Een samenvatting uit mijn dagboek:

Eerste dag dat ik ermee begin is op:
27-10-2012
Heb een bewogen zomer gehad met een rondreis in Azië. Tussendoor nog naar Zwitserland geweest in mijn eentje. Op zich prima naar mijn zin gehad, het idee was dus goed. Ook hier kreeg ik echter al snel de drang om naar huis te gaan. Geen reden, gewoon een drang om naar huis te gaan om ergens aan te beginnen, alleen weet ik nog niet wat.

Het is me nu wel duidelijk geworden dat ik klaar ben met externe reizen op de wereld en dat mijn gevoel me roept om een interne wereldreis te gaan maken.

Mijn psycholoog ben ik al een half jaar klaar mee. Ze heeft me het verkeerde advies gegeven kwa relatie en kwa concentratie oefeningen. Niemand is foutloos, maar ze weet dat je altijd je gevoel moet volgen en zij liet me bewust tegen mijn gevoel ingaan omdat ze me gewoon niet geloofde als ik zei dat dat heel duidelijk uit mijn gevoel kwam. Ik merkte ook duidelijk dat ik in de tussen tijd verder gegroeid ben dan waar zij is blijven hangen. Ze had me dus niks meer te bieden en ik had er denk ik al eerder mee moeten stoppen.

Ondertussen is het belangrijk psycholoogje bij mijzelf te blijven spelen en goede boeken te zoeken die me weer een stapje verder op weg helpen. Nadat ik besloten had mijn “Meditatie voor Dummies” nog een keer te lezen, was ik op zoek naar een nieuw boek wat me weer een stap verder moest helpen. Via de schrijfster van “De Blonde Boeddha” verder op zoek gegaan. Eerst nog een boek van Osho over gezondheid gelezen, maar die bracht niet veel nieuws. Lichaam en geest zijn een, dat was de voornaamste boodschap, maar dat wisten we al. Via de aanbevelingen van “de blonde boeddha” uitgekomen bij een boek van Byron Katie: “Ik heb je liefde nodig, is dat waar ?” Grappig genoeg had mijn zusje haar eerste boek (4 vragen) gelezen, maar het niks gevonden omdat ze dacht dat dat niks met haar probleem te maken had. Maar het blijkt idd weer een boek te zijn wat ik nodig heb om mijn volgende stap te zetten. Alhoewel meditatie ook tot doel heeft je gedachten stil te zetten en erover te contempleren wat die gedachten nou inhouden, bied het basis-handboek hier geen handvaten voor. Dit boek laat op een meer westerse manier zien dat je gedachten illusies zijn en je gevangen houden.

Op het moment dat ik hier echt aan wilde beginnen voelde ik een fysieke weerstand opkomen, dit i.c.m. De hond (– loge) die echt super zenuwachtig en jeukerig was leidde weer tot een kleine terugval. Op dit moment ben ik al bijna een week aan het kwakkelen met een verkoudheid die nu ook echt lijkt doorgezet. Ik had gisteren opeens de ingeving dat dit gewoon een fysieke sabotage van mijn ego is om mijn plannen mezelf van hem te bevrijden tegen te houden. Ik laat me er deze keer niet door tegen houden en vandaar dat ik nu ook gewoon begonnen ben met dit verhaal als opstapje om te beginnen te schrijven over die hardnekkige terugkerende gedachten die me gevangen houden. Om ze goed te onderzoeken met de bedoeling ze daarmee te neutraliseren. Dit met behulp van de methode die Byron Kathie bied in haar boek.

Merk nu ook duidelijk dat ik helemaal wil gaan voor dit pad. Om iig die gestilde concentratie te behalen en eventueel gaan voor de verlichting die in 10 jaar te halen moet zijn naar mijn gevoel als je er volledig voor gaat. Merk dat ik steeds meer de behoefte heb om me af te zonderen. Eerst dacht ik dat dat niet goed zou zijn, dat ik een minimaal contact niveau met bepaalde vrienden moest onderhouden. Maar Ilse (vriendin) heeft bv onze afspraken afgezegd en om eerlijk te zijn heb ik daar gewoon vrede mee. Ik wil komende week de Thailand reisboeken terugbrengen die ik geleend heb van een goede vriend, zodat ik op dat moment geen verplichtingen meer heb naar hun toe en me kan focussen op mijn eigen pad.

05 – 11- 2012
Het is bijzonder om mee te maken hoeveel weerstand het oproept om dit weer te schrijven, ondanks dat ik weet dat het goed voor me is om te doen. Ondanks dat ik er in geloof dat het je gelukkig zal maken. Het is pure angst dat het zal mislukken, angst om te falen, alle tijd die verspild zou zijn, geen opties meer hebben om geluk te vinden. Die angst zorgt ervoor dat ik soms liever voor de TV hang of in zinloze discussies deelneem op forums etc om maar niet de volgende stap te hoeven zetten. Afgelopen week ben ik al ruim een week flink verkouden, ondanks dat ik gewoon 9 uur per dag slaap, heb ik sterk de behoefte om nog langer te slapen. Zelfs daarin voel ik frustratie dat ik de hondenopvang moet doen voor geld, terwijl het relatief weinig geld is en ik de wandelingen heerlijk vind. Ben blij nu ff een paar dagen geen hond(en) te hebben. Merk door Katie’s boek steeds meer hoe je gedachten je saboteren.

