateur-psycholoog uithangen. Dit koppelde ik aan het feit dat mijn ex best wel kwaad moest zijn geweest op mijn email en dat met haar broer heeft gedeeld. Ik krijg hierdoor weer een flinke stress-reactie, dat hoe meer ik doorga met wat ik doe, hoe meer ik me vervreemd van mensen –> hoe meer ik alleen zijn zal → geen steun zal krijgen. Dit was dus weer de oude pijn die ik als kind gevoeld heb omdat ik emotioneel verwaarloosd ben. Maar ik ging in eerste instantie in de primaire afweer, dat het mijn eigen schuld was. Omdat ik die email naar mijn ex had gestuurd , werd haar broer boos om mijn post op facebook. Hij reageerde boos, uit bescherming van zijn zus. En dus als ik die email niet had gestuurd was mijn ex niet boos geweest en dus haar broer niet en had hij niet zo afwijzend gereageerd op de post.
Toen hij later reageerde op mijn vraag: waarom? En dus wees op 2 kleine taalfouten, dat ik generaliserende taal gebruikte en verkeerd voornaamwoord. Toen voelde ik me ook beter, want hij wees alleen op taalfouten en wees niet de stelling zelf af.
Maar de angel is natuurlijk weer gewoon angst voor afwijzing , omdat dat oude pijnen omhoog haalt die niks te maken hebben met nu.