IK, 07-05-2016, Nr 6

Apestaart schreef:
Ik heb nu 5 verlichten gevonden: Byron Kathie, Eckhart Tolle, Osho, Mooiji en Jed McKenna.

In Jed McKenna’s boek tipt hij een boek van Bernadette Roberts. Denk dat ik deze binnekort ga bestellen. Ben wel benieuwd. Zij is al nr 6.
Het kost me ruim 3 jaar, maar dan heb je ook wat.
Volgens McKenna gaat 1 op de 10.000 op zoek en daarvan zal 1 op de 10:000 verlicht worden. Dat is dus 1: 100.000.000
Op een bevolking van 7 mld zijn dat er niet zoveel

Dus toch best goed dat ik er al 6 gevonden heb die een boek hebben geschreven.
Oh interview met madame, zeker de moeite waard.

http://www.spiritualteachers.org/b_roberts_interview.htm

Het is mij nu ook duidelijk dat er dus 2 fasen zijn. De eerste is verlicht zijn wat het wegvallen van het pijnlichaam/angst inhoud (zoals ik beschreven heb in mijn dagboek posts hiervoor) en de tweede het wegvallen van het zelf/ego.(ook al weet je dat je dat niet bent) Dit proces duurt jaren. Verlicht worden kan volgens Jed in 2 jaar en volgens mij in 3 maanden , moet je idd wel de juiste intentie hebben. (dat is de waarheid zoeken)

Maar er zijn dus duizenden guru’s die denken verlicht of spiritueel te zijn die dus vastzitten in die fases en niet verlicht zijn simpel omdat ze niet doorhebben dat het zelf die ze ervaren met de verhalen die erbij horen ook onzin zijn (ze zoeken geen waarheid, maar ervaringen). Hun ervaringen zijn misschien anders als andere mensen en dus op een ander niveau , maar nog steeds binnen de illusie van het ego. Want je hebt het ego/zelf als referentie-punt nodig voor alle “verhoogde” ervaringen van geluk, liefde, eenheid en al dat soort gelul. Al die mystiek kan alleen ervaren worden binnen de illusie. En dat is waarom iedereen vastloopt. Ze zijn verslaafd aan het zoeken naar ervaringen ipv alle ervaring los te laten. Ze willen de waarheid niet weten, want daar is niks te vinden.

IK, 14-05-2016, Mensen willen niet “verlicht” (en gezond) zijn.

IK schreef:
Want je hebt het ego/zelf als referentie-punt nodig voor alle “verhoogde” ervaringen van geluk, liefde, eenheid en al dat soort gelul. Al die mystiek kan alleen ervaren worden binnen de illusie. En dat is waarom iedereen vastloopt. Ze zijn verslaafd aan het zoeken naar ervaringen ipv alle ervaring los te laten. Ze willen de waarheid niet weten, want daar is niks te vinden.

Heb nog wat verder voortgeborduurd op de vraag: “Waarom hij/de ander niet”.
Het antwoord is eigenlijk nog simpeler. Wat mensen zeggen en willen zijn gewoon 2 andere dingen. Mensen zeggen op zoek te zijn naar verlichting, maar hebben geen idee wat dat inhoud (het bestaat immers niet) en hebben dus ook geen idee wat ze zoeken.
Het universum is heel simpel. Je krijgt wat je wilt. Als je echt verlicht wilt zijn, dan is dat wat je krijgt. Dus waarom worden mensen nooit verlicht (behalve die 1 op de 100 miljoen) ? Omdat ze dat helemaal niet willen:

Mensen willen helemaal niet verlicht zijn. Wat mensen willen is:

De wereld verbeteren
Jezelf verbeteren
Een levensdoel hebben
Problemen oplossen
Een goed gevoel creëren
Een utopia creëren
Mensen redden (en de wereld)
Je leven betekenis geven
Alles begrijpen
Liefde met en voor iemand anders
Een echte connectie met anderen
Een geweldige persoonlijkheid
Een mooi verhaal
(en dus conflict en lijden)

Verlicht zijn is:

Leven zonder wereld
Zonder ervaringen
Zonder doel
Zonder problemen
Zonder betekenis
Zonder lijden
Zonder iemand anders
Zonder begrip
Zonder controle
Zonder verhalen
Zonder persoonlijkheid
Leegte
Ik ben niks

Dus zonder controle, begrip van wat je doet en wil, zonder ervaringen, doelloos het leven aan je voorbij laten gaan zonder een connectie met anderen en de wereld te kunnen maken.

Wie wil dat nou ? Ik niet , maar ik heb geen keus en zou het niet anders willen Smile

14:00
Verlichten als Eckhart, Osho en Mooiji zijn eigenlijk feeders. Ze voeden de ego’s van andere mensen met verhalen, antwoorden, toekomst, begrip, ervaringen. Concepten waar mensen zich aan vast kunnen klampen.
De mensen die naar hun toekomen zijn als zieke mensen die door hun overgewicht niet meer zelf hun bed uitkomen. Als niemand ze meer eten gaf dan zouden ze wel moeten stoppen met eten net zo lang tot ze genoeg zijn afgevallen en ze zelf het bed moeten uitkomen om eten te halen.
Wat verlichten als zij dan echter doen is ze verhalen blijven voeden zodat mensen niet zelf het bed uit hoeven te komen. Ze worden een onderdeel van het probleem, omdat ze mensen geven wat ze denken nodig te hebben. Antwoorden, begrip, inzicht, een meester , iets externs om ze compleet te maken, omdat de mensen geloven dat ze iets nodig hebben, omdat de mensen geloven dat er iets mis is.

(wat geen reden is om ermee te stoppen. Ook dat is maar een (deel van het) verhaal)

Het gaat om een verschil van instelling die mensen hebben.
Ik wilde echt de waarheid weten en ging er niet vanuit dat ik wist wat ze bedoelden met hun verhalen. Ik leerde al snel dat het alleen maar verhalen zijn en dat het aan ons is om erachter te komen wat ermee bedoeld wordt. Ik ben er altijd al vanuit gegaan dat ook zij niet alles weten. (de waarheid kan niet vertelt worden, dat moet je zelf ervaren -> dat is dus niet alleen omdat ik niet kan begrijpen wat verlichten mij probeerden te vertellen, maar ook omdat ze zelf ook geen idee hebben wat ze is overkomen)

Ik moet aan een anecdote denken toen ik voor het eerst een proefles nam voor de vechtsport wing chun. De leraar legte zijn variant van deze vechtsport uit en hoe deze ontwikkeld is en hoe hij deze geleerd had. Weet het verhaal niet precies meer. Maar toen wij vragen mochten stellen was mijn eerste vraag: “Maar als jij op die manier deze sport leert, hoe kan je dan ooit beter worden dan je meester/leraar ? ” Voor mij was het niet meer dan logisch dat het de bedoeling is om de beste te worden in deze sport en anderen te verslaan en dus uiteindelijk ook je leraar/meester. Tot mijn verbazing begrepen ze mijn vraag niet, waar deze vraag vandaan kwam, wat ik ermee bedoelde. Het was nooit in hun opgekomen om hun leraar/meester , hun visie van de sport, te verbeteren. Het eindpunt (het verhaal) was al bepaald voordat ze aan hun reis begonnen.

Dat is dus ook een reden waarom van al die verlichten (zeg een enkele honderd) er slechts een handvol zich voordoet als verlicht meester. Dat de rest geen meester speelt is geen verheven iets. Door iets hoogs of wat dan ook. Het is gewoon een logisch gevolg van het doorhebben dat andere mensen helemaal niet verlicht willen zijn en als ze dat wel echt willen zijn dat jou verhalen ze alleen maar in de weg zullen zitten, omdat ze het alleen zelf kunnen doen. Want als ze het echt willen, dan is er geen andere mogelijkheid dan dat ze het ook zullen zijn.
Grappig

PS je kan het ook doortrekken. Waarom zijn er zoveel mensen ziek/ongezond ?
(iedereen heeft wel wat, psychisch, lichamelijk, chronisch etc etc)
Ook hier is het antwoord simpel: omdat ze niet gezond willen zijn. Niet gezond willen eten, gezond willen bewegen, gezond willen leven.
Wat ze willen is: lekker eten, leuke dingen doen, ervaringen (alcohol, drugs, roken etc), goedkoop en makkelijk eten (zonder voedingsstoffen) , materialistisch leven (vervuilde omgeving) etc.

IK, 17-05-2016, Valkuilen op weg naar Verlichting, Mariana Caplan.

Ik lees dit boek omdat Jed Mckenna het noemt in zijn boek, dus werd nieuwsgierig. Maar terwijl ik lees kom ik allemaal uitspraken van jou tegen Handyman

Zoals ego kan ego niet doden, verlichting komt plotseling of niet, je moet gedachten en ervaringen onderscheiden uit ego en “ware gedachten”, leven volgens verlichtingsmoraal etc etc.

Ben je fan van dit boek ? of is dat toeval ? (het zou wel heel toevallig zijn )

-edit- Kennelijk wil je niet hebben over boeken over dit onderwerp haha. Maar goed, ik ga er niet vanuit dat het toeval is, de overeenkomsten zijn te groot. Echter ik heb met grote ogen en enorme verbazing de complete onzin in dit boek gelezen. Nu begrijp ik idd meer waarom van die 10.000 zoekenden er maar 1 de waarheid vind. De rest zit vast in meest ongelovelijke onzin die ze kennelijk niet kunnen doorzien.
Het meest simpele voorbeeld: Eerst zeggen ze dat verlichting ontwaken is in de realiteit van de non-dualiteit om een hoofdstuk later te beweren dat verlichting het verschil zien tussen onware gedachten uit het ego en ware gedachten uit het goddelijke ofzo is. Maw eerst zeggen dat het non-dualiteit is (wat juist is) om daarna keihard te beweren dat je dit bereikt door jezelf te nestelen in een strakke dualiteit van eigen gecreëerde waren en onware gedachten. Ik kan er met mijn pet niet bij
Mocht je ooit nog eens de drang krijgen om de eerder in dit draadje genoemde vuur in je tuin te stoken om te huilen tegen de maan , gooi alsjeblieft dit boek er als eerste op.

PS het is ook schitterend. Een boek genaamd “valkuilen op weg naar verlichting” is zelf de grootste valkuil op dat pad.

IK, 23-05-2016, Ware en onware gedachten

Uit het boek van Bernadette Roberts (The experience of no self) , hierin doet ze een mooi verslag over haar ervaring van verlicht worden. De enige in haar soort zover ik ben tegengekomen.
Zij schrijft ook over het misverstand van het stil krijgen van onze gedachtenstroom.(of volgens het boek “valkuilen”, het verschil kunnen zien dus ware en onware gedachten) Dat is namelijk voor vele zoekenden het doel. Onze gedachten stil krijgen of de ware herkennen. Punt is, is dat dat op zich een onzinnige onderneming is. Het kan nooit een doel op zich zijn. Immers de gedachtenstroom is slechts een bijproduct, een symptoon van het onderliggende probleem. Dat is namelijk het zelf, het willen, de begeerte etc. Zoals ook hier duidelijk wordt vertelt valt de gedachtenstroom en leven via die gekleurde perceptie weg als het zelf wegvalt.
(but now bypasses the synaptic self that continually colors incoming data before sending it out again) Het leven op een directe manier waarnemen , zonder de bril van het denken/ego, is dus pas mogelijk als het zelf is weggevallen.
Ze noemt het de “reflex arc, that what allows the mind to become an object to itself” wat moet wegvallen om dit mogelijk te maken.

Onze gedachten zogenaamd kunnen beoordelen op ware en onware gedachten is onderdeel van het denken wat zichzelf beoordeeld, zichzelf probeert te verbeteren of alleen observeren. (wat onmogelijk is).
Mensen denken waarschijnlijk dat het “ware zelf” het ego of gedachtenstroom beoordeeld. Alsof het 2 zijn. Maar 2 bestaat alleen in de dualiteit van het denken. De realiteit is non-duaal en dus niet-twee.
Het is dus beter te omschrijven als het zelf wat het zelf verdeelt in waar en onwaar (en dus een gespleten persoonlijkheid, die in strijd is met zichzelf) , of het ego wat het ego verdeelt in waar en onwaar.
Wil je ontwaken in de non-dualiteit, dan zullen beide moeten verdwijnen. Zowel datgene wat beoordeelt, als datgene wat beoordeeld wordt. Wat allebei het denken is, het denken wat van zichzelf zowel object als subject gemaakt heeft. Het zelf.

De enige oplossing is dus de leegte van het niet-zelf te omarmen en de “Silent Mind” zal het gevolg zijn. Het bijproduct van het leven zonder zelf/ego. Dat is moeilijk omdat het zelf je verdedigingsmechanisme is tegen deze leegte. Het vereist het neer laten van heel je verdedigingsmechanisme tegen de wereld (zo zal je het ervaren) en complete overgave aan het geheel, het niet-zelf, de leegte. (onze ware natuur)

Ik, 02-06-2016, Geen begin en eind

IK schreef:
Onze gedachten zijn niks anders dan een zelf verzonnen conceptueel dualistische projectie van verleden of toekomst die we voor “waar” aannemen ipv de non-dualistische, tijdloze realiteit van het hiernu waarin we werkelijk behoren te leven.

Grappig, voor mij is het al heel lang duidelijk dat het universum altijd al bestaan heeft. Tijd bestaat immers niet, slechts als concept van het denken. Net als dat dingen een begin en een eind hebben. Dat bestaat alleen in de dualiteit van het denken.
In een discussie schreef ik daar over:
Why do you assume the universe had to be created ? I always ponder why science never questions the question. If you study an object (the universe) you also have to understand the subject with which you study it (the brain). Our brain is programmed into trying to understand reality, but you have to understand the limitations of the brain, it’s still quite primitive. For the brain to understand something , it has to put it in context. So it gives everything an beginning and end. Then it can give meaning to it. So when we study a certain phenomenon , we first define it and thus give it a beginning and end, so we can try explaining it and give it meaning. But it will always be concepts of the thinking and never reality itself.
Try to figure out , the beginning of you. When did you begin ? When the sperm enters the egg ? But then you already have a sperm and a egg. So what is the beginning of that ? and so on.
If you dig deeper into this and also try to understand the concept something and nothing. (the concept nothing doesn’t excist in reality, there is only something)
Then there is only one logical option: The Universe has always existed and wil always exist. (energy and information is never lost according to Quantum Mechanics) It has no beginning and end, only in our mind when we try to understand it.

Maar las vandaag dat de wetenschap er ook begint te komen om dit te begrijpen:

The universe may have existed forever, according to a new model that applies quantum correction terms to complement Einstein’s theory of general relativity. The model may also account for dark matter and dark energy, resolving multiple problems at once.
In cosmological terms, the scientists explain that the quantum corrections can be thought of as a cosmological constant term (without the need for dark energy) and a radiation term. These terms keep the universe at a finite size, and therefore give it an infinite age. The terms also make predictions that agree closely with current observations of the cosmological constant and density of the universe.