Meditatie gaat erg slecht de laatste tijd, veel stress gevoelens en gebruik dichte neus als excuus om vaak over te slaan. Maar vaak als ik het wel doe ben ik constant afgeleid in mijn gedachten, waardoor ik dat ook vaak als excuus gebruik om over te slaan. Ik deed sowieso geen sessies langer dan 10 min afgelopen week.

Ik was eerst altijd bang om teveel alleen te zijn, te eindigen. Maar zelfs nu ik amper vrienden heb wordt ik toch elke keer wel voor wat gevraagd. Maar voel me op dit moment helemaal niet vrolijk door die terugslag en doordat ik die oude patronen zo slecht kan doorbreken. Het is gewoon een kwestie van doen weet ik rationeel, maar ben toch constant ergens bang voor, maar behalve het falen, waar ik niet goed weet waar het precies vandaan komt. Ook bang dat ik geen energie ervoor heb, dit terwijl mijn oude patronen mij juist lamlendig maken. Het blijft een vreemde paradox.

Ik heb me wel gerealiseerd dat ik nog steeds de wereld om me heen teveel probeer te vormen naar mijn wensen ipv de wereld te accepteren hoe hij is.

12-11-2012
Belangrijker is echter dat ik afgelopen dagen elke dag een gedachte onderzoek en dat lijkt veel goed te doen. Het lijkt al mijn angsten te verminderen.
Wat ik duidelijk anders moet doen is om niet te proberen mijn gedachten te onderdrukken om het stil te krijgen in mijn hoofd. Ze zullen ook niet weg gaan maar meebewegen met het leven ipv er tegen in te gaan. Zit me constant te bedenken of ik mensen wel op een goeie manier zou kunnen helpen, zo bang om net als andere mensen te worden die met alle goeie bedoelingen hele verkeerde adviezen geven. Het is iig wel apart dat ik mensen blijf aantrekken die ook zo zoekende zijn, die denken dat ik ze zou kunnen helpen. Dat doe ik natuurlijk al een tijdje , maar laatste paar jaar heel erg. Ik vraag me eigenlijk af waarom ? Omdat ik zelf ook zo op zoek ben ? Of omdat ze me nodig hebben ? Op dit moment wil ik niet geloven dat ik hun ook nodig heb, want ik krijg echt vlucht gevoelens op dit moment als ik aan dat soort mensen denk, hoeveel energie ze me zullen kosten. Ben duidelijk nog niet sterk genoeg.

17-11-2012
Ik wil meer werk gaan maken van de 4 vragen van Katie. Dus ik heb een apart schrift gekocht om daar elke dag of om de dag in te schrijven om gedachten te onderzoeken, dit dus naast de meditatie. Ik heb er nml een goed gevoel bij dat dat heel goed gaat werken. Ze zegt immers hetzelfde als Boeddha, lijden komt voort uit je gedachten.En net als de schrijver van dat boek over HSP zegt ze dat gedachten gewoon ophouden en dus niet bewust gemaakt moeten worden. De studie stopt trouwens niet als je het idee hebt jezelf te hebben bevrijd. Zo zegt Osho dat je gewoon moet blijven mediteren en Katie heeft nog een jaar lang al haar gedachten onderzocht en de 4 vragen op haarzelf toegepast daar in de woestijn. Kennelijk net zo lang totdat het een automatisme wordt en ze het onderzoek dus automatisch doet op het moment dat een gedachte opkomt en ze haar gedachten dus niet meer zal geloven. Daarna transformeer je je gedachten zo dat ze meegaan op het ritme van het leven en dus niet meer een bewust product zijn van ons denken.

20-11-2012
Weer paar bewogen dagen in mijn hoofd. Blijft het toch eng vinden om er echt mee aan te slag te gaan. Bang of ik er wel goed aan doe. Bang om patronen op te geven die me nu een veilig gevoel geven. Ik moet dus maar eens onderzoeken waar die angst precies vandaan komt en of die dan wel terecht is.

22-11-2012
Afgelopen dagen ff met een vriendin ge-emailed (ze heeft haar facebook profiel afgesloten) Toen hadden we het ook over ergernissen en vroeg ik haar ergernis bij andere mensen om tegen haar te vertellen dat dat het dan is waar ze het hardst bij zichzelf aan moet werken. Ze vroeg echter ook die van mij en mijn top 3 was:

– Mensen die teveel naar hun angsten luisteren
– mensen die teveel blijven hangen in foute patronen, terwijl ze weten dat ze anders moeten doen.
– Mensen die teveel klagen over andere mensen en dan niet doorhebben dat ze net zo erg zijn.