Read more at: http://phys.org/news/2015-02-big-quantum-equation-universe.html#jCp

According to the Richard Dawkins Foundation, some of the problems or limitations with the old understanding of the Big Bang can now be resolved in the Ali/Das model where the “universe has no beginning and no end.”
“It lasted forever. It will also not have an end … In other words, there is no singularity. The universe could have lasted forever. It could have gone through cycles of being small and big. Or it could have been created much earlier.”
This idea does not, however, suggest there was no Big Bang. Brian Koberlein, a researcher at Rochester Institute of Technology, wrote in a blog post that there was some confusion over what the physicists were suggesting.
“A new paper in Physical Letters B has the popular press wondering if there was no Big Bang, but the actual paper claims no such thing… The Big Bang is a robust scientific theory that isn’t going away, and this new paper does nothing to question its legitimacy.”
the paper: http://arxiv.org/pdf/1404.3093.pdf

– Mooi hoe de wetenschap pas in 2015 voor het eerst een theorie heeft voor iets wat enkele mensen duizenden jaren geleden al wisten Smile
Grappige is dat “het zelf” hierdoor ook een simpele verklaring heeft. Het is het brein dat het “ik ben” besef letterlijk een begin geeft. Een oorzaak, een begin. Terwijl wij in werkelijkheid zonder begin, zonder oorzaak zijn. Het is een projectie van waaruit onze ervaringen ontstaan. Een entiteit genaamd “zelf”‘ . Het is echter verzonnen door het denken om ons leven begrijpelijk te maken.

IK, 15-06-2016, Niks bestaat niet; zwaartekrachtgolven

IK schreef:
Je kan het op zoveel manier omschrijven:
– zelfacceptatie

– indentificatie met het denken loslaten
– de illusie van een zelf , een identiteit loslaten
– leven via gevoel ipv via je denken
– niet meer willen
– niet meer afgescheiden zijn van het geheel
– geven ipv krijgen
– verlossing van al het lijden
– tijdloos (-> dat is weird op dat voor het eerst te beleven, tijdloosheid)
– non-dualiteit
– niks meer nodig hebben

Maar de mooiste omschrijving vind ik nog altijd: Niks
(hierbij de aantekening maken dat het concept “niks” niet bestaat, ook weer slechts in het denken. In de realiteit is niks= alles 0=oneindig. Wiskundig ook juist, maar betekingsloos als je het niet kan bevatten)

http://www.nu.nl/wetenschap/4278321/opnieuw-zwaartekrachtgolf-gemeten.html

Wetenschappers hebben weer een zwaartekrachtgolf gemeten. Het is de tweede keer dat dat lukt. Zulke golven zijn nog steeds een groot mysterie.
De wetenschap heeft er jaren naar gespeurd en nu wordt duidelijk dat ze inderdaad bestaan. De tweede meting is woensdag bekendgemaakt op een persconferentie in San Diego.

De nieuwe zwaartekrachtgolf werd in de nacht van Eerste op Tweede Kerstdag opgepikt door geavanceerde sensoren in het zuiden en in het westen van de Verenigde Staten. Het signaal is in feite een schokgolf die door de vezels van het heelal trekt.

1,4 miljard jaar geleden

De golf werd verstuurd op het moment dat twee zwarte gaten samensmolten. Dat gebeurde ongeveer 1,4 miljard jaar geleden. Het ene zwarte gat woog veertien keer zo veel als onze zon, het andere zwart gat ongeveer acht keer zo veel.

Bij elkaar wegen ze 22 zonnen, maar het nieuwe object blijkt 21 keer zo zwaar als de zon. De ene resterende ‘zonnenmassa’ werd weggeslingerd als energie, naar alle hoeken van het heelal, en komt nu in onze omgeving.

Er is mogelijk ook al een derde zwaartekrachtgolf gemeten, op 2 oktober vorig jaar, maar dat staat nog niet helemaal vast. De wetenschappers hebben tijd nodig om die meting na te pluizen.

Einstein

De onderzoekers maakten in februari voor het eerst bekend dat ze een zwaartekrachtgolf hadden gemeten. Die kwam van de fusie van twee andere zwarte gaten. Door de golf verschoof een speciale laserstraal een miljoenste van een miljoenste van een miljoenste van een meter.

Albert Einstein had in 1915 geopperd dat het heelal bestaat uit ruimte en tijd en dat die één geheel vormen. Na een heftige gebeurtenis kan die ‘ruimtetijd’ trillen. De schokgolven, de zwaartekrachtgolven, gaan dan door het heelal als rimpelingen na een steen in een vijver. Bij zo’n rimpeling rekt de ruimte iets uit of krimpt hij iets. Pas nu kan het gelijk van Einstein worden bewezen, dankzij de meest geavanceerde laserapparatuur.

Zie ook: Door Einstein voorspelde ‘zwaartekrachtgolven’ aangetoond
Wetenschappers kunnen met zwaartekrachtgolven op een hele nieuwe manier naar het heelal kijken. Dan zien ze dingen die tot nu toe verborgen bleven, zoals objecten die geen licht uitstralen.

Wetenschappers van het Amsterdamse onderzoeksinstituut Nikhef, de Radboud Universiteit in Nijmegen en de Vrije Universiteit in Amsterdam zijn bij het onderzoek betrokken.

– Ben nu ook een boek aan het lezen over het universum als Hologram. Komt er eigenlijk op neer dat alles 1 is en elke eigenschap die we aan onze wereld geven alleen vanuit ons denken komt.
Wat je dus zelf (enigzins) kan ervaren door de wereld niet meer via je denken waar te nemen.
Wel mooi hoe je eerst ervaart hoe jijzelf en alle dingen in je omgeving zich in een lege ruimte (gevuld met lucht hier op aarde) lijken te bevinden. Totdat het denken wegvalt en je ziet dat niks niet bestaat, maar juist alles is. (bernadette roberts omschrijft het als dat niet alles in God is, maar God in alles (waar je God gewoon als dat waar het universum uit bestaat moet zien)) De dualiteit dat de wereld (aarde + zon etc) zich in lege ruimte bevind is dus maar een illusie. Zowel tijdruimte als de wereld lopen gewoon in elkaar over en zijn in realiteit 1 geheel en zijn beide energie. Zo’n zwaartekrachtgolf is weer een duidelijke aanwijzing en bevestiging van dit gegeven. Ik vind het mooi hoe de wetenschap op zoek is naar bewijs voor dit soort dingen, terwijl er gewoon genoeg mensen rondlopen die dit allang weten doordat ze het zelf ervaren omdat ze de wereld niet meer via het denken waarnemen.
Die zien de vraag; “waarom is er iets ipv niets” en lachen erom
Het is toch een wonderbaarlijk iets, dat we in werkelijkheid ook uit het eeuwige universum bestaan en dat we daardoor de vergankelijkheid van ons lichaam ervaren (het lichaam wordt ouder en de geest niet, zeggen we dan). Al dat zoeken naar het eeuwige leven of het eeuwige leven na onze dood, is niks anders als een metafoor voor het ervaren van ons eeuwige deel na het sterven van onze illusionaire zelf.
(maar wel goed dat er nu wetenschappelijk bewijs is en steeds meer, dan worden ook steeds minder van die mensen voor gek verklaart en aan het kruis genageld of weggestopt in het gesticht )

IK, 30-06-2016, zelfopoffering

ben mijn dagboek aan het overtikken, in de computer aan het zetten. Vond het volgende stukje wel mooi. Past mooi bij de angst voor het geen-zelf waar we het in dit draadje over hadden.

07-09-2014

Mijn levensenergie, die ik mijn ego-energie noemde en nog steeds zo bestempel uit gewoonte, omdat het onaangenaam of te intens aanvoelt. Mijn levensenergie of de blokkade hiervan, het vasthouden hiervan, personifieer ik als het ego. Ik identificeer mij daarmee, door het macht te geven. Ik geef het macht omdat ik het als oorzaak aanwijs, als oorzaak voor het ontstaan van gedachten die problemen ziet en wil oplossen. Als oorzaak wat ik voel.
Maar het is het oordelen over deze energie die het als onaangenaam of ongewenst (→ te intens) bestempeld. Als dat het mijn functioneren ongewenst beïnvloed en dus is het een probleem.
Ik koppel gedachten aan dit gevoel en dus zijn mijn gedachten een probleem, wat ik denk is een probleem. Het probleem dat ik denk is dan echt, een echt probleem. Als ik dat probleem oplos zal het ongewenste gevoel ook weggaan is mijn overtuiging.

Mijn levensenergie/ ego-energie bestaat alleen als concept vanuit mijn denken die de energieën opsplitst en als 2 ziet i.p.v. een geheel. Die ziet in oorzaak-gevolg en zoekt oorzaken/ bevestigingen van mijn overtuigingen (→ er moet een oorzaak zijn, neem die weg, geen probleem meer)
Mijn overtuigingen zijn de oorzaak en deze personifieer ik als het ego, die ik personifieer in het vasthouden van mijn levensenergie.
Dus als ik nu maar mijn overtuigingen verander, als ik inzie dat de huidige onjuist zijn dan is het probleem opgelost.

Maar ik kan mijn denken niet veranderen, de aard van mijn denken is nou eenmaal zo. Het denkt in dualiteit, in concepten, in oorzaak-gevolg, in controle, in oordelen. Het kan niet anders.

Ik kan alleen inzien dat alle overtuigingen onjuist zijn , primitief zijn, beperkt zijn, geen macht hebben, niks zal veranderen, een illusie zijn, niks zal verbeteren of beschermen.
Het denken is niet de oorzaak van mijn problemen, alleen omdat ik het macht geef en daarmee erken dat er problemen zouden zijn, is het probleem (→ paradox)

Niet-twee

De blokkade van mijn levensenergie (ego-energie) is dus het vasthouden van mijn levensenergie, omdat ik het macht geef, mij ermee identificeer. Ik heb de overtuiging dat als ik mijn levensenergie niet meer vasthoud, loslaat, dat ik dan ophoud te bestaan, geen controle , geen macht meer heb.

Ik heb de overtuiging dat IK zal sterven, ophoud te bestaan als mijn levensenergie vrijelijk zal (weg)stromen en dus probeer ik het vast te houden. Dit vasthouden is een poging tot controle, tot macht. Dit ziet mijn denken als de oorzaak van alles → IK → het ego.

Zo probeer ik dus te voorkomen dat IK ophoud te bestaan en de boel onder controle te houden, “de dood” onder controle te houden, mij te beschermen voor “de dood”.

Ik voel deze blokkade als een “probleem” die bespiegel ik op de externe wereld, op wat ik denk. Ik voel dat het niet goed is. Dus probeer ik alles , mijzelf + de wereld beter te maken, in de hoop dat “het probleem” dan weg zal gaan.

Het juiste is , om te doen, wat alle problemen zal doen oplossen, is niet meer vast te houden aan die levensenergie en daarmee de controle los te laten, te verliezen.
Daarmee accepteren dat IK ophoud te bestaan.

– Dat is de wereld redden door zelfopoffering !!!

De wereld zit vol met strijd, met slecht (en goed), vol met problemen, omdat we dit in onszelf voelen. Door ons “zelf” op te offeren, los te laten, doorzien als illusie, kan de levensenergie weer vrijelijk stromen en ben ik eindelijk “thuis”. Heb ik dan eindelijk gevonden wat ik heel mijn leven heb gezocht. Ben ik eindelijk verlost van al mijn lijden/ mijn problemen.
Hiervoor moet ik mijn angst voor de dood overwinnen en dus de dood zelf. Op het moment dat IK sterf, zal ik blijven bestaan (→ mijn ware aard) en inzien dat de dood een illusie is en het leven eeuwig is, beseffen dat mijn ware aard eeuwig is.

Sterven om herboren te worden
Sterven om in de hemel te komen
Sterven om anderen en de wereld te redden
Sterven om terug te keren naar de bron
Sterven om een te worden met het geheel
Sterven door overgave aan Gods genade
Sterven door vertrouwen in het goddelijke (universum)
Sterven om te geven i.p.v. te nemen, van bedelaar naar koning.

IK, 09-07-2016, Verlichting ervaren

Handyman schreef:
Hoi IK..mooie lange verhelderende posting! Ben het met veel dingen die je zegt helemaal eens:over verlichting kan je in wezen niks100% zeggen ,eigenlijk alleen middels de via negativa=wat het niet is,dus ,en ze kan alleen persoonlijk ervaren worden..yes.

Dat ego he,ook zo’n misverstand ,waar al die guru’s tegen fulmineren.Dat bestaat imo alleen als je onnauwkeurige waarneemt,lees niet helder bent.

Dan die verlichting:ik neig ertoe die status een leeg bewustzijn te noemen:no-mind,wakker ,maar zonder gedachtenstroom…dat zeggen de meeste guru’s ook en is me wel es overkomen …als je per ongeluk,uit je lichaam treedt en je hersens=denken, ff niet meedoen:formidabel die helderheid …als je zo es rondvraagt ,blijken heel wat mensen iets dergelijks ooit ervaren te hebben..maar om daar nu jarenlang voor te gaan navelstaren….’k wee-nie.

groet maar weer.H6

05-10-2014

Tijdens de meditatie vanochtend werd ik weer extra bewust van het feit hoe ik mijn hele belevingswereld onbewust beoordeelde. Constant veranderingen als goed of slecht behandelen, zoeken naar herkenning om dat vast te kunnen houden. Ideeën nastreven door te voelen en het subtiel te sturen. Door constant af te tasten. Waarnemen vanuit het ego. Ook als ik wandel bleef het ego actief onder het mom van “bewust blijven”, “observeren”. Zo had ik het gevoel dat ik toch de hele dag wat aan het doen was, nuttig bezig was.

Het was dus niet zozeer het hebben van gedachten op dat moment waardoor ik vanuit het ego leefde, het waren/zijn mijn overtuigingen die daar voor zorgen. “Gedachteloos” zijn betekent dus niet dat je opeens niet meer oordeelt of niet meer vanuit je ego leeft. Zolang mijn overtuigingen op dat gebied nog intact zijn zal dat niets veranderen.

Ik oordeelde via mijn gevoel, ik streefde doelen na via mijn gevoel, probeerde te bereiken door te voelen. Ik verzin reden om nog niet verlicht te zijn door te geloven dat er nog iets moet gebeuren in wat ik voel of niet meer moet doen.
Ik blijf overtuigd van het feit dat ik niet verlicht ben en blijf daarom redenen en oorzaken verzinnen voor het “feit” dat ik nog niet verlicht ben.
Dat ik moet observeren, loslaten, niet-reageren, moet accepteren, moet toelaten. Dat er ego-energie is die moet wegstromen (zoals bij oude pijnen) , dat ik mijn levensenergie moet omarmen. Beide een verzinsel, een perceptie van mijn denken. Verzonnen als reden waarom ik nog niet verlicht zal zijn.