Dat was opeens best confronterend, echt precies waar ik zelf maar tegen aan blijf lopen en kreeg hierdoor weer een erg slecht gevoel over mezelf. Merk gewoon dat ik nog steeds te weinig zelfvertrouwen heb. De dingen met te weinig plezier doe. Ik vergeet steeds dat ik eerst moet mediteren en me gedachten moet onderzoeken en dat ik daardoor mijn dromen laat oplossen. Dat ik het niet andersom moet doen.(eerst mijn externe dromen opgeven) Ik moet gewoon toegeven aan willen om veel geld te verdienen, veel geld op te bouwen om later allemaal dingen te doen waar ik gelukkig van wordt. Ook al weet ik dat het extern is en niet structureel zal zijn, wil natuurlijk niet zeggen dat het niet goed voor je kan zijn. Dat het plezier en vreugde brengt in wat je doet. Dat het je motiveert en kan genieten van de vooruitgang die je boekt. Brood op de plank is toch het belangrijkst. Ik zal dan toch op 1 moeten zetten en meditatie op 2, wat eigenlijk niks uitmaakt, maar puur voor de psyche.

08-12-2012
Voel eigenlijk met niemand banden op dit moment en dat voelt goed. Wil toch proberen in mezelf te leven en niet gedreven op externe prikkels, dus letterlijk mezelf vinden, alleen niet door te reizen. Stoppen met het maken van plannetjes, ze hebben me niks gebracht. Het aantal beslissingen dat je neemt die echt invloed op je leven hebben zijn schaars en komen vaak spontaan na dingen gewoon geprobeerd te hebben en niet door er veel over nagedacht te hebben.

09-12-2012
Wel opvallend dat ik weinig opschrijf om mijn gedachten te onderzoeken. Daar lijkt toch weer een blokkade te zitten.Ook heb ik weer het gevoel dat mijn lichaam constant stress ervaart. Dit terwijl ik geen reet uitvoer. Denk zelf dat het angst is voor de keuzes die ik maak.

13-12-2012
Heb gister weer eens wat van mijn gedachten opgeschreven m.b.v. De 4 vragen van Katie en dat voelt goed, denk toch wel te merken dat het helpt en hoop zo ook weer wat te schrijven.
14-12-2012
En moet nog ff wat opschrijven over de PRI-methode van het boek dat ik nu aan het lezen ben, over de afweermechanismen. (Illusies van Ingeborg Bosch)

15-12-2012
Vannacht een vreemde ervaring gehad. Ik lag gewoon te slapen in bed toen ik opeens een soort van hik had. Het voelde als dat er opeens een luchtbel van energie ontstond in mijn kern en dat deze plofte en de inhoud ervan door mijn lichaam verspreidde en opsteeg. Ik voelde me helemaal warm en vredig voor een paar seconden.Maar toen nam mijn verstand het al gelijk weer over, die probeerde gelijk het fenomeen te verklaren. Het begon gelijk te ratelen: zou je dit voelen als je verlicht bent ? Zal op die manier je denken worden uitgeschakeld ? Dit zorgde tegelijkertijd voor een beangstigend gevoel. Ondanks dat ik dus constant bewust probeer te worden hoe destructief je gedachten zijn en ook met behulp van meditatie probeer te leven in het hiernu, vind ik het nog steeds heel beangstigend dat ik dit los moet laten.
Hier werd ik me ook weer bewust van en probeerde gewoon mee te gaan in de flow van energie die als een luchtbel was geploft in de kern van mijzelf. Dit lukte maar half, mijn denken is gewoon nog veel te sterk. Dus na nog even half te hebben gevoeld hoe die flow voelde gaf ik daarna mijn verstand weer de ruimte, mijn gedachten en voelde ik weer zoals ik me normaal voel. (en dat is eigenlijk een heel relaxed leven, met alle vrijheid, maar wel met een constant stress gevoel die ik bij mezelf veroorzaak)

Zo’n ervaring zorgt wel weer voor optimisme, geloof in dat ik het juiste pad bewandel. Geloof dat ik die warmte en vrede als constante staat van zijn kan bereiken. Dat ik mijn angst om dat ik dan niet meer zou denken of analyseren kan laten verdwijnen. Het geeft me vertrouwen en motivatie om hier veel tijd aan te blijven besteden.
Dat PRI boek is idd een goed boek, het komt overeen met wat ik tot nu toe ontdekt heb en bevestigd zelfs mijn eigen verzonnen theorieën (over gevoel, emoties, verstand) . Ik ga hier dan ook wat samenvattingen over schrijven. Misschien zorgt het zelfs wel voor extra huiswerk

21-12-0212
Ik blijf helaas nog wel mijn stress-gevoel behouden, blijf met schuldgevoel lopen als ik niet constant met iets aan het werk ben. Werk als in letterlijke zin en als in aan mezelf werken, blijf toch vastzitten in die valse hoop, maar ook gecombineerd met de angst het weer fout te doen.Ik blijf onzeker in de keuzes die ik maak, of die de juiste zijn. Blijf bang dat mijn geld weer opraakt. Bang dat ik meer tijd moet steken in mijn plannetjes, omdat ze anders gaan mislukken.

22-12-2012
Ben weer verder gaan leren in “Illusies”.

23-12-2012
Dus de oude pijn is dat ik niet gesteund werd , alles alleen moest doen.
(=emotioneel verwaarloosd )
En angst om mezelf te vertrouwen, om het weer fout te doen en in die depressie te eindigen. Angst om weer dezelfde fouten te maken die ik in het verleden heb gemaakt, die de illusie in stand houd , dat ik dan financieel binnen was geweest en dus daar niet meer bang voor had hoeven zijn, dat ik dan nu meer kon doen wat ik wilde → valse hoop.
Als ik maar niet dezelfde fouten maak en de dingen die ik doe goed gaan, dan komt alles goed → valse hoop.
Zou de oude pijn zijn dat ik me niet (emotioneel) gesteund voelde toen ik klein was, Dat ik dingen fout deed of ze niet kon doen en dan niet de steun kreeg die ik zo hard nodig had. Dat ik daarom zo bang ben om dingen fout te doen, omdat ik dan weer die pijn zou voelen dat ik (emotioneel) niet gesteund werd door mijn ouders.
Ook alleen al het feit dat ik nu alles zelf moet doen. Dat ik niemand heb om mee te overleggen. Ook dit zorgt weer voor een connectie met die oude pijn dat ik geen steun kreeg vroeger en alles veel te vroeg alleen moest doen.

26-12-2012
Op zich klopt het dan ook wel. Als baby/kind hebben we liefde nodig om te overleven, als volwassene kunnen we liefde alleen ervaren door het te geven.

30-12-2012
Was vanochtend heel vroeg wakker, dit kwam door mijn hemelparadox-idee. Ik realiseerde me opeens dat de hemel geen paradijs kon zijn omdat het geen antwoord geeft op de vraag “waarom?”.

02-01-2013
Door de videos die ik vorige week bekeken heb en het boek van Stephen Hawking kreeg ik opeens het idee over het concept “niks”. Mijn idee was dat het concept “niks” niet bestaat. Volgens het boek van Stephen Hawking is het universum bij elkaar opgeteld ook 0. Alle materie heeft anti-materie. Iets=Niets. Dus de concepten dat iets uit het niets is ontstaan klopt dan niet omdat het eigenlijk gewoon om hetzelfde gaat.Maw het is een verzonnen concept van ons denken dat in de realiteit niet bestaat.

06-01-2013
Ik heb besloten om naast dit dagboek, meer te gaan schrijven over alles wat ik meemaak en bedacht en ontdekt heb. Alhoewel ik snap dat ik mensen in mijn omgeving geen flauw idee hebben waar ik het allemaal over heb, waarom ik daar mee bezig ben. Ook snap ik dat iedereen zijn eigen pad moet bewandelen, immers je moet “voelen”, je moet het “zelf ervaren” voordat je dit soort dingen leert begrijpen.
Heb wel nog steeds dat stress-gevoel constant, soort angstgevoel. Het harder kloppen (niet sneller) van mijn hart is duidelijk merkbaar. Ik heb dit dus nog niet kunnen doorbreken en heb dat nu al zeker een week of 2 of zelfs langer. Of dit nou is omdat ik zo dicht bij mijn oude pijnen ben ? Ik hoop het maar denk ik.

07-01-2013
Ook voelde ik veel weerstand om het boek “Illusies” weer te lezen. Heb nu zelfs hoofdpijn en dat heb ik normaal nooit. Zit alweer uitvluchten te zoeken en mijn energielevel is weer flink gedaald. Geen zin om pilatus te doen of iets anders. Als ik die hoofdpijn niet had gehad , had ik best ff een tukkie willen doen. Wil weer vluchten in het bekijken van youtube filmpjes of gewoon tv-kijken of buiten ff wandelen. Dit is op zich geen slecht idee, om ff een frisse neus te halen.Het is dus belangrijk dat ik met die afweermechanismen aan de slag blijf gaan.Bijzonder hoe ik nu zo’n opleving van een ingeving vaak zo snel weer terugval en weer wil wegkruipen in mijn schulp.Tijd om valse hoop en angst verder aan te pakken , denk dat het ook wel weer tijd wordt om de 4 vragen weer te gaan schrijven.

08-01-2013
Geloof dat ik weer enigszins hersteld ben van de emotionele achtbaan gister. Ik zit in valse hoop vast, dit is niet normaal. Ik zat in een achtbaan van dingen die ik moest doen om geluk te bereiken. Alles opschrijven, websites maken, huiswerk doen, geld verdienen, meditatie etc. De paradox is natuurlijk dat je juist niks meer “moet doen” , gewoon “zijn”. Maar het is ons afweersysteem die keihard afgaat en in mijn geval keihard in de angst knalt en daarmee een lawine van valse hoop veroorzaakt.

09-01-2013
Was vanochtend al om 07:00 uur wakker en begon al snel weer mijn hartslag te voelen en me gelijk weer zorgen te maken dat ik gelijk weer dat stress gevoel heb als ik wakker ben en dan werd ik weer bang over hoe ik mezelf daar mee kan uitputten en ga gelijk weer in de valse hoop afweer, van als ik dit en dat doe gaat het wel over.

10-01-2013
Was vanochtend weer erg vroeg wakker, terwijl ik pas 00:30 ofzo ging slapen. Ik was gelijk weer alert en begon mijn hart te voelen kloppen. Ik heb dit dus nu al een paar weken en het ging me frustreren. Dus begon ik te proberen te voelen wat de oorzaak was. Het voelde als angst, het voelde als primaire afweer dat ik het niet zou kunnen. Dat al die dingen die ik wilde doen, valse hoop waren etc. Toen begon ik te zoeken, maar kwam van de ene afweer in de ander terecht. Ik moest….. oude pijnen voelen etc. Primaire Afweer.

Toen begon ik me te beseffen dat ik alle stages in mijn leven eigenlijk al doorlopen had. Wat ik vorige week realiseerde over oude pijnen, daar had ik al om gehuild met behulp van de symbolen. (einde relatie met mijn laatste ex, geen liefde van andere ex die teveel problemen met zichzelf had, ook mijn kinderervaringen had ik nav het “Dr Phil” al opgeschreven.

Daarnaast besefte ik nog een keer dat ALLE gedachten afweer zijn en dus een illusie. Ingeborg maakt dit ook duidelijk in een voorbeeld therapiesessie in haar boek. Daarin komen alle gedachten als afweer naar voren. Ook de gedachte “dat ze moet leren oude pijnen te voelen”, ook dat is afweer. Of als ik de oude pijnen toelaat kom ik er vanzelf vanaf, ook dat is valse hoop.

ALLE gedachten zijn dus illusies, de enige oplossing is door alleen maar te voelen, te zijn.

Ingeborg verklaart het feit dat alle gedachten illusies zijn door het feit dat ze uit het verleden komen en dus niks met het nu te maken hebben. Het is dus een model wat je brengt naar de oplossing; “ Leef in het nu en voel zonder er gedachten bij te hebben”

Maar toen ging ik doordenken, geïnspireerd door “Byron Katie” , dat het kind ook vast zat in illusies. Het was immers bang voor van alles, bang dat als het de waarheid toeliet dat het niet zou overleven. Maar we hebben het overleefd, dus was die angst voor de waarheid ook een illusie. Als kind zijn we in onze behoefte afhankelijk van anderen zegt Ingeborg en de gedachte dat we niet krijgen wat we nodig hebben is de waarheid die we niet aankunnen.

Maar we hebben alles gekregen wat we nodig hebben !, we leven immers nog. Dus toen bedacht ik me dat Katie meer gelijk heeft en dat is , dat alle gedachten een illusie zijn. Die oude pijnen zijn ook een illusie ! We hebben immers gekregen wat we nodig hebben.

Dus toen wilde ik antwoord op de vraag wat is nou de kern, de reden van die afweer ?Ingeborg heeft gelijk dat het met overleving te maken heeft. Het heeft ook te maken dat we afhankelijk zijn van anderen voor onze overleving, vnml als kind zijnde.Ik bedacht me dus dat het om controle gaat. Immers al onze angsten als kind dat onze behoeften niet vervuld konden worden waren een illusie. Maar feit blijft dat je afhankelijk bent van anderen in je overleving. Ik denk dat dat de waarheid is die de linkerhersenhelft niet aan kan.
Het feit wat we onze overleving niet in eigen hand hebben !
Alle afweersystemen zijn er immers op gericht om controle te krijgen. De illusie dat je het allemaal zelf in de hand hebt. Je amaglydia gaat gewoon constant af om constant de illusie van controle te krijgen.
Het is dus de angst voor de dood , angst dat we niet overleven, wat de kern van de illusie is !
Als je niet meer bang bent voor de dood, heb je ook de illusie van controle niet meer nodig.

Daarom was “Osho” zo geobsedeerd met de dood, waarom hij het er steeds over had dat de mens bang is voor de dood. Ik dacht de hele tijd: waar heeft hij het over ? Ik ben niet bang voor de dood, dus wat lult hij ? Maar als je dus helemaal terug gaat naar de oorsprong is dat de oorzaak van je afweer.
Dat is weer de reden dat Boeddha zegt dat je geen invloed hebt op het leven, dat alles wat op je pad komt goed is. Je wilt niet overreden worden door een auto, dus wil je daar voor opzij stappen. Weer denken we zwart-wit, dus over alles controle of over niks controle. Boeddha wilde gewoon zeggen dat je niet moet proberen het leven te controleren, je invloed is minimaal.

Misschien is die illusie van vrije wil daarom wel groter dan we denken, het geeft immers de illusie van controle.Is dat de “vrije wil paradox” ? Door er bewust voor te kiezen, te begrijpen dat je het leven niet kan controleren en je dus door externe omstandigheden afhankelijk bent van je overleving, je geen vrije wil hebt, je de verlichting zal bereiken ? (loopt nog niet lekker)

Angst en de illusie van controle zorgt wel voor meer toekomstplanning en dus voor een betere overlevingskans. Maar die angst is niet erg als je het accepteert als een mogelijk scenario.Lijden wordt veroorzaakt door de onzekerheidsfactor die deel uitmaakt van het leven, hoe het universum in elkaar zit. Hoe goed je je ook voorbereid er kan altijd wat gebeuren, je kan altijd ziek worden bv.

Als je dus de illusies van volledige controle loslaat en alle mogelijke uitkomsten gewoon accepteert en daar zelfs weer op reageert, is er geen lijden meer.

De Controleparadox.

De illusie van volledige controle wordt gecreëerd om onze overleving te kunnen garanderen, we hebben dan nml alles zelf in de hand en zijn voor onze overleving niet meer afhankelijk van anderen, externe omstandigheden. Maar door deze afweer beïnvloeden we onze overlevingskansen juist op een negatieve manier door alle destructieve afweermechanismen (=deze geven altijd hoop op controle)

Als volwassene kunnen we alleen liefde ervaren door die te geven, maar zijn we nog steeds op zoek naar de liefde die we als baby nodig hadden.

Is dat de reden dat mensen zwart/wit denken ? Omdat dat de enige manier is om informatie over te dragen ? Dat dat de reden is dat je verlichting alleen kan bereiken door het zelf uit te vogelen, zelf te “voelen”, zelf te “weten”? Want probeer maar eens uit te leggen dat alle gedachten illusies zijn als dat niet letterlijk zo is.

11-01-2013
En zoals ik gister bedacht had kan de kennis niet overgebracht worden met simpele woorden, taal is daarvoor een te beperkt instrument. Daarom is de enige weg naar verlichting zelf op pad te gaan met behulp van de cryptische omschrijvingen van de oude wijsheden.
(en de moderne psychologie, moderne verlichting zoals Byron Katie)

12-01-2013
Om mijn angst te doen verdwijnen hoef ik in principe niks te doen. Gewoon toelaten, observeren en weten dat het een illusie is en dat het geen invloed op mij kan hebben. Het is dus veilig om die angsten toe te laten en te observeren omdat de illusie vanzelf weer oplost. Ik heb op dit moment echter het gevoel dat de illusie van controle niet zomaar verdwijnt en dat ik daarvoor actief elke keer mijn bewustzijn moet terugbrengen naar het nu. Ook met behulp van meditatie als training en tijdens de dingen die ik doe in het dagelijks leven. Waar angst-illusie vanzelf oplost door te observeren blijft de controle-illusie een actieve actie te vereisen door je bewustzijn terug te brengen naar het “nu”.→ lukt beter, met beter concentratievermogen → meditatie

Ik voel dat ik nog steeds bang ben. Bang om mijn denken op te geven, mijn analyseren op te geven. Bang dat ik de energie van verlichting niet aan zou kunnen. Ik identificeer me dus nog steeds met het “ego”, met de linkerhersenhelft. Want het is mijn ego die bang is om op te houden met bestaan, terwijl het juist alleen maar een onderdeel wordt van het nieuwe bewustzijn.Waar ik vanochtend schreef dat de angst-illusie verdwijnt door hem toe te laten als illusie en controle-illusie door actief bewustzijn terugbrengen naar nu.Eckhart zegt ook: Observeer de gedachte, voel de emotie, veroordeel of analyseer niet wat je waarneemt.

14-01-13
Had gisteravond ook weer zo’n energiestroom gevoel die door mijn lichaam stroomde. Dat voelt heel apart. Maar omdat ik er onderbewust nog bang voor ben, denk ik, ging gelijk mijn verstand aan het werk. Analyseren: “wat is dit”, “gaat er wat gebeuren”? Dan komen gelijk ook die verhalen van Eckhart naar boven die zo’n kolkende energie voelde na zijn angst aanval in bed en toen opeens verlicht raakte door een besef van het hebben van een ego. Dus het was maar van korte duur.

18:50

In “meditatie voor dummies” staat ook een verhaal over leerlingen in een boeddha klooster. Deze moeten als de meester “stop” roept, helemaal stilstaan ongeacht wat ze doen en waar ze zijn. Op het moment dat de meester weer stop roept staan 3 leerlingen in een greppel waar ze aan het werk zijn. (irrigatiekanaal) Deze is dieper dan zij lang zijn en terwijl ze daar stil staan stroomt er water in omdat de sluis open is gezet. De eerste klimt al snel tegen de regels uit de greppel, de tweede pas nadat het water aan zijn lippen staat. De 3e blijft wel gewoon staan en verdrinkt praktisch. Terwijl hij onder water staat komt de meester aangerend die hem er uittrekt en met beademing weer tot leven brengt. Op dat moment heeft die leerling de “verlichting”bereikt na deze ervaring. Hij had zich totaal overgegeven aan de wil van de meester. Totale overgave geeft verlichting.

Ik snap dit verhaal nu eindelijk. De meester is slechts een metafoor voor het universum waar je je totaal aan moet overgeven. Het is de illusie van controle over het leven , over de dood, over je overleving wat voor het lijden zorgt. Dit bij de baby zorgt voor overleving (zie 10-01-2013).Pas als je die controle volledig overgeeft , je dus totaal overgeeft, je totaal overgeeft aan de dood (=angsten) zal je hiervan bevrijd worden en verlichting bereiken.

16-01-2013
Ondanks dat ik laat was gaan slapen , na een avond met onrustige gevoelens, werd ik toch weer vroeg wakker en met hartkloppingen alweer. Ook weer die angstgevoelens.Ik weet echter al dat de gedachten achter deze angst-gevoelens een illusie zijn, dus dacht dat het weinig zin had om me te concentreren wat die gedachten precies waren die deze angsten teweeg brachten. Uiteindelijk is de kern toch weer angst voor de dood, het geen controle over het leven hebben.Dus probeerde ik mijn lichaam te voelen en de angsten te omarmen met een “ik ben veilig” gevoel.Dat kwam de hele tijd in golven en elke keer probeerde ik die angst weer te omarmen en een geheel te maken met mijn “ik ben veilig” gevoel. Ik dacht niet meer na over de toekomst en hoe ik dingen moet bereiken . Ik heb eten, onderdak en ben fysiek veilig, wat er verder gebeurd is niet belangrijk. “ik ben veilig”, “ik heb geen controle nodig” probeerde ik mezelf te laten voelen. Ook de gedachte , ik ben laat gaan slapen en ik moet nu weer verder slapen, liet ik gaan, het was een illusie, valse hoop afweermechanisme.Ik probeerde de hartkloppingen ook gewoon te accepteren en niet in de valse hoop afweer te komen dat ze weg moesten gaan. Al deze golven hebben volgens mij meer dan een uur geduurd, totdat ik maar gewoon ben opgestaan. Maar ik stond wel op met een “ik ben veilig”gevoel. Ik maakte me niet druk om het feit dat ik wat ziek ben en hoe ik de dag ging doorbrengen, dat zou ik stapje bij stapje wel zien, afhankelijk van de lichamelijke energie die ik had.

18-01-2013
Toen kreeg ik opeens het besef, denk ook door wat ik in Eckhart heb gelezen, want daar stellen mensen dezelfde vragen als ik;

Je geeft jezelf niet over aan het leven, maar je geeft jezelf over aan jezelf, aan je gevoel.

Je leeft niet meer door je denken , maar door je gevoel. En daar ben ik eigenlijk al heel lang achter, dat komt gewoon overeen met de theorie die ik zelf heb verzonnen over gevoel, emoties, verstand.Je geeft je niet over aan de willekeur van het leven, maar aan je gevoel en je geeft alleen de illusie van controle op via je denken. Paradoxaal krijg je dan natuurlijk juist meer controle over je leven omdat je niet meer vastzit in je illusies waardoor je constant onbewust en primair handelt ipv bewust en verlicht

19-01-2013
Nou heb een bewogen nacht gehad. Heb volgens mij erg weinig geslapen, maar voel me (en ondanks verkoudheid) toch goed. Nu ik het gevoel heb dat ik me gewoon kan overgeven aan mijn gevoel, kreeg ik nog een extra boost door het lezen van het boek van Eckhart. Ik zit dus nog met die angst.

Ingeborg legt uit dat je je gedisidentificeerd moet voelen tov je oude pijnen. Door bewust door te hebben dat het niks met “nu” te maken heeft, kan je het toelaten, observeren en er niet op reageren. (wat trouwens in zou houden dat je dus 100% bewust door het leven moet gaan om er niet meer op te reageren)
Maar omdat zij het uitlegt dat het alleen “nu” een illusie is, maar vroeger dus echt, blijf je het voelen als een onderdeel van jezelf. Het ligt wel in het verleden, maar we geloven dat het verleden ons heeft gemaakt tot wie we nu zijn en dus zijn die oude pijnen een deel van ons, ook al hebben we niks meer met nu te maken.

Maar die oude pijnen zijn dus ook een illusie, aan afweermechanisme van het Kindbewustzijn om de “angst voor de dood” niet te hoeven voelen. (wat waarschijnlijk uit ons primaire reptielenbrein komt, het oerbrein)

Maar pas op het moment dat je beseft dat alles een illusie is, dat het nooit een deel van je is geweest, dan kan je je dus echt desintifiseren. Dat kwartje viel toen Eckhart mij vertelde dat (hij noemt het het pijnlichaam) je er nooit vanaf zult komen zolang je er een vorm van identiteit uit haalt, zolang je denkt dat het een deel van je is. Hij omschrijft het als volgt:

“zolang een deel van je zelfgevoel verbonden is aan je emotionele pijn, blijf je bij elke poging om die pijn te genezen onbewust geneigd je daartegen te verzetten en haar te saboteren. En waarom ? Heel eenvoudig omdat je jezelf intact wil houden en de pijn een essentieel onderdeel van jezelf is geworden. Het is een onbewust proces en de enige manier om het te overwinnen is het bewust te maken.

Het inzicht dat je aan je pijn gehecht bent of bent geweest, kan heel schokkend zijn. Op het moment dat je het inziet, is de band verbroken. Het is opgesloten energie, energie die niet meer stroomt.”

Die laatste zin van Eckhart valt me nu pas echt op. Dat verklaart mijn bewogen nacht. Wat er gebeurde nml is dat ik al vroeg in de nacht wakker werd omdat er letterlijk golven van energie door mijn lichaam golfden. Ik kon het deze keer wel grotendeels toelaten. Het is echter een hele vreemde gewaarwording, je verstand wil zich er onbewust tegen verzetten, maar je voelt dat het goed is. Dit heeft toch het grootste deel van de nacht geduurd, dat ik met regelmaat die golven energie door mijn lichaam voelde gaan.

Het voelt alsof die angsten hierdoor echt aan het oplossen zijn !

20-01-2013
Nou heb gisteravond geen rare energiestromen meer gevoeld. Heb net even gekeken, op 15-12-12 begon dit met die bol/energiebel die ontstond na een hik. Als een luchtbel die onder water was ontstaan en naar de oppervlakte dreef, terwijl hij zich verspreidde en daar verdween, zo voelde de eerste energie stoot.Het lijkt erop dat de interne energiegolven die ik gisternacht heb gevoeld toch het oplossen van de oude pijnen was.Ik werd vanochtend gewoon weer om 7:00 wakker nadat ik om 00:30 was gaan slapen. Ik voelde wel mijn hart weer toen mijn denken begon. Maar het was anders, ik voelde hem gewoon kloppen, zonder angst-gevoel erbij. Heb hem even gemeten en een hartslag van 49 in rust voor iemand die al een tijd niet aan echte sport doet is natuurlijk gewoon goed. (70 is gemm)Denk dat ik mijn hartslag zo goed voel , gewoon omdat ik meer ben gaan voelen, meer via mijn gevoel leef. Denk dat het er net als de piep in mijn oren gewoon bijhoort. Iets waar je vanzelf aan went.

Het lijkt erop dat ik de identificatie met mijn oude pijnen/pijnlichaam dus echt heb opgegeven en heb laten oplossen. Ik voel veel meer berusting in mijn lichaam. Heb wel al wat gekke dingen meegemaakt op dit pad, ook mede door mijn hooggevoeligheid, maar dit is toch wel weer iets weirds! Ergens zitten dus oude pijnen als een vaste energieklomp in je lichaam geborgen die je dus moet laten oplossen; of een betere omschrijving zou ik vinden: je moet ze vrij laten. Je moet die vaste energieklomp weer in beweging zetten, de dop eraf halen en vrij laten. Want zo voelde het, alsof de energie uit de kern van mijn lichaam (midden romp, net onder de ribbenkast) kwam en naar buiten golfde. Dat begon dus met die plop op 15-12-12 en eindigde met die intense energiegolven gisternacht.
Is toch vage shit hoe dit in mekaar zit. Het is dat ik het toch echt zelf heb meegemaakt Smile

Als ik mijn reis naar de oude pijnen kort moet samenvatten heb ik eerst geleerd meer te kunnen voelen. Dit heb ik gedaan met mijn tijd bij de psycholoog, mbv het huiswerk uit het boek van Dr Phil. Mbv de boeken over hoogsensitiviteit waardoor ik daar beter mee in contact kwam en beter mee om kan gaan zodat ik kon leren welke gevoelens van mijzelf waren en welke van de ander. (vooral toenmalige vriendin, maar ook vrienden)

Ik deed concentratiemeditatie, maar volgens mij heeft die ook gewoon geholpen om meer in mezelf te kunnen, meer te kunnen voelen in mezelf, maar wel puur als ondersteuning en niet meer dan dat. Door het opzetten van mijn eigen theorie over: Gevoel, Emotie, Verstand.
Gevoel = altijd goed
Emotie = nooit naar handelen (=angst)
Verstand = soms goed / soms slecht
Komt erop neer dat je je emoties moet beoordelen met je verstand of ze wel echt zijn en dat je moet leven naar je gevoel en niet naar je denken die je dingen oplegt en vooral niet handelen naar je emoties(=angst)
Katie en Ingeborg hebben me geleerd dat alle gedachten over je emoties, = oude pijnen in dit verhaal, ook een illusie zijn en je dus alleen moet voelen.
Katie heeft me geinspireerd om te doorzien dat de oude pijnen zelf ook een illusie waren en uiteindelijk slechts 1 puzzelstukje was, de angst voor de dood.
Eckhart bevestigd dit en leert me, vertelt me om de laatste stap te zetten en de identificatie op te geven en alle energie vrij te laten en op te laten lossen in het geheel.

21-01-2013
Gister was een bijzondere dag, bleef me de hele dag goed voelen, bevrijd van angst, heerlijk. Zelfs als mijn denken weer aan de haal ging en normaal een auto-angst reactie zou uitlokken: Niks, deze keer niks. Het is dus echt weg en dat is nog steeds vreemd natuurlijk.