Ik ben al lang verlicht, hoe kan ik anders Osho, Eckhart en Katie snappen ? Hoe kan ik anders zien wat ik zie ? De enige reden dat ik niet verlicht ben is de overtuiging dat ik niet verlicht ben en dat er iets moet gebeuren om dat wel te zijn. Alle redenen die ik verzonnen heb. Waardoor ik ervaar “dat er wat mis is”, dat bevestigd dat er wat moet gebeuren, dat ik wat moet doen om die inner-vrede te voelen. Maar dat is allemaal perceptie. Energie die negatief voelt, het gevoel “dat er wat mis is”etc etc. Dat is geen energie-entiteit, zoals bij de oude pijnen, dat zou moeten verdwijnen. Dat is slechts perceptie van energieën die ik voel. Perceptie over hoe ik dingen zou moeten beleven, mijzelf zou moeten uiten, welk gedrag ik zou moeten vertonen.
Allemaal perceptie.

Allemaal zelf gecreëerd op basis van mijn overtuigingen, mijn ideeën die ik voor waar heb aangenomen. Verzonnen om het ego bestaansrecht te blijven geven. Om een doel te hebben.

Moest vanochtend weer eens spontaan hardop lachen. Het hele idee van jezelf veroordelen is eigenlijk nonsens. Het enige wat gebeurt is het ego wat zichzelf veroordeelt.
Het zelfverzonnen ego veroordeelt een zelfverzonnen zelfbeeld. Hahahahaha
Beide hebben niks met mij te maken
Laat het ego zichzelf maar veroordelen. Onzinnig !
Het veroordeelt dat wat ik helemaal niet ben, heeft dus niks met mij te maken.
Hahahahaha, wat een onzin dit allemaal.

06-10-2014

Had tijdens mijn ochtendmeditatie een realisatie die ik gelijk had opgeschreven (getikt in mijn telefoon).

Heb bij de bibliotheek “Het boek der geheimen I + II” gehaald en die ligt hier al een tijdje, maar mijn gevoel zei dat ook al kom ik dan waarschijnlijk tijd tekort om dat boek helemaal uit te lezen, toch moet ik gewoon eerst de “Gouden Sutra” van Osho lezen die ik in mijn eigen bezit heb. (en dus ook later zou kunnen lezen i.t.t. Het boek uit de bibliotheek. ) Hiierin vertelt Boeddha hoe er geen “zelf” is. Dus ook geen “zelf “ die kan claimen of realiseren over verlichting. Ik heb dit al 2 of 3 keer eerder gelezen en altijd wist ik: “Ja, is logisch. Ja begrijp ik”. Ik dacht te weten.
Maar begin nu pas ook echt te beseffen , echt te beseffen wat Boeddha hiermee bedoelde te zeggen.

Het (verlichting) is niet te herkennen, want het is elke keer weer nieuw. Het is niet een ervaring waarvan je kan zeggen: “Ja, dit is het” want het is een ervaren dat nooit ophoud, geen begin heeft, geen eind.

Als je iets ervaren hebt en denkt: “Ja, dat was het”, dan heb je gemist en ga je weer een illusie najagen, een idee van het denken.
Het is niet te voelen, er is niemand die het kan voelen, er is niks om te voelen. Hoe kan je leegte nou voelen ? Als je wat denkt te voelen is dat het ego dat het probeert te bevatten. Het ego dat zichzelf voelt.
Het is onmogelijk om het moment te hebben, te krijgen: “Ja, nu weet ik het. Ja nu ervaar ik het” Er is niemand om het te weten, niemand om het te ervaren. Zolang je dat probeert houd het ego je voor de gek. Je zal het nooit weten, nooit ervaren.

Je ervaart geen verlichting, dat is onmogelijk, verlichting bestaat niet, dat is slechts een concept van het denken, een idee van het ego.
Als je zit ervaar je zitten, als je wandelt ervaar je een wandelen, als je eet ervaar je een eten, als je ademt ervaar je een ademhalen, als je schrijft ervaar je een schrijven.
Dat is verlichting !!!

Als ik zit ben ik zitten.
Als ik wandel ben ik wandelen.
Als ik eet ben ik eten.
Als ik adem ben ik ademen.
Als ik schrijf ben ik schrijven.

IK, 19-07-2016, het gevoel jezelf (controle) te verliezen

Alles is energie. Ego/zelf ,lichaam etc alles is energie. De controle die we denken te hebben gaat via energiestromen in ons energetische lichaam (die gekoppeld is aan ons biologisch lichaam) We controleren door onze ware aard/weg te blokkeren. Dat is de stress/angst, haast, onbehaaglijk gevoel wat we constant ervaren. (op de momenten van geluk na natuurlijk, dan valt dat even weg, meestal door het behalen van een bepaald doel) . Verlichting is je compleet overgeven aan het geheel, aan het universum, je ware aard zogezegd. Hierbij verlies je dus de controle die je denkt te hebben en wie je denkt te zijn. Verlichting is dus vertrouwen, vertrouwen op het onbekende.

01-12-2014

Ik ben afgescheiden van de rest , een individu
Ik ben het geheel, onderdeel van het geheel.

Ook hier weer zijn beide waar.

Vanochtend tijdens de meditatie begon ik het eindelijk te voelen. Het geheel.
Het voelt alsof het geheim ontcijfert is, alsof ik het eindelijk snap.
Niet via het denken, maar door het te ervaren.

Typische gebeurtenis vanochtend. Terwijl ik in mijn ochtend routine de computer aanzet, komt de gedachte in mij op: “wat moet ik eigenlijk blij zijn dat mijn computer elke dag braaf opstart”. Dit zonder aanleiding.
En wat gebeurt er ? Hij start niet meer op !
Ik moet nu een nieuwe windows 7 kopen a €61-€99 en hopen dat ik een recovery kan doen voor mijn emails. Heb gelukkig wel een backup en alle belangrijke dingen op mijn google-drive.
Maar toch heel bizar die gedachte. Dat is geen toeval. Voor mij weer een bevestiging dat het hiernu niet bestaat, dat tijd niet bestaat. De gedachte was er voordat het gebeurde.
Daar zijn trouwens talloze voorbeelden van over hoe mensen dingen voelen aankomen. Vooral bij rampen en ongelukken.

De toekomst staat vast.
De toekomst staat niet vast.

Hahaha, ook beide zijn waar. Pas bij observatie weet je welke het is. Hahaha, geweldig dit.

Het is zo simpel, zo belachelijk simpel als je het opeens snapt. Hahaha.

05-06-2014

Meditatie gaat allang niet meer om het stil zijn (zonder gedachten) en stil zitten. Het blijft wel gewoon trainen in niets-doen, maar het draait nu om het toelaten van mijn levensenergie.
Ik heb nog nergens over zoiets gelezen, nergens wordt erop (of ernaar) verwezen. Het gaat dan alleen maar om gedachteloos je ademhaling voelen.
Nergens over het omarmen van je levensenergie. Dat is best moeilijk namelijk.
Ik weet het al heel lang natuurlijk, heb er al vaak naar verwezen, al meer dan een jaar geleden al. Maar ik bleef zoeken en onbewust bleef ik mijn energie blokkeren.
Ik kan niks doen, maar ik kan wel de blokkade opheffen door niks te doen, totaal ontspannen (zonder te observeren, te analyseren (gedachteloos) vanuit het ego, door gewoon (bewust) te zijn ).
Dat is verdomd moeilijk.

Bij je angsten duik je erin, zoals op het einde van de eerste Matrix film. Dat is iets doen. Nu is het steeds zoals het eindgevecht van Neo tegen Smith, ik blijf vechten, terwijl ik gewoon de energie moet toelaten, bezit van mij moet laten nemen, door niks te doen, door het te laten gebeuren. Door te stoppen met vechten.

06-06-2014

Ik geef het op !

08-06-2014

Ik zit op de bank mijn boek te lezen en ben mij bewust van mijn energie en de dualiteit die ik ervaar. Hoe ik het boek lees en tegelijkertijd bewust kan zijn van andere dingen en de interpretatie daarvan via mijn denken. Dan opeens voel ik het en komt de gedacht in mij op:
“Het is een samensmelten”

Al die tijd bedenk ik mij hoe er eerst 1 van de 2 moet verdwijnen om 1 te worden. Ik probeer aan de goede kant te zitten zodat de ander kan verdwijnen, losgelaten kan worden.
Dan ga ik mij beseffen dat ze allebei een illusie zijn en dat beide zullen verdwijnen omdat er 3 zijn.

Maar ik besef nog steeds niet wat dat allemaal betekent. Als er geen 2 zijn en 0 bestaat niet, is er ook geen 1. Er verdwijnt niks.
Het is slechts een samensmelten.

Ik pak mijn boek weer op om verder te lezen, verder te lezen in het 3e en laatste deel van divergent van v. Roth en ik wordt mij bewust van de titel: “Samensmelting”.

Ik merk hoe ik geloof dat mijn gedachte de oorzaak was van mijn goede gevoel.(de beloning door het krijgen van een inzicht)
Maar de werkelijkheid was andersom. Mijn gevoel was eerst, ik werd bewust en toen kwam pas de gedachte.
Ik ga dus onterecht weer op jacht op goede gedachten die een goed gevoel moeten geven, of weer kunnen oproepen of terug kunnen beleven door het goede gevoel nog een keer te krijgen.
(het streven naar het goede, wat het kwade schept)

14-12-2014

De energie gewoon toelaten is erg moeilijk. Zelfs tijdens de meditatie is het erg moeilijk. Het beïnvloed erg veel mijn functioneren zoals ademen. In een reflex wordt ik mij bewust hiervan en blokker dan de energie zonder echt door te hebben dat dat gebeurd.
Het is heel verwarrend, het is amper door te hebben wat nou wat is en wanneer ik ontspan of juist probeer te ontspannen door mij in te spannen. Die grens is heel dun.

De hele dag meditatief blijven, als in mijn energie niet blokkeren en gewoon toelaten, is nu niet mogelijk. Het toelaten van die energie blokkeert mijn zicht en mijn ademen. Zelfs tijdens mijn wandeling met de hond lukt het eigenlijk niet echt heel goed meer.
Kennelijk functioneer ik nog uit het ego en blokkeer ik automatisch die energie als ik wat doe. (geeft illusie van controle)

Ik zie geen andere uitweg dan veel te mediteren.

Zal de frequentie van meditatie moeten vasthouden en langer maken. Naar bv 3* 4* per dag een uur. En ook ’s avonds na het avond eten tijdens boek lezen. Gewoon het boek even laten voor wat het is als een golf energie mijn zicht blokkeert en/of ademhaling.

Als ik echt vrij was geweest had ik nu een maandje geen loges genomen zodat ik geen verantwoordelijkheid meer had. Maar dat gaat helaas niet en misschien is het ook niet erg. Merk al dat het fysiek toch te zwaar is om die energie de hele dag maar toe te laten.

Nu ik er zo over terug denk heb ik de afgelopen 2 jaar elke keer bij een grote verandering geblokkeerd omdat ik “normaal” wilde blijven functioneren.
Ik zal dat moeten loslaten en accepteren dat ik gewoon even niks kan doen terwijl de energie het overneemt.
Proberen veel te mediteren dus.
Ben benieuwd.
(gister 3* 50 min + 1* 30 min gedaan)

Merk dat ik mijzelf voor de gek blijf houden, maar denk ook dat ik niet anders kan. Dat dat pas zal stoppen als de energie weer vrij stroomt. Dat ik alleen bewust kan zijn hoe ik mijzelf voor de gek houd en leef van een IK tot dat de balans vanzelf komt.
(→ door te mediteren dus en accepteren dat ik niet normaal kan functioneren)

03-01-2015

Ondertussen ben ik weer een jaar verder en leven we alweer in 2015. Het veel mediteren is tot nu toe nog niet echt gelukt. Ik blijf oplopen tegen die weerstand, of beter gezegd ik blijf mijn gevoel, mijn weerstand macht geven door er naar te luisteren.
Blijf vluchten en mijzelf voor de gek houden zoals ik de afgelopen 2 jaar al doe. Ik tik nu regelmatig dit dagboek over in de computer en ben nu bij deel 3, ergens begin 2013. Dat wijst mij er weer op dat ik aan de ene kant meer weet, de illusie beter doorzie, maar aan de andere kant het mechanisme nog steeds precies hetzelfde is en het dus eigenlijk heel dom is dat ik daar al zo lang in blijf trappen.

Nog steeds wijst mijn denken “gewoon gelukkig zijn zonder reden” af.
Dat is op zich niet iets wat ik kan veranderen, het punt is echter dat ik het blijf geloven en er naar blijf handelen en dat is gewoon dom.
Ik hoef alleen maar bewust te zijn van het feit dat ik mijzelf voor de gek blijf houden en er niks mee te doen. Dat is nu toe erg moeilijk gebleken. Ik blijf het macht geven door het te geloven.

Heb afgelopen maand wel nieuwe ervaringen blijven opdoen. Ik blijf leren en blijf de illusie steeds meer ontmantelen. Het gaat alleen erg langzaam omdat ik elke keer weer terugval in oude gewoonten bij elke nieuwe ervaring. Vlucht ik weer terug in mijn ego, mijn lijden wat vertrouwt voelt, wat veilig voelt, makkelijk.

Ik maak mijzelf wijs dat het wel goed is, dat het vanzelf wel goed komt, dat ik toch wel vooruit blijf gaan. Excuses om maar vast te blijven houden aan mijn lijden wat zo vertrouwt en veilig aanvoelt. Lekker vluchten in tv kijken, ff lekker ontspannen, het hele bekende verhaal. (-> energie ontladen)
Dit zal net zo lang door gaan tot ik dat vluchten echt zat ben.
Totdat ik er niet meer naar luister, geen macht meer geef en het doorzie voor de illusie die het is.
(al voelt het nog zo echt)

04-01-2015

De observeerder en het geobserveerde. Ze bestaan alleen in de dualiteit. Zo gauw je 1 van de 2 of zelfs allebei ervaart (dan zijn er 3) of je probeert te ervaren, probeert te doorzien, zit je in je denken/ ego.
Ik ben het ervaren zelf. Als ik schrijf ben ik schrijven, als ik zit ben ik zitten, als ik ademhaal ben ik ademhalen.

Tijdens de meditatie vaak het gevoel dat ik moet kiezen tussen concentreren op de ademhaling of het toestaan (dus niet blokkere) van de levensenergie.
Het is uiteraard beide, kiezen doe je alleen in de dualiteit. Stop met kiezen of kies beide.

“IK” begrijp → via het denken.
“Het geheel” begrijpt → vanuit het ervaren

Je creëert je eigen realiteit waardoor je denken , je overtuigingen een ervaring worden.
Wat is dus belangrijker ? Studie of Meditatie ?
Beide zijn even belangrijk, ze zijn hetzelfde. Studeer om je overtuigingen te doorzien als onwaar, het te onleren. Mediteer zodat je het ook gaat ervaren.
Weten is denken.
Beseffen is weten en ervaren.
Verlichting is dus beseffen.
Begrijpen, maar niet via het denken, maar via het ervaren.
Dus studeer, denk, onderzoek (zoals de 4 vragen van Byron Katie), via schrijven (anders blijf je vast in je denken) en mediteer en begrijpen wordt ervaren en verlichting een beseffen.

10% meditatie/ 90% studie → 90% meditatie/ 10% studie.

07-01-2015

Doordat ik nog steeds via het denken leef, ben ik nog steeds schizofreen en deel ik mijzelf op in het ego en het geheel. En zelf in 3en zoals eerder omschreven. Het geheel = energie en bewustzijn.
Hierdoor blijf ik het ego/levensenergie de schuld geven voor van alles, hoe ik mij voel, voor sommige dingen die ik doe. Het is weer een oorzaak verzinnen.

Heel lang probeer ik het ego los te laten, alsof dat iets is wat ik kan doen. Dit is onmogelijk, want dat probeer ik vanuit datzelfde ego, wat ik dan opsplits door mijn overtuigingen. Hierdoor zat ik heel lang vast in een vicieuze cirkel. Tot het moment kwam: “Ik geef het op”. Het was de cirkel: “Iets willen loslaten”. Maar daardoor moest ik erkennen dat het ego echt is, iets is, bestaat om los te laten.

Vast in dualiteit: bestaat het nu wel of niet ?
Het bestaat niet, maar hoe kan het dan zo echt voelen ? Hoe kan het dan zo’n macht hebben ? Het antwoord is dus beide. Het is niet echt, verzonnen. Maar ik creëer mijn eigen realiteit door mijn overtuigingen en dat maakt het echt en geeft het macht.
Dat is iets wat ik zelf doe.

Dan zit ik vast in de vicieuze cirkel dat ik iets moet doen om ervoor te zorgen dat het geen macht meer heeft, dat ik het niet blijf vasthouden, mijn overtuigingen loslaat. Van weten, beseffen maken en het dan ook zal gaan ervaren.

Maar iets doen zodat het geen macht meer heeft is weer zijn macht erkennen. Ik moet het eerst macht geven voordat ik kan proberen het machteloos te maken. Ik kan dus niets doen om het machteloos te maken, om te stoppen het macht te geven.
Gewoon ontspannen.

Ik heb nu een wereld voor mijzelf gecreëerd waarin ik voel dat de macht van mijn ego, mijn energie afneemt, maar dat ik blijf geloven dat ik wat moet doen om dingen te ondernemen; om problemen op te lossen.
Door mijn energie te blokkeren, mijn ego macht te geven blijf ik in een staat van zijn waarin ik vanuit mijn denken dingen kan ondernemen. (op dit moment beslissingen nemen op de beurs, nieuwe wasmachine kopen, telefoon kopen, relatieperikelen etc)
Alsof ik dat vanuit mijn denken moet doen.

En ik wil dingen blijven ondernemen → illusie van motivatie → dat geeft het leven zin, nut → geeft mij het gevoel dat ik leef. Er is altijd wat te ondernemen, wat op te lossen, iets of iemand te helpen. Dus blijf ik excuses verzinnen om vast te houden aan mijn ego.
Blijf ik geloven dat ik wat moet doen om die energie/dat gevoel geen macht meer te geven.
Zo heeft het heel lang gevoeld en was dat heel lang noodzakelijk.
Maar die fase is voorbij. Ik ben nu daar dat ik mij er gewoon bewust van moet zijn en dat ik de beslissingen neem, ik bepaal, ik de controle heb (zonder te weten wat dat is!)
Dat ik de energie moet voelen, toestaan, zonder “wat te doen”. Het heeft alleen macht omdat ik denk dat het macht heeft.

Het is overweldigend, maar alleen omdat ik blijf vasthouden aan mijn oude leven, aan wat ik gewend ben, niet teveel wil afwijken van normaal, teveel rekening houd met mijn overtuigingen, hoe ik denk dat andere mensen mij willen zien reageren zonder te denken dat ik gek ben.
Dat ik dingen moet blijven ondernemen om meer geld en vrijheid te krijgen, als in minder verantwoordelijkheden. Want door die verantwoordelijkheden blijf ik geloven in die illusie , in het ego. Dat ik mijzelf niet kan overgeven aan het geheel vanwege de angst dat ik dan mijn verantwoordelijkheden niet meer zou nakomen omdat dat dan niet meer belangrijk is.

→ ook dat is de illusie van motivatie.
Die zit dus veel dieper dan ik dacht.

Nu ik dit zo schrijf kom ik erachter dat ik erg vastzit in de illusie van motivatie.
→ ik moet iets doen om de macht te breken van het ego, van mijn energie. (zorgen dat het niet te overweldigend is, zodat ik blijf ondernemen, dingen belangrijk blijf vinden om er wat mee te doen)
→ ik moet dingen belangrijk blijven vinden, om mijn verantwoordelijkheden na te komen. Het geloof dat ik iedereen in de steek zal laten als ik dat niet meer doe. (niet los kunnen laten van “de ander”)

Ook wil ik nog steeds als “normaal” gezien worden. Niet teveel afwijken van de sociale norm. (→ terwijl die norm juist veel ellende veroorzaakt!)
Omdat ik mensen pijn doe als ik niet aan hun verwachtingen voldoe.
Al schrijf ik al ruim 2 jaar geleden dat ik andere mensen psychisch geen pijn kan doen omdat ze dat zelf doen, blijf ik mijzelf verantwoordelijk voelen.
En dat is dan weer een excuus om vast te houden aan het ego, de energie te blijven blokkeren. Een excuus om de controle te willen behouden.

handyman6 schreef:
Daarbij komt ook nog dat ik in de loop der jaren mijn Mind/gedachten,steeds meer ben gaan waarderen …van absolute dwingeland tot cooperatieve problemsolver….zo’n beetje als met je huisdier:behandel hem goed en rechtvaardig en hij wordt je beste vriend,dag en nacht oplossingen aandragend voor allerlei probleempjes.Om die nou uittezetten!Zo houdt ie me waarschijnlijk aan het lijntje ,al die jaren grH6

Vertel iets meer over de weg van het hart.

Wat je dus als Liefde waarneemt,is in feite een Denkinterpretatie ervan ,want als gevoel is het eerst door het denken heen gegaan ,alvorens je je het bewust werd.

Wees dus bewust. Dan zal je gaan merken dat er eerst de handeling is en dan pas het denken. Dan is er eerst het inner-gevoel en daarna pas de interpretatie. Zelf problemen creëren om die die daarna zelf op te lossen is het hele bestaansrecht van het ego.
Er is geen probleem.

15-01-2015

De illusie van motivatie:

Ik denk dat ik dingen belangrijk moet vinden om ervoor te zorgen dat er wat veranderd. Maar je veranderd niks met dingen belangrijk te vinden, alleen door het te doen.
Dingen belangrijk vinden is het ego dat probeert te sturen en dus te controleren.
Door dit los te laten lijkt het alsof er niks meer gaat gebeuren, alsof je niks meer zal gaan doen.
Maar dat is slechts vanuit het ego.

Dingen belangrijk vinden (zoals verlichting) betekent dingen als goed of slecht te beoordelen. Dus of ik veroordeel mijzelf/ mijn handelingen of ik praat het goed (→ ook veroordelen) . Beide een illusie. Ik veroordeel mijzelf dat ik mijn ego macht blijf geven, maar dat doe ik niet, alleen het ego veroordeelt en ik kies er weer voor om dat te geloven.
Houden van mijzelf en mijzelf accepteren is houden van de ervaring hoe ik fouten maak, mijzelf voor de gek hou (immers op het moment dat ik mij daar bewust van ben kan ik ervoor kiezen het niet meer te geloven) zonder excuses te verzinnen of het goed te praten.
Maar door het met liefde te ervaren, met liefde naar mijzelf.

16-01-2015

Iets dat ik al heel lang weet, maar nu pas echt begin te beseffen.

Het valt niet te omschrijven, alleen te ervaren.
Het is nieuw
Het is onbekend

Het is nieuw en onbekend en dat is het elke keer weer en dat zal altijd zo blijven.

Het feit dat ik er zo bewust van ben geeft al aan dat ik contact heb met het goddelijke, de rust. Want hoe kan ik anders alle onrust ervaren als ikzelf niet de rust ervaar ?
Ervaar de rust en de onrust en maak je er niet druk om, het is niet belangrijk.
Streven naar verlichting is weer een excuus van het ego om die onrust niet te hoeven voelen, niet te accepteren, de controle te houden.
Het is er, verder niks…..

23-01-2015

Wees bewust, maar dat is niet iets wat je kan doen, het is wat je bent.
Wees bewust van dit en dat, van zus en zo.
Maar dat is niet iets wat je doet of kan doen. Je wordt bewust door je niet meer af te laten lijden door iets te doen.

Hoe maak ik een beslissing ?

Nu probeer ik te bedenken wat het beste is, wat de juiste beslissing zal zijn. Als ik dan heb bepaald wat ik denk dat het beste zal zijn, moet dit mij tot actie over zetten en een doel in het leven geven.
Elke beslissing die ik neem is dus gebaseerd op de overtuiging, het gevoel dat er wat mis zou zijn en dat die beslissing dingen beter maakt, optimaliseert , meer geluk zal brengen.
Gebaseerd op het feit dat ik de controle heb, mijzelf moet motiveren.
Het is allemaal waar, voor de helft en altijd egoïstisch en zelfdestructief !

Hoe moet ik dan beslissen welke gedachte of welk gevoel ik wel naar luister en welke niet ?
Welke de beste is ?

De beste beslissing is een illusie, je hebt immers niks nodig. Welke beslissing tot het volgen van welke gedachte en welk gevoel is dan fout en welke goed ?
Het gaat hier niet om de uitkomst of het leven beter maken.
Immers je neemt een beslissing op basis van wat je dan weet, dus die kan nooit fout zijn.
Als je iets al weet is het geen beslissing, maar herhaal je gedrag waarvan je weet dat het werkt. Blijkt het niet te werken, dan wist je dat nog niet en had het niet anders kunnen zijn omdat je het niet wist.

Beslissen is dan niet iets wat je doet, iets wat je aanzet tot handelingen, een doel in het leven. Het is iets dat gebeurt door wat je doet, door je acties.
Je doet iets, gaat een bepaalde kant op waardoor je komt te weten wat je besloten hebt.
Eerst is er de handeling en dan pas bewust worden via het denken van je beslissing.

Motivatie vanuit het ego/denken → zelfdestructief , egoïstisch.
Of motivatie vanuit het geheel → liefde, niet-egoïstisch

Gewoon doen.

(volg je inner-gevoel)

IK, 22-07-2016, to willen or not to willen, dat is de vraag.

Als aanvulling op onze discussie over de weg van het hart en waarom het mensen niet lukt. Wat dat verschil is. In je post geef je al aan dat je twijfelt of het allemaal wel de moeite waard is. “Moet ik daar nou al die tijd voor gaan navelstaren?” . Hoe moeten we omgaan met “het willen” paradox. Als je niet verlicht wil worden veranderd er niets, als je het wel wilt dan is dat juist het probleem waarom het niet lukt. Er is daar al meer over geschreven in dit draadje. Ik vond dit wel een mooie aanvulling, al staat er eigenlijk niks in wat hier niet al geschreven is. Het is volgens mij de orginele tekst uit mijn dagboek, waar ik de weg van het hart uit verzonnen heb. Wat ook grappig is, is dat ik dit een jaar geleden geschreven heb en dat hier dus eigenlijk al het antwoord staat op de vraag: “waarom ik wel en anderen niet”. Immers als je dit voor waar aanneemt, dan is de enige conclusie waarom het mensen niet lukt, is omdat ze het niet willen. Om een of andere reden besefte ik dat op dat moment alleeen nog niet. grappig

04-04-2015

Moest tijdens het middageten denken aan “toeval” en dingen beïnvloeden door het willen.

Dingen willen en begeren is wat accepteren van de realiteit in de weg staat.
Maar er bestaat een experiment met kuikens en een toevalsrobot. De kuikens leren dat die toevalsrobot hun moeder is en willen erachter aan lopen. Dan doet de onderzoeker de toevalsrobot in een vierkant afgebakende bak waarin deze in willekeurige patronen rondbeweegt.
De 2e keer doet hij er de kuikens in een bak ernaast die de robot zien en erachteraan willen lopen.
De toevalsrobot blijft willekeurige patronen vertonen, maar wel dichter bij de kuikens.
De kuikens beïnvloeden dus de computer van de robot en zorgen ervoor dat deze dichterbij blijft gemiddeld gezien. De kuikens beïnvloeden de realiteit door iets te willen.

Kunnen wij ook de realiteit beïnvloeden door iets te willen ?
Het boek “The Secret” probeert hierop in te spelen. Je kan alles krijgen wat je wil, als je het maar echt blijft willen hebben.
Onzin natuurlijk. Zo zit het leven niet in elkaar.

Maar positieve mensen trekken positieve dingen aan en negatieve mensen negatieve dingen en gebeurtenissen. Dit zie ik dagelijks om mij heen, sterker nog, ik heb het zelf ook ervaren. (ik ben mij bewust van conformation bias)

Het gaat erom dat je het niet wil vanuit je ego, niet wil omdat je denkt dat je het nodig hebt om je leven draaglijker te maken. Het werkt alleen als je het vanuit je hele wezen komt, als “het geheel” een bepaalde kant op wil. Dat is niet iets wat je doet, dat is iets wat je overkomt. (net als verliefd worden bv)

Simpel voorbeeld. Sommige mensen kunnen maar niet stoppen met roken, al proberen ze het zo vaak. Andere stoppen van het ene op het andere moment zonder een enkel probleem. Wat is het verschil ?
Wat is het geheim ?

De een wil stoppen met roken door zijn verstand, hij probeert zichzelf te overtuigen met argumenten zoals zijn gezondheid, het geld, vies huis, etc, etc, maar diep van binnen wil hij niet stoppen, diep van binnen geniet hij van het goede gevoel wat hij denkt te krijgen van het roken van die sigaret en is hij meer dan bereid zijn gezondheid en geld op te offeren daarvoor. Stoppen zal dus niet lukken, ook al weet hij rationeel dat dat is wat hij moet doen.
(inner-gevoel in conflict met denken/verstand)

De ander wil stoppen vanuit zijn hele wezen, opeens beseft hij dat het onzinnig is om te roken en van het ene op het andere moment stopt hij ermee. Geen moeite, omdat hij beseft dat het onzinnig is. Als je dat beseft dan is er geen behoefte meer aan.

Toen ik deze reis begon, kwam dit uit mijn geheel, mijn hele wezen. Ik gaf alles zonder moeite op. Mijn vrienden, familie, reizen, doelen als NYCM (new york marathon) etc. Ik wist dat dat najagen onzinnig was en stopte ermee. Antwoorden kwamen op mijn pad zonder moeite , ik deed daar niks voor, behalve bewust te zijn van wat op mijn pad kwam en de kansen met beide handen aanpakken. Ik luisterde naar de adviezen van anderen, naar de tips die ze mij gaven. De meeste boeken en antwoorden zijn allemaal via iemand anders op mijn pad gekomen, via mijn zusje, kenissen etc.

Maar nu ben ik zo ver, dat ik ga leven zonder een doel te hebben, iets wat mij nog niet lukt. Iets willen heeft mij in het verleden dingen opgeleverd en dus zag ik de onzin er nog niet van in.

Ik wilde het geheim weten “van gelukkig zijn”, het antwoord op de vraag wat de mens nu gelukkig maakt. Dat kwam vanuit mijn wezen en het antwoord heb ik gevonden. Je kan niet gelukkig worden, je kan het alleen zijn.
Ik wilde weten wat het geheim is van het geloof. Ik vond het antwoord, het bewijs dat God niet bestaat, een bespiegeling is van een zelf die niet bestaat. Dat geloof een antwoord is op een onzinnige vraag. God is het universum zelf.
Ik wilde weten of de vrije wil bestaat, wat dat is als het bestaat en ook dat vond ik.

Ik zit een soort van vast, omdat ik doelen blijf creëren met mijn denken, omdat mij dat in het verleden het geluk van het weten heeft opgeleverd. Ik dacht dat ik die dingen wilde weten vanuit mijn denken. Maar het was mijn hele wezen wat dat antwoord zocht en dus kwam het op mijn pad. Het universum geeft gewoon wat je wil hebben.
Het is onuitputtelijk.

Mijn wil om verlicht te zijn, te worden moet ik dus ook loslaten. Ik weet alle geheimen en moet gewoon leven vanuit mijn hele wezen. Niet een doel nastreven, maar het doel zijn.
Ik kan niet weten wat goed is voor anderen en wat ze werkelijk zouden moeten doen. Net zo goed als ik dat niet voor mijzelf kan weten.
Ik probeer te begrijpen wat “ik wil”, wat ik het beste kan doen. Maar daar ben “ik” te dom voor, te beperkt. (m.a.w. het is niet te bevatten via het denken) God is almachtig, alwetend. Dat is mijn wezen. Wees dat wezen en wat ik echt wil zal ik ook zijn en worden en krijgen, wetende dat ik niks nodig heb.

(PS eigenlijk kan je dit net als elke post in dit draadje samenvatten als: “volg je inner-gevoel” wat een andere omschrijving is voor “willen vanuit je hele wezen”. Dus niet willen vanuit je denken en emoties/angsten. Het is verlicht willen worden vanuit je hele wezen, zonder dat het verlicht willen worden vanuit je denken/ego/zelf dit gaat saboteren haha)

https://www.youtube.com/watch?v=utPict770gU

IK, 29-07-2016, God schiep de wereld en de mens

Begeerte voor gevordenden

24/6/15

Het is niet “IK” die dingen wil, of het ego dat moet stoppen met willen. (het ego, het zelf kan niet anders, het is zijn aard) Maar het ego/zelf is een uiting van dingen willen/begeren. Het is een poging om controle te krijgen over het leven en daardoor te krijgen wat we willen. (wat als baby begint)
Het ego gebruikt angst als motivatie, is angst als motivatie.
Een poging tot controle kan immers alleen op de negatieve manier door (energie) te blokkeren en dat creëert weer zijn eigen behoeftes. (vicieuze cirkel)
Het creëren van problemen om die op te lossen voor een goed gevoel. Het najagen van een nieuwe shot goed gevoel.
Maar het ego bestaat als creatie door ons denken als antwoord op begeerte. Als baby noodzakelijk voor liefde en voedsel. Later nog steeds om liefde, voedsel, controle maar niet meer noodzakelijk. Al geloven we dat we doodgaan als we het niet krijgen, de begeerte niet voeden.
Besef dat hoe onzinnig deze begeerte is en het ego zal zijn bestaansrecht verliezen.

Er is dus wel degelijk een oorzaak; begeerte cq iets willen. Dat is wat ervoor zorgt dat we een ego/zelf creëren. Het begin van wie we zijn, de oorsprong van onze acties en een uiting van de poging om het leven te sturen, onze overlevingskansen te vergroten.
Als baby noodzakelijk, daarna heeft het een averechts effect en is het zelfdestructief.
Volwassen zijn is inzien dat we geen liefde meer hoeven te krijgen, maar het juist moeten geven.
Volwassen zijn is inzien dat we niet meer afhankelijk zijn.
Inzien dat het zelf een gecreëerde illusie is die echt voelt , maar nu zelfdestructief is.

26/6

Boeddhisme en anderen zeggen dat het ego, het zelf het probleem is. Een zwart gat van begeerte die niet te vullen is en daarom zo destructief is in zijn poging te overleven door zichzelf constant te voeden. Constant zichzelf bestaansrecht geven door zelf problemen te creëren die opgelost moeten worden. Constant begeren om zijn eigen overleving veilig te stellen.

Al die tijd dacht ik dat weer liniear , ego is de oorzaak, het begin. Geen zelf, geen begeerte. Weer het dualistische denken, oorzaak en gevolg.
Het is eerst begeerte die het ego/zelf creëert, een manier van controle die dingen moet kunnen krijgen in de toekomst door actie te ondernemen, beslissingen te nemen over wat het beste is. Dit illusionaire zelf is een energie entiteit gecreëerd door het blokkeren van onze levensenergie en vasthouden van onze angsten als middel tot motivatie. Vasthouden van het verleden om de toekomst te bepalen. Onzinnig!
Het zelf houd een ongecontroleerde oneindige stroom van begeerte in stand en is zowel oorzaak als gevolg.
Begeerte is dus niet alleen het gevolg, maar ook de oorzaak.
Het is niet het “IK” dat wil, iets wat ik moet loslaten, iets wat in balans moet komen, blokkades die moeten verdwijnen.
Het is begeerte wat het “IK” creëert en vasthoud, zijn bestaansrecht geeft.

Mijn begeerte naar verlichting, het einde van het ego, het inzien dat het allemaal een illusie is, dat is de oorzaak dat mijn ego/zelf blijft bestaan.
Mijn begeerte naar geluk, een goed gevoel, mensen gelukkig maken, zonder angst te zijn, het besef willen hebben door het te begrijpen (via het denken) is wat het ego voed en in stand houd.

Er is geen ego die lijd en een waarlijke natuur die vredig en gelukkig is. Het is de begeerte van wie ik werkelijk ben die het ego gecreëerd heeft en dus ben ik het ego terwijl het tegelijkertijd een door mij gecreëerde illusie is waar ik mij mee ben gaan identificeren en waardoor ik vergeten ben wie ik werkelijk ben.
Ik ben beide, er is geen onderscheid. Ik ben begeerte, de oorzaak van het ego.
Ik ben het goddelijke , de schepper van wie ik dacht te zijn, de mens/mijn identiteit de personificatie van het gecreëerde.
Ik ben het goddelijke de schepper van wat ik dacht dat de wereld was.
God schiep de mens, de wereld. Creëerde zijn eigen realiteit. Uit begeerte.
Begeerte is verantwoordelijk voor de val van het paradijs.
Ik, het goddelijke, beseft het onzinnige van begeerte en “IK; het zelf/ego” zal sterven, zodat “ik het goddelijke” zal herboren worden.
De dood is een illusie, het is de dood van begeerte. Accepteren wat is, door de onzinnigheid, de destructiviteit van begeerte in te zien, te beseffen.
Het is niet iets wat je kan begrijpen, iets wat je kan doen of jezelf opleggen. Dat zijn allemaal vormen van begeerte. De begeerte om niet meer willen te begeren.

Ik ben niet het denken, niet het ego, niet het zelf die ik ervaar. En het ego is niet de oorzaak van alle begeerte. Nu pas besef ik, dat “ik het goddelijke” de oorzaak is van dit alles.
Ik het goddelijke ben het ego. Zoeken naar wie ik wel ben of niet ben is dus onzinnig geworden. Ik ben immers beide. Maar dat besef doet begeerte verdwijnen en dus het bestaansrecht van het ego en god de schepper. Beide zijn een illusie.

Ik ben de schepper van het zelf, de wereld, alle problemen, begeertes, al het lijden. En wat ik gecreëerd heb noem ik “IK” , een identiteit die constant in strijd is door goed en kwaad te scheppen door zijn duale aard. Een oneindige strijd van lijden , problemen en begeerte.

Het gecreëerde probeert zijn schepper te controleren. Of de schepper begeert wat en probeert het via het gecreëerde van zichzelf te krijgen. Het heeft dus nog niet door dat het alles al heeft.
(je creëert een machine (lees ego) die daarna de wereld overneemt en vernietigd)
Maw de mens geschapen probeert voor god te spelen, maar kan alleen zelfdestructief zijn door zijn duale aard. (eeuwige strijd goed en kwaad)

28/07
Het is ook de illusie van een “goed gevoel”. Het voordeel is het “goede gevoel” wat ons ego denkt te veroorzaken door de dingen die we doen. Dan is er geen lijden. Het is de diepste verslaving in wie we denken te zijn. Het uit zich op alle mogelijke manier: via drugs, drank, seks, eten, roken, sporten, feesten, films, tv, internet, relaties, dingen bereiken, doelen nastreven, denken, etc.
We koppelen “een goed gevoel krijgen, nastreven” aan gelukkig zijn. Of gelukkig worden.
We zijn dus overtuigd van de voordelen van ons ego, omdat het ons beschermt tegen onze angsten en ervoor zorgt dat we een “goed gevoel” kunnen krijgen, nastreven.

Het slechte bestrijden is makkelijk. De wereld beter proberen te maken door te strijden tegen het slechte is makkelijk. Maar een worden met het goddelijke, de wereld red je pas als je “het goede” opgeeft. Pas je opgeeft “een goed gevoel” na te streven (= begeren) zal je inzien hoe onzinnig dat eigenlijk is. Door in te zien hoe onzinnig het is zal je opgeven het goede na te streven.
(maar het gevoel is zo overtuigend, soms niet te negeren zo sterk)
Dan is er het inzicht; en dan komt weer dat gevoel(+gedachte?) en dan lach je erom, lach je erom dat je al die tijd naar die onzin heb geluisterd, op dat gevoel/die onzin heb gereageerd. Die overtuigingen hebt geloofd. Dat goede gevoel maar bleef nastreven waardoor je het lijden veroorzaakte en in stand hield.
Dat alles wat je je hele leven hebt nagestreefd, hebt gedaan, heb geweten eigenlijk een illusie blijkt te zijn, niet echt, gewoon complete onzin hahahaha.

11/08/15
Onbewust gaat het Zo:
De gedachte komt: Ik moet ff stofzuigen. Dan wordt dat omgezet in een “ik wil stofzuigen”. Dan wordt er energie geblokkeerd zodat het gevoel van controle komt wat ervoor moet zorgen dat ik ook daadwerkelijk ga stofzuigen en dat ik niet tussen de gedachte en de handeling wat anders ga doen, doordat ik geen controle heb over wat ik doe en gaat gebeuren.
Maar de gedachte is weer een resultaat van een intentie om te gaan stofzuigen die uit het geheel komt, uit het niets.
Dus het geheel wil iets doen, heeft de intentie om iets te doen en dan komt daar de gedachte of overtuiging bij dat ik dat ook moet gaan doen wil alles goed komen. Dat als ik dat niet ga doen, dat er dan wat mis zal gaan.
Dus ik blokkeer de boel om een intentie na te streven die al uit zichzelf was ingezet.

Dit kan je weer omzetten in de omschrijving dat het “IK”, het ego beter denkt te weten wat ik moet gaan doen dan het goddelijke , het geheel. M.a.w. je wijst de realiteit af en creëert je eigen.
Wat is nou het juist wat ik moet doen ?, het juiste om te doen ? Welke ervaring is de juiste ? Wat is het juiste gevoel ? Wat is de juiste intentie ?
Het antwoord is heel simpel: “Ik weet het niet”

Ik wil is wat ik doe en wat ik doe is wat ik wil, waarom zou ik het anders doen ?
Iets doen tegen je wil in is slechts weer een illusie, een wens dat de realiteit anders zou zijn.
Ik moet werken voor geld maar dat zou ik liever niet doen is een mooi voorbeeld. Het is slechts weer de overtuiging dat het leven beter zou zijn als er wat zou veranderen, m.a.w. dat er nu wat mis zou zijn.
Je doet de dingen uit angst, angst om te sterven. Je doet liever wat anders, maar kiest ervoor naar je angst te luisteren omdat je ervan overtuigd bent anders dood te gaan.
Kies er gewoon voor om te sterven.
Kies er voor om geen controle te hebben
Kies voor het leven
(door te stoppen met kiezen)

12/8
Er is niks wat een beslissing maakt wat je gaat doen of moet doen (voor een goed gevoel). Je “hoort” een beslissing, maar dat is niet ik die dat doe en ook niet wat ik behoor te doen. Dat zou mij een slaaf maken van het ego. Vrijheid is om de beslissing niet op te volgen. Het is niet echt een keuze die je maakt, het gebeurt gewoon of het gebeurt gewoon niet.

Mijn denken probeert mijn gevoel te interpreteren om te weten welke beslissing het moet laten horen zodat Ik die kan opvolgen en doen. (controle)
Maar je gevoel, je emoties zijn een illusie gecreëerd door het ego. Het interpreteert zichzelf om te weten wat het moet doen. Onzinnig.
Het geheel, het goddelijke is alwetend en weet het beste om te doen.
Het is onmogelijk om te weten of te interpreteren wat het goddelijke wil of wat het beste voor je zou zijn.
Dat wat ik doe is het beste om te doen. Soms zal het goddelijke doen met een gedachte voorafgegaan worden en net zo vaak niet.
Laat het ego /”zelf” maar gaan en de gedachten die daaruit voorkomen. Het is onschuldig en is net zo snel weer weg als het gekomen is als je er niet aan blijft vasthouden, het beoordeelt.
Een beslissing beoordelen is de illusie dat er een ik is die beslist wat wordt opgevolgd en wat niet. Het ego wat een beslissing neemt en het dan zelf veroordeelt ? Onzinnig. Of het ego dat het beter weet dan het goddelijke ? Onzinnig.
Het goddelijke leert door fouten te maken. Angst om te falen is onzinnig, dan zou je weinig leren. Je leert door te doen, door het fout te doen.
Ideeën komen en gaan, sommige worden gevolgd door actie en anderen niet. Ongeacht of het goede of slechte ideeën zijn.

12/03/16
Begin nu pas te beseffen met wat Katie probeerde te vertellen in het boek van haar partner. Hierin zei: ” hoe weet ik wat het juiste is dat gebeurd voor mij ? Want dat is wat gebeurd. ” iets in die trant.
Hoe weet ik dan wat ik wil ? Wat ik wil doen ? Wat ik wil gaan doen ?

Dat is een vraag waar ik lang mee heb gezeten. Ik bleef maar interpreteren bij een gevoel of een gedachte.: ” maar dat is toch wat ik wil?”
De waarheid is dat ik niet kan weten wat ik wil. Dat wat ik doe is wat ik wil. En niet dat ik een toeschouwer ben van wat ik doe of dat ik ervaar wat ik doe.
Er zit geen afstand tussen wat ik doe en wat ik wil.

16/03/16
Wat ik doe is wat ik wil, wat ik wil is wat ik doe. Er zit geen afstand tussen, het is hetzelfde. Dat wat gebeurt is wat ik wil, dat wat ik wil is dat wat gebeurt.

Er is geen reden, geen oorzaak, geen begin, geen eind, geen betekenis.

PS De kern van het probleem is dus willen, de juiste motivatie. Wat is de juiste motivatie?:
07/04/16
Dat is wat boeddha en dat hele geloof bedoelen met dat je de juiste motivatie moet hebben. Dat is niet liefde, compassie, de wereld redden en al die ongein. (daar moet je juist mee stoppen) er is zoals hij (Jed Mckenna) zegt maar 1 juiste motivatie. De waarheid ten koste van alles.

IK, 02-08-2016, Niks

Er is in dit draadje al veel gezegd over de angst voor het niet-zelf, de grote leegte, het niks. Dat wat volgens Jed McKenna de meeste zoekers in de weg zit. De angst voor het niet-zelf.

22/6/15
Er is niks, er is niemand. Niemand die me kan vertellen dat alles goed is, niemand die me kan troosten, niemand die me kan steunen, mij zegt dat het veilig is, dat het het juiste is om te doen.
Geen gevoel van vrede en geluk, het is complete leegte.

5/7/15
Wat gevoelt wordt en dat wat voelt zijn beide een illusie. Daarom zinloos een bepaald gevoel of ervaring na te jagen. Dat is slechts weer begeerte en najagen van een idee, najagen van het verleden. Het hiernu is altijd nieuw en dus niet te herkennen of voor te stellen. Er is niks.
De boel blokkeren, reageren op, is ook niet iets wat “IK” doe, dus niet iets wat “IK” moet loslaten of ontspannen. Dat is het ego loslaten door te doen, door het een doel te maken.
Mijn gevoel vertelt me niet wat ik moet gaan doen, dat is emotie, dat is ego. Ego die wat laat voelen, als motivatie en dan het denken dat dat dan interpreteert om het beste te gaan doen, om dingen (mijn gevoel) beter te maken. Een zelfverzonnen interpretatie.
Er is niks.
Wat ik doe en ga doen gebeurt gewoon en is daarom altijd het juiste om te doen. Het komt uit het geheel, uit het niks en dat is alwetend.

28/07/15
“IK” lijk te veranderen, door wat “Ik” doe. Maar dat lijkt maar zo door mijn identificatie met vorm. Daardoor lijkt het alsof “Ik” verander, maar dat is een illusie. Mijn levensenergie komt in balans, maar dat heeft niks met mij te maken, of wie ik ben. Alleen met wie ik denk te zijn. “IK” denk voordeel te halen uit wie “IK” ben, mijn zelf, mijn denken, want dat heeft ervoor gezorgd dat ik tot die inzichten ben gekomen, door wat “IK” gedaan heb -> die overtuiging is dus weer een verband die de hersenen zien die er in werkelijkheid niet is. Het is ondanks…..
Zoeken naar wie ik werkelijk ben, analyseren wie ik werkelijk ben is onzinnig. Ik kan alleen zoeken naar vorm, alles wat ik analyseer is vorm, alles wat ik voel is vorm, alles wat ik ervaar is vorm. Ik ben vormloos.
Ik ben niet eens de ervaring, ik ben het ook niet degene die ervaart. Slechts dat wat er bewust van is.

Het is allemaal onzin, er is niks.

10/08/15
Het is niet te volgen wat er gebeurd. Te begrijpen wat ik voel/ervaar en waarom. Ik kan niet analyseren wat ik fout deed afgelopen tijd waardoor de blokkade er nog is. Ik deed niks fout. Het lijkt of ik van alles deed, van alles geleerd had. Daarom lijkt het dom om het verleden los te laten en alles wat ik heb geleerd. Maar in werkelijkheid heb ik niks geleerd, alleen ge-on-leerd.
De energiestromen zijn weer pittig en er trekt weer van alles samen in mijn lichaam, ademhaling die soms stokt, etc, etc.
Het gaat vanzelf, zonder te begrijpen wat er gebeurt, zonder reden, zonder oorzaak, zonder dat ik iets fout doe of heb gedaan. Zonder te realiseren wat ik wel of niet ben.
Het is een mysterie.
Het enige wat ik weet is dat alles goed is, dat ik niks kan doen om het te veranderden en dat er wat gaat gebeuren, iets moois is. Dat omdat ik weet dat alles NU goed is en ik nergens op hoef te wachten om dat te weten.
Ik hoef niks te voelen. Te vinden, te begrijpen, te identificeren, te herkennen. Er is niks om na te streven. Ik voel geen vrede, of geluk/liefde (soms wel natuurlijk, het gaat in golven) en ook dat is goed. Ik doe niks fout.
Er is niks en alles is in orde.

24/10
Als er niet meer geïdentificeerd wordt met ervaringen en gevoel, als er wordt ingezien dat identificatie met iets slechts een illusie is, wordt er ook beseft dat zelfs de uitspraak:”ik ben gelukkig” onzinnig is.
Zowel de IK als het gelukkig zijn, zijn slechts interpretatie. De ervaring of gevoel heeft niks met mij te maken, het is er gewoon, het is niet persoonlijk. Onzinnig om me daar druk over te maken.
Wat voor zin heeft het dan nog om iets “te willen” om geluk na te streven, een bepaald gevoel ? Naast het feit dat er niks is dat het na kan streven, is dat waar naar gestreefd wordt niet bestaand.
“ik moet gelukkig zijn”
“ik wil inner vrede”
“ik wil verlicht zijn”
Het klinkt zo onzinnig nu, hahaha.

Tevens valt uiteraard alle angst of onprettig gevoel weg. Als het niks met mij te maken heeft, dan is er ook niks te verliezen, niks kwijt te raken. Immers dat wat je dacht te verliezen is er niet.

Echt humor dit hahaha. Heb ik me al die tijd druk zitten maken om niks. Alleen maar omdat er gedacht werd:”dat ben ik” .

Wat een onzin allemaal hahaha.

8:00
Grappig, het is dus niet iets wat verdwijnt als energie of iets. Geen bevrijding van iets wat verdwijnt uit het lichaam. Het voelt als een neerdalen vanuit de kruin. Geen betere omschrijving dan als “een niks” dat neerdaalt.

Waarschijnlijk omdat de inspanning wegvalt, omdat de blokkade wegvalt (geen identificatie meer, geen zoeken meer) kan het nu eindelijk gaan stromen. Het niks, hahaha.

Het is niet te voelen
Het is niet te ervaren
Het is niet te verklaren
Het is niet te identificeren
Het is niks

31/10
Verlichting is jezelf zijn, immers wie kan je anders zijn dan jezelf. Wat kan je anders zijn dan wat je bent. Je bent wat je bent en dat is het mooiste wat er is. Het gaat fout als je iemand probeert te zijn. Immers wat kan je anders “doen” dan iemand anders proberen te zijn dan wie je behoort te zijn. Zolang je niet verlicht bent, betekent dit dat je iets anders probeert te zijn dan wat je werkelijk bent. Dat er iets gebeurt wat de realiteit (=jezelf zonder controle) niet wil accepteren omdat het denkt daar voordeel uit te halen. Zie de onzin van je pogingen in om iemand proberen te zijn en het zelf valt weg, de inspanning valt weg (immers het gaat niet iets proberen als het weet dat het onzinnig is) en dat wat overblijft is wat we zijn.

09/12
Het is weer alleen te omschrijven wat het niet is. Er is niks dat kan ervaren en er is niks te ervaren. Het ervaren is juist wat wegvalt, het sterven om herboren te worden. Ik wilde weten wat die ervaring inhoud.
Ik zal het nooit kunnen weten en ga het nooit weten, omdat het niet bestaat. Want op het moment dat dat gebeurd vallen de ervaringen weg, val ik weg, valt betekenis weg. De beroemde leegte van boeddha.

Ik kan het dus niet anders afsluiten. Ik begon mijn zoektocht met de vraag: “hoe is dat dan ? ” “Hoe heb je dat ervaren ? ” “wat is er precies gebeurt? ”

Er gebeurt niks (het gebeuren valt weg)
Er is niks te ervaren (het ervaren valt weg)
Er is niks

De vragen zijn onzin. En dus het hele punt van dit dagboek en waarom ik het begonnen ben. Ik heb ruim 3 jaar geschreven om te kunnen vertellen wat het antwoord is. (de hemel, nirwana, extase , liefdegeluk, het bestaat allemaal niet c.q. heeft alleen betekenis t.o.v. jou lijden, als het lijden wegvalt, valt ook de hemel/nirwana weg)
En het enige wat ik kan zeggen naar waarheid is dat er geen antwoord is , omdat de vraag onzin is.

Wat een deceptie !!

Whahahahaha.

08/01/16
Heel lang geloofd dat er een moment van verlichting is, dat er wat gaat veranderen, iets gaat gebeuren. Daarna had ik de realisatie dat er niks zal gebeuren, er niks veranderd er niks ervaren zal worden. Er is niks om het te ervaren.
Het is weer het dualistische denken.
Het is natuurlijk weer beide. Ja er gaat wat gebeuren, er zal wat veranderen. Maar alles veranderd altijd. En er is niemand om het te ervaren. Het veranderd niks.

25/02/16
Ik heb nu pas opeens door tijdens mijn meditatie dat ik me heb zitten concentreren op de vorm, op de energie van de vorm, het lichaam, biologisch en energetisch. I.p.v. de levenloze diepten van het vormloze. Waar IK lijk te sterven en op te houden.
Al die tijd bleef ik me dus hechten aan de vorm om te proberen de vorm te verbeteren en in evenwicht te brengen om zo te krijgen wat ik zoek. Dat contact (eerst met de ander) met mezelf, mijn ware zelf.
Door de overtuiging; evenwicht zonder blokkade is het vrij stromen van mijn levensenergie en dat is de bevrijding en vrede die ik zoek. Niet meer afgescheiden zijn door die blokkade.
Maar dat is weer een oorzaak zoeken die er niet is. Door mijn identificatie met vorm, c.q. energie.
Ik ben de lege levenloze diepte van het vormloze, waar ik juist alle contact lijk te verliezen. Contact met de wereld, met mijzelf, beide de illusie van het denken. Om het echte contact te maken waar ik zo hard naar op zoek ben, moet ik dus mijn gehechtheid, mijn verslaving opgeven. Mijn contact met de wereld zoals ik die altijd heb gekend maar slechts een illusie blijkt te zijn. De wereld waar echt contact niet mogelijk is, waar echte liefde niet mogelijk is.
Door het opgeven van mijn gehechtheid aan die wereld, aan mezelf, mijn biologische en energetische lichaam, kan ik eindelijk in contact komen met het goddelijke, mijn ware zelf. De lege levenloze diepte van het vormloze. De leegte van boeddha.
Het lijkt eng, maar ik weet dat ik moet gaan.

26/02
Wat is daar gewaar van ? Wat is daar gewaar van ? Wat is daar gewaar van ?
Dat gaat net zolang door tot er niks meer is om gewaar van te zijn. Dan is er complete leegte, het gewaarzijn zelf.

27/02
Wees niet bewust van wat ik doe, wees bewust van het niet-doen.
Wees niet bewust van het leven, wees bewust van de dood.
Wees niet bewust van iets, wees bewust van niets.
(meditatie)

Wat is er gewaar van het feit dat je aan het verdwijnen bent ?

Ik kan nooit zijn dat waar ik bewust van ben.

29/02
Wat is zich gewaar van de verandering. Wat is zich gewaar van die ervaring. Wat is zich gewaar van dat wat voelt. (wat is zich gewaar van de observeerder)

Meditatie:
Wat is daar gewaar van ? Wat is daar gewaar van ? Wat is daar gewaar van ?
Wees gewaar, maar nergens van. Wees gewaar van niks.

01/03
Ik realiseer mij opeens dat die gehechtheid gewoon een omschrijving is van mijzelf voor de gek houden. Een nog betere omschrijving is dat ik niet alles er voor over heb om verlicht te zijn.
De “lijdensweg” mag niet te groot zijn. Ik moet mij er wel goed bij voelen houd ik mijzelf voor. “normaal leven” of wat voor excuses dan ook.
Het is alles of niks.

Want er is niks.
(en niets = alles)

08/03/16
De dood omarmen is alle ervaringen laten gaan. Ervaren = leven lijkt de illusie. Stop ervaring te maken, te voeden.

Proberen verlicht te worden is ook niks anders als het creëren van ervaringen. Proberen een ervaring te maken, een vorm van controle, van begeerte.
Er is niks te ervaren.
Er is niks.

25/03
Niks is gewaar

09/04
Dat is de valkuil van meditatie. Dan gaat het altijd om : “ik ben iets” . Je kan niet mediteren op “ik ben niets” . Meditatie gaat om ervaren, iets ervaren. Uiteindelijk is niks te ervaren of te observeren.

De valkuil van meditatie is mediteren op iets. Niets bestaat.
Mediteer dus gewoon op niets.

12/04
Het is jezelf voor de gek houden. Er valt niks te doorzien, er valt niks aan te passen.
Er is niks. Nee.
Ik ben niks.

15/5
Niets(leegte) heeft alleen betekenis t.o.v. iets. Dus niets(leegte) kan alleen ervaren worden als er iets(zelf) is. Als het iets samensmelt in het niets, verdwijnen beide.

Mooji:
It’s Nothing, Nothing, Nothing!

Osho:
For Thirty-two Years I Have Been Absolutely Nothing

NONKELDONK, 02-08-2016

5 liter benzine over je benen lucifer erbij…
het is niet de weg naar verlichting, maar de omgeving word mooi verlicht dat dan weer wel

IK, 02-08-2016, All about Nothing.

Aardige Nederlandse film over dit onderwerp. Ik vind het een aardige poging. Ook al komen zij ook vast te zitten tussen “doen” en “niet-doen” en of we nu een vrije wil hebben en wat dat inhoud. M.a.w. ze snappen nog niet compleet wat ze proberen uit te leggen, maar desondanks is het zeker voor de beginner een leuke film.

IK, 07-08-2016, Hebben we een vrije wil ?

Het is waar alle zoekers van verlichting of verlossing tegen aan lopen. Immers er wordt constant tegen ze gezegd dat het niet mogen willen, niet kunnen kiezen. Toch ervaren we het dagelijks leven als iets wat we willen en waar we constant keuzes maken, waar we de controle hebben over ons leven.
Dat is ook het grootste struikelblok die veel zoekers niet kunnen overwinnen: Het opgeven van de controle over het leven. Het opgeven van de macht van het kiezen.

https://www.youtube.com/watch?v=K3OXs_5AD2A

Geniaal hierin is The Matrix film. Eerst the beroemde scene met “The Architect”. De belangrijkste vraag wordt als eerst behandeld: “Waarom zijn we hier” (lees: wat is het doel van het leven) Die vraag is echter irrelevant. M.a.w de vraag zelf is onzin.
Echter daarna komen we bij de kern van het probleem:
“The problem is choise”.
Eerst bouwt the Architect een wereld van perfectie waarin alles in harmonie is. Deze wereld wordt echter niet geaccepteerd.
Dan bouwt hij een wereld uit onze geschiedenis, maar ook die wordt niet door iedereen geaccepteerd.
Mensen moet op onbewust niveau de keuze hebben.

Maar welke keuze is dat dat dan ? Waarom is er dan geen vrede als we daar simpelweg voor kunnen kiezen ? Als we de vrije wil zouden hebben om vrede te zijn ?

De eerste keuze en vrije wil die we hebben is: met het bewustzijn kunnen kiezen om via het denken gecreëerde denkbeelden en overtuigingen over de wereld en jezelf te accepteren als waarheid of te verwerpen, zowel van jezelf of anderen.

Hier zit het euvel. Een wereldbeeld waarin vrede is en er niks mis is (paradijs) wordt door onze hersenen niet geaccepteerd.

Dit komt door onze drang naar het hebben van controle over ons leven. Als er niks mis is, is er ook geen controle over ons leven, geen motivatie om wat te veranderen (dat geloven we iig, dat is het wereldbeeld dat we hebben, onze overtuiging).
Dus waarom ben je niet verlicht ? Simpel, omdat je niet kan accepteren dat je het wel bent.Omdat je niet kan accepteren dat er niks mis is.

De tweede keuze en vrije wil die we hebben is: Het blokkeren van onszelf, onze levensenergie. Het creëren van lijden. De keuzes die we maken in het dagelijkse leven. We stellen doelen en maken dan keuzes vnml op basis van onze emoties. (zie draadje: vinden van geluk). Het probleem hierin is echter, dat we de hele dag niks anders aan het doen zijn dan problemen op te lossen, die we zelf gecreëerd hebben. Daarnaast is ons denken constant bezig ons te beschermen van onze eigen emoties: angst. We denken dat dat beschermingsmechanisme er is om ons te beschermen tegen de grote boze buitenwereld (een wereldbeeld die we zelf creëren en dan accepteren als waar).
Echter het probleem hiervan is dat we niet kunnen kiezen voor liefde, geluk, vrede. We kunnen alleen kiezen tegen liefde, geluk en vrede. (tegen onszelf)
Elke keuze die we in het dagelijks leven maken is de controle die we hebben om onszelf te blokkeren. (tegen ons inner-gevoel in) Elke keuze die we maken is dus altijd tegen liefde, geluk en vrede. De eeuwige strijd tussen goed en slecht. We verpakken onze keuzes als streven naar het goede, maar kunnen in dat proces alleen het kwade scheppen.
We kiezen altijd tegen onszelf, in ruil daarvoor krijgen we de controle over ons leven.
Maar wat heb je aan die controle als je alleen maar lijden en stress kan creëren ?
We denken met onze controle naar geluk, liefde en vrede te streven, maar in werkelijkheid is dat niks anders als de (tijdelijke) afwezigheid van stress en lijden.
Dat is de illusie van motivatie. We kiezen ervoor om stress en lijden te creëren, door onszelf te blokkeren (onbewust) (tegen ons inner-gevoel te gaan, gemotiveerd door onze angsten) zodat we een doel hebben om na te streven. Een excuus om geluk, liefde en vrede na te streven. Want als er geen stress en lijden zou zijn, hebben we ook niks meer om na te streven, geen doel in ons leven meer.

Dus hebben we een vrije wil ? Ja en Nee.
We hebben de keuze om onze gedachten aan te nemen voor waar of onwaar.
(echter alle gedachten zijn onwaar)
We hebben de keuze om onszelf te blokkeren, tegen ons inner-gevoel in te gaan. Niet de keuze om iets te doen, we hebben alleen de keuze om iets te blokkeren, waardoor het lijkt alsof we kiezen om iets te doen.

Elke keer als je stress voelt, angst voelt, een onbehagen voelt. Dan is dat niet een beschermingsmechanisme dat ons vertelt dat er iets mis is; dat is het universum die ons vertelt dat we de boel blokkeren, dat we tegen onszelf in gaan, dat we onze levensenergie blokkeren. Er is wat mis. Wat er mis is, is dat we tegen onszelf ingaan.
De vicieuze cirkel is: Hoe meer het gevoel dat er wat mis is, hoe groter ons angstgevoel _> hoe groter onze hang naar controle. Waardoor we weer meer angst en stress mee creëren.
De vicieuze cirkel van het leven.

Waarom is het dan zo moeilijk om te stoppen met kiezen ?
Omdat we onszelf niet vertrouwen. We absoluut de controle willen houden over ons leven.
We kiezen er liever voor te lijden met controle, dan gelukkig te zijn zonder controle.
Dat is de keuze die we maken.
Verlichting is vertrouwen en je over geven aan het universum (jezelf) , de controle over je leven opgeven, omdat je vertrouwd dat het universum je altijd zal geven wat je nodig hebt.

Op het moment dat we doorhebben dat al onze gedachten een illusie zijn, kiezen we ervoor om alle gedachten te bestempelen als onwaar.
Op het moment dat we doorhebben dat we alleen lijden kunnen veroorzaken,kiezen we ervoor te stoppen met kiezen.
Dan stopt het blokkeren van wie we zijn, onze levensenergie en lijkt het alsof we zullen doodgaan. De moeder van alle angsten.
Sterven, helemaal alleen, door je over te geven (controle op te geven) aan de leegte.

https://www.youtube.com/watch?v=ruSTiOmiyWw

Zoals het einde van The Matrix film uitlegt. Hierin vraagt Smith (Neo’s ego) waarom hij blijft vechten ? waarom hij blijft vechten tegen zijn dood ?
Neo antwoord: Omdat hij hiervoor kiest.
Pas nadat hij inziet dat het onzinnig is om te blijven kiezen, te blijven kiezen voor het leven en tegen de dood, te blijven vechten, sterft hij en komt het moment van verlichting.

STERVEN

Uit mijn dagboek:

28/07/15
Want als ik sterf zal ik beseffen dat ik het goddelijke zelf ben. De hemel op aarde. De alwetende en de almachtige. Die niet in woorden te beschrijven is , die niet bevat kan worden door ons denken. Die niet gevoelt kan worden of gedeeld kan worden met anderen.

Het is eng, er is veel moed voor nodig. Het is het moedigste wat je kan doen in je leven. En slechts een enkeling heeft het lef om ook daadwerkelijk te sterven, ongeacht te kosten. Er zijn zoveel excuses, zoveel redenen om het niet te doen, en maar 1 om het wel te doen; liefde. Liefde voor jezelf en voor anderen. Liefde is de ultieme zelfopoffering. Niet door iets te doen. Niet door alles weg te geven, of alles te krijgen, of alles te geven voor iemand, door alles te doen, door er alles voor over te hebben, door al het kwade in de wereld te bestrijden. Nee, dat zou te makkelijk zijn. Dat kan iedereen. Zelfopoffering is het goede dat stopt met vechten en het vertrouwen heeft in het goddelijke, in wie hij werkelijk is. Het is totale overgave door niks meer te doen, totale ontspanning en liefde te zijn zonder dat je daar iets voor gedaan hebt, zonder dat je het hebt verdiend. Je leeft en dat is een gift zonder dat je er wat voor terug hoeft te doen. Het is niks dat iemand anders kan geven. Niemand anders kan het voor je doen. Niemand anders kan je onvoorwaardelijk lief hebben om je uit je lijden te verlossen, om je gelukkig te maken. Zelfs God niet. God houd onvoorwaardelijk van je en nog ben je op zoek naar liefde, want je beseft niet dat je het goddelijke zelf bent, liefde bent en niks anders kan zijn.

Weet wie je bent, zodat je jezelf kan opofferen, elke inspanning kan laten vallen zodat je eindelijk beseft wie je werkelijk bent en al die tijd geweest bent en een bent met het goddelijke, niet langer meer gescheiden, niet langer meer bang voor de dood omdat je weet dat de dood slechts een illusie is.
De dood is het begin van het eeuwige leven in de hemel hier op aarde, het begin van wie ik werkelijk ben.

07/02/2016
Ik blijf maar vasthouden aan iets, om iets te voelen, hoe klein ook. Om iets te voelen, ook al is het negatief, niet prettig. Als er maar iets is om het gevoel te hebben dat IK leef, dat IK ergens de controle over heb, niet hoef te sterven. Vasthouden aan iets wat de beslissingen neemt.
Als ik weet dat iets gaat verdwijnen of behoort te verdwijnen, een illusie is, dat het dan vervangen wordt door iets anders. Alsof IK in contact moet komen met de realiteit, op zoek is naar wat wel echt is. (de waarheid) een onmogelijke opgave, onzinnig.

26/02

Ik moet niet kiezen voor het leven, ik moet kiezen voor de dood.
Door te stoppen met kiezen. De enige keuze die kan maken is tegen……..
(matrix: Over agent Smith: What was that ? Neo: I dont know, but i know how it feels like. It feels like death!)
Neo blijft vechten tegen Smith, tegen de dood, de leegte. Pas als hij zich overgeeft en Smith toelaat in de eindscene is de strijd opgehouden en is er vrede.

28/02

Het is mijn gehechtheid aan de belangrijkheid van mijn gedachten. Het is de gehechtheid aan het willen begrijpen. Gehechtheid aan het willen voelen. Gehechtheid aan het ervaren. Gehechtheid aan de ander en het zelf. Gehechtheid aan mijn ego. Gehechtheid aan mijn lichaam en energetisch lichaam. Dat te willen voelen, ervaren, begrijpen, controleren, willen veranderen, verbeteren en in balans brengen.
Gehechtheid aan die energie stromen, ervaren hoe die energie beweegt en naar buiten wil en geblokkeerd wordt. Gehechtheid het gevoel te hebben dat er iets gebeurd, het langzaam beter wordt.
M.a.w. gehechtheid aan het leven. Het is die gehechtheid waardoor er gevochten blijft worden tegen de dood.
Wees niet gehecht aan het leven. Geef je gewoon over aan de dood.
(die komt vanzelf)
(wat is daar bewust van ? Hahaha)

Een verzonnen verklaring voor de plotselinge verlichting van Eckhart en Katie i.p.v. geleidelijke verlichting.
Een omschrijving van verlichting is je gehechtheid aan het leven loslaten en de dood omarmen. (illusie van controle loslaten, gevoel c.q. belevingswereld loslaten, illusionaire zelf loslaten (het wordt losgelaten) etc.)
Katie en Eckhart zaten in een ernstige depressie en hun lijden was zo groot dat ze liever kozen voor de dood dan het leven. Waar mensen normaal zelfmoord plegen door identificatie met het lichaam. Hadden zij de ingeving dat die identificatie een illusie was. Door hun lijden waren ze bereid het leven op te geven en de dood te omarmen waardoor die identificatie werd losgelaten.
Voor anderen als mijzelf. Wij zien nog vele voordelen in het leven, vele positieve aspecten, genieten vaak van het leven. We weten dat er meer is, dat het nooit voldoende zal zijn om te vinden wat we zoeken, dat er iets mist. M.a.w. dat we onszelf voor de gek houden.
Het gaat geleidelijk omdat we niet volledig de onzin ervan inzien. Blijven geloven in de voordelen van onze gehechtheid aan het leven (controle, gevoel van zelf, verslaving etc.) , zijn bereid te lijden om te kunnen genieten van het leven. Dus blijven we ervoor kiezen om te vechten tegen de dood.

De illusie van het leven houd de illusie van de dood in stand. De illusie van de dood houd de illusie van het leven in stand.

Door de voordelen die we zien in onze gehechtheid aan het leven, onze gehechtheid, onze verslaving, onze controle, onze ervaringen blijven we geloven in de angst voor de dood. De angst om deze voordelen niet meer te hebben. We blijven verslaafd aan het creëren van een goed gevoel. Dat geeft het gevoel dat we leven. De illusie dat we het leven zelf in de hand hebben, zelf de controle hebben en zo kunnen we voorkomen dat we elk moment kunnen sterven. Zo verbeteren we onze overleving geloven we. Een illusie die ons lijden veroorzaakt.

Wat is hier gewaar van ?

Het is allemaal onzin.

Er is niks.

12/03/16
Soms voelt tijdens het mediteren een bepaald geluksgevoel zo intens dat het overweldigt. Het wordt ervaren alsof je het moet minderen, moet afzwakken omdat je het anders niet overleefd. (en dat gebeurt dan)
Maar het enige wat dat niet kan overleven is je illusionaire zelf, je lichaam gaat het prima mee. Laat het dus gebeuren, accepteer de intensiteit, de overweldiging. Het gevoel dat het teveel is en je het niet aan kan.
Omarm de dood.
(het is uiteraard niet echt, slechts een illusie)

14/03/16
De dood is een soort lijdensweg (maar minder erg dat de stress, angst en conflicten in het normale leven) er is geen geluk/liefde of magisch iets, geen extase of bepaalde (bijzondere) ervaringen of wat dan ook. Accepteer dat. Accepteer die dood en dan zal er plaats zijn voor een herboren zijn.
Acceptatie door een weten dat dit de enige juiste weg is ook al levert het mij niks op.

14:00
Om herboren te worden als het uitgestrekte (goddelijke) universum , zal je eerst verdwijnen in een klein zwart gat. (dood)

26/03
Zonder conflicten kan het zelf/ego niet bestaan. Het heeft een conflict nodig om zichzelf in stand te houden. (of een probleem)

27/03
What a strange game.
The only way to win, is to not play the game at all. Wargames Ending

12/4

Wordt vandaag wakker met een angst gevoel en besef, het is angst om te sterven wat moet sterven. Dat is wat ik ben, ik heb geen angst om te sterven, ik ben angst om te sterven.
Dat is wat volledige zelfacceptatie is. Volledig angst voor de dood accepteren. Volledig accepteren dat het elk minuut afgelopen kan zijn en dat er niks is wat je daar aan kan doen. Niks alles is goed. Niks vrede. Niks hemels. Elk moment kan het allemaal over zijn. Heel mijn leven gezocht naar gelukkig zijn en als ik het zou vinden heb ik er niks aan, het volgende moment is het zo weer weg.

14/04
Want is dat eigenlijk een niet nog grotere angst ? Niet alleen het sterven zelf, maar om helemaal alleen, in stilte, zonder nagedachtenis of wat dan ook , geheel eenzaam te sterven ??

08/05/16
Grappig. Het ego ervaart de verlichting, de vredeliefdegelukdankbaarheid. Maar dat ervaren is weten te sterven en weten dat de ervaring zal verdwijnen. Het kan dus alleen ervaren worden in de wetenschap dat het elk moment weer verdwijnt, elk moment wordt losgelaten.
Hahahaha. Geweldig die paradoxen.
Het heeft weer allemaal niks met mij te maken.
(het is niet persoonlijk)
Het ego is verlicht en ervaart de extase en ik kijk ernaar uit om het elk moment weer kwijt te zijn.

12:00
Nestel in de leegte van zijn en ervaar de verlichting van het ego. Golven van liefdegelukvrededankbaarheid afgewisseld met vleugjes irritatie en problemen zien. Het is allemaal een grap, heeft niks te maken met wie we zijn. In feite zijn de golven van extase van verlichting dus niks anders als het sterven van het zelf. Niks permanent. Tijdelijk.
Wat zal er zijn als het zelf wegvalt, als de extase wegvalt ? Leegte/dood. Geen idee wat dat is , maar ik kijk ernaar uit.

Nu kan ik eindelijk zeggen; ik ben verlicht met bijbehorende extase. Maar alleen omdat ik volledig besef wat een onzin het is, dat het niks met mij te maken heeft, elk moment kan verdwijnen en geheel betekenisloos is.
Whahaha, wat een grap.

Kan nu definitief zeggen dat een permanente staat van gelukzaligheid of extase pure onzin is. Het is gewoon een bijeffect dat komt in korte golven terwijl je sterft. Kunnen we die illusie ook weer loslaten

Ps zo gauw je die extase probeert te identificeren zal het niet kunnen bestaan, immers dat gebeurt vanuit het zelf. Het is dus ook compleet nutteloos om dit te weten, anders dan dat het geen zin heeft om er naar te zoeken. Het kan alleen ervaren worden als het zoeken is gestopt. Je kan echter de betekenis hiervan pas bevatten na een lange zoektocht
En het is dus niet dat wat gezocht wordt. Immers dat wat gezocht wordt is leegte. (dood)

NINE, 07-08-2016, Vrije wil.

”Als de maan, tijdens het verwezenlijken van haar eeuwige bewegingen rondom de aarde voorzien was van zelfbewustzijn, zou zij er volledig van overtuigd zijn dat zij aan het bewegen was vanuit zichzelf. Zo zou een wezen begiftigd met een hoger inzicht en meer perfecte intelligentie, kijken naar de mens en zijn handelingen, lachen om de illusie van de mens, dat hij handelt vanuit zijn eigen vrije wil”.

– Albert Einstein

IK, 07-08-2016, Hebben we een vrije wil ?

Einstein was een determinist.
Ik heb daar wel eens een discussie over gehad op iex.
http://www.iex.nl/Forum/Topic/1296488/1/Filosofie-Wie-ben-jij-.aspx
En daarna op deze site toen niphtrique met zijn theorie kwam dat we in een virtual reality leven.
http://www.beurskings.nl/viewtopic.php?t=38561&postdays=0&postorder=asc&start=30
De laatste posting in dat draadje gaat erover hoe Einstein het mis had hiermee. Er is geen determinisme.

Dat is namelijk ook de kern van het probleem van ons leven. De aard van het universum is onzekerheid en onze hersenen proberen constant zekerheid te creëren. (in een poging onze overleving veilig te stellen (denkt ie))
We kiezen ervoor om die zekerheid te geloven: “Zo zit het in mekaar.” “zo werken dingen” en leven op basis van die overtuigingen. De zekerheid in onze illusie is dus in een constant conflict met de onzekerheid van het universum.

http://www.nemokennislink.nl/publicaties/onder-de-kwantum-motorkap
Verboden variabelen
Uiteindelijk won het Bohr-kamp met haar Kopenhaagse interpretatie van de kwantumwereld de discussie. De doodsteek leek te vallen in 1964. Dieks: “Natuurkundige John Bell rekende toen een serie formules uit voor de mogelijke meetuitkomsten van een kwantumexperiment. Als de meetwaarden niet aan die Bell-ongelijkheden voldeden, dan wist je dat er geen verborgen variabelen aan het werk waren.” De Fransman Alain Aspect deed het doorslaggevende experiment in 1982. De Bell-ongelijkheden werden geschonden, en niet zomaar een beetje.Hier zat geen onzichtbaar raderwerk verborgen, geen ‘menselijke onwetendheid’; onzekerheid was de aard van de wereld en daar moesten natuurkundigen mee leren leven.

Gepasseerd station
Mainstream-natuurkundigen kijken vaak wat meewarig naar de zoektocht van de Utrechter. Die heeft tot nog toe vooral beloftes opgeleverd, maar nog geen harde voorspellingen. Landsman: “Niemand begrijpt hoe het idee van ’t Hooft precies werkt, daar willen we in deze discussiemiddag juist achterkomen. ’t Hooft geeft geen tastbare voorspellingen. Hij denkt dat er een voorspelbare schaduwwereld schuilgaat achter de kwantummechanica, maar die zou je niet met experimenten kunnen zien. Van vakgenoten krijgt hij natuurlijk de vraag: hoe werkt dat dan?”

Zelf lacht ’t Hooft om die weerstand. “Als iedereen één beeld aanhangt, ga ik daar haaks op verder”, zegt hij vlak na zijn lezing in Nijmegen.

En toch. Gelijk hebben is één, gelijk krijgen is een tweede. De derde spreker tijdens de Nijmeegse natuurkundebijeenkomst, hoogleraar Hans Maassen, krijgt het hardste applaus na zijn uitleg van de succesvolle Bell-experimenten. Er ís geen speelruimte om determinisme terug te krijgen in de theorie, herhaalt Maassen het standaardbeeld. Wie dat wil, heeft het misschien niet helemaal begrepen. Honderden fysici in de zaal klappen, stellen geen vragen. Het is wel duidelijk wie er gelijk krijgt.

NINE, 07-08-2016

Determinisme is een filosofisch concept dat stelt dat elke gebeurtenis of stand van zaken veroorzaakt is door eerdere gebeurtenissen volgens de causale wetten die de wereld regelen en beheersen.

The thing that hath been, it is that which shall be; and that which is done is that which shall be done: and there is no new thing under the sun.
– Ecclesiastes

IK, 10-08-2016, The power of vulnerability

Dit is een mooie TED talk die veel belangrijke thema’s in de zoektocht van mensen naar voren komt. Het is zeg maar een wetenschappelijke bevestiging van alles wat in dit draadje gezegd is.

1) het doel voor vele zoekenden (in het westen) is het maken van een echte connectie met onze medemens, of een partner.

2) We saboteren dit omdat we niet geloven dat we dit zomaar verdient hebben. (zie dagboek onder de video)
3) verslaving in allerlei vormen omdat we vluchten van onze emoties
4) zekerheid zoeken in een onzekere wereld (zie einstein hiervoor)
5) moed hebben om er voor te gaan

22-09-2013
Ik bedacht mij 1 ding waar ik altijd nog steeds wel moeite mee heb. Dat is; “Dat alles in het leven zomaar komt aanwaaien”.

Ik voel me eigenlijk wel schuldig als ik geen problemen meer in mijn leven zou hebben. De antwoorden op deze zoektocht zijn me eigenlijk allemaal in de schoot geworpen door andere mensen.
Het voelt eigenlijk helemaal niet eerlijk dat ik direct weet welke boeken ik moet lezen en dat als ik ze lees, het direct herken als oplossing, het pad naar verlossing.

Andere mensen lezen zo’n boek en zien er niks in, of begrijpen niet waar het over gaat en blijven vast zitten in hun lijden en komen gewoon niet verder op hun zoektocht, dit terwijl het antwoord onder hun neus lag, ze hebben het gelezen en kennis van genomen. Ze zijn op zoek en willen het graag vinden.

Kijk als mensen er niks vanaf willen weten (zoals ik vroeger ) of er gewoon nooit mee in aanraking mee zijn gekomen zodat ze niet eens weten dat ze kunnen zoeken, dat het eeuwige geluk en vrede gewoon in je zit, oke, ala.

Maar al die duizenden mensen die zo hard zoeken en dan andere mensen gaan helpen in hun zoektocht, zonder zelf klaar te zijn. Waarom zien zij de waarheid niet ? , terwijl ik hem afgelopen jaar kreeg toegewaaid, het juiste deel op het juiste moment, zodat ik elke keer weer een stapje verder kwam.
Ik gooide het heel vaak op arrogantie. Ik voelde mij arrogant dat ik het zo simpel zag en anderen niet. Dus dat zag ik als het werk van mijn ego. Daar vecht ik dus nog steeds mee. Vechten tegen de illusie van het ego, tegen wat ik zie als arrogantie, omdat ik dingen zo makkelijk kan begrijpen en anderen niet.

Heel je leven wordt je geleerd dat je een beloning krijgt als je er hard voor werkt. Als je wat bijzonders doet, dan krijg je een beloning.
Heel ons leven worden we op deze manier geïndoctrineerd. We moeten het verdienen !

Ons hele leven worden we geleerd; hard werken geeft verlossing. Aan de ene kant ben ik er daarom zoveel mee bezig , is het bijna een full-time baan geworden om dat geluk in mijzelf toe te laten. Mijn emoties op te lossen. Maar toch knaagt het, voelt het onnatuurlijk, voelt het niet goed als ik mijn leven kan leiden zonder problemen. Dat ik me goddelijk gelukkig zou voelen terwijl ik daar niks voor doe, voor heb gedaan. Dat er geen enkele reden is waarom ik dit verdient heb.

– Dit deel was een belangrijk strijkelblok voor mij. (en gezien het een universele emotie is, zal iedereen hier over struikelen) Geluk moet verdient worden, liefde moet verdient worden. Een goede relatie moet verdient worden door hard te werken en veel voor je partner over te hebben etc. Een moment van geluk en welzijn waarin alles goed is, een moment waarin er niks mis is in ons leven wordt alleen bereikt door hard werken.

Een uiting van hoe in onze maatschappij na honderden jaren van kerkelijke indoctrinatie dat we geboren zijn in zonde , er nog steeds een taboe ligt op houden van jezelf. Stel je voor dat mensen volledig tevreden zouden zijn met zichzelf, dan zouden ze niet meer naar de kerk gaan en de kerk nodig hebben voor hun verlossing. Dus is er honderden jaren, en ook nu nog steeds, ons wijsgemaakt dat er fundamenteel was mis is met ons.
Ook in onze moderne maatschappij hebben ze trouwens graag dat mensen ontevreden zijn met zichzelf. immers we willen graag harde werken, efficiente werkers, die bijdragen aan onze economie en maatschappij. Laat nou ontevreden mensen nou juist de meest harde werkers zijn. constant zichzelf proberen te verbeteren. Stel je voor dat iedereen helemaal tevreden zou zijn met zichzelf. Waar zou dan nog de motivatie zijn om betere personen van zichzelf te maken ?
En dus groeien we op met de indoctrinatie van jongs af aan dat er fundamenteel wat mis is met ons en zijn we constant op zoek naar de liefde van onze ouders, vrienden en partner omdat we zelf niet in staat zijn om van onszelf te houden. Constant op zoek om maar liefde te krijgen, maar niet in staat om het zelf echt te geven.

De sleutel om je los te maken van deze indoctrinatie is: vergeving en stoppen met jezelf voor de gek houden.
Bijna iedereen zegt: “Ik ben best tevreden met mijzelf”, maar ondertussen proberen ze zichzelf constant te verbeteren, een beter mens te worden en te zijn. Constant actie te ondernemen om te bewijzen dat ze een goed persoon zijn. Constant bevestigen dat ze een positieve bijdrage leveren. Dat het niet erg is dat je zwakke/slechte kanten hebt, niemand is perfect etc. We veroordelen onszelf, maar maken onszelf wijs dat het niet erg is om onszelf te veroordelen omdat niemand perfect is. Dus blijven we onszelf afwijzen hierdoor en zien we dit als normaal, omdat iedereen het doet.
Maar zoals Jezus zei: stop met oordelen en vergeef jezelf.
Dat is de sleutel om de overtuiging te laten varen dat je geluk en liefde niet hebt verdient. Te accepteren dat je helemaal niks hoeft te doen om dat te krijgen. Helemaal niks. Het is geen beloning voor hard werken. Het is een cadeau die je krijgt vanuit het niets. Het is de onvoorwaardelijke liefde. Letterlijk. Liefde zonder voorwaarden.
You’re worth it 😉

IK, 12-08-2016, Valkuilen: op zoek naar een echte connectie.

Valkuil:
Het enige wat er mis met je is , is de overtuiging dat er wat mis met je is.
Dat wordt:
“Ja, maar ik geloof niet dat er wat mis met mij is. Ik heb goede kanten en slechte kanten en dat hoort bij wie we zijn en daar is niks mis mee”.

Die uitspraak is jezelf voor de gek houden. Je geloofd dat er wat mis met je is, maar je maakt jezelf wijs dat er niks mis mee is om te geloven dat er wat mis met je is. Bevrijding is niet accepteren dat er wat mis met je is (het accepteren van de zelfafwijzing, de zogenaamde valse zelfacceptatie) , maar volledig doorhebben dat er niks mis met je is. Je hebt geen goede en slechte kanten, je bent gewoon.

07/04/16
Had wel weer een inzicht tijdens mijn 50min meditatie vanochtend. Waarom Jed Mckenna het zo heeft over mensen die een crisis doormaken. Ik dacht eerst dat hij het had over de bewuste zoektocht, maar die is op zich juist spannend en wonderlijk. Iets wat hij in zijn 3e boek ook wel laat weten. Maar hij doelt op een eerste stap, de onbewuste zoektocht. Bedacht me opeens wat de sleutel tot verlichting zou kunnen zijn. Wat de overeenkomst tussen Eckhart, Katie, Mckenna en mij is. (Van Osho en Mooji weet ik het niet) Een depressie !
Ik ben 2 weken echt diep depressief geweest waarin ik geloofde dat het leven geen zin had. Ik had geen zin om naar bed te gaan, omdat ik dan de volgende dag moest opstaan. Ik lag de hele dag bij mijn moeder op de bank, die zorgde dat ik te eten kreeg, in de overtuiging dat dit de rest van mijn leven zou zijn. Op dat moment was ik er echt heilig van overtuigd, dit is het, de rest van mijn leven zal ik doorbrengen liggend hier op de bank, want de rest doet er toch niet toe. Er is verder niks om voor te leven. (Het wk-voetbal in Zuid-Korea met Guus Hiddink heeft mij door die weken heen geholpen)
Ik zal vast wel ergens in mijn dagboek mijn omschrijving van een depressie gegeven hebben. Een depressie omschrijf ik als het ego wat de nutteloosheid van zijn bestaan inziet.
Een echte depressie is inderdaad iets waar je niet voor kan kiezen, dat overkomt je.

Misschien is dat wel de sleutel, het verschil tussen al die zoekenden en de echte zoekenden. Alleen iemand die een echte zware depressie heeft meegemaakt, die de ervaring heeft gehad waarin het ego de nutteloosheid van zijn bestaan inzag, hoe kort ook. Alleen dan is men misschien bereid om het ego ook bewust op te geven.

23/05
Osho:
Wat mij als laatste opviel waren de ontwikkelingen in Puna in de laatste fase, waar hij ook therapie-groepen instelt voor vnml alle westerlingen. Wat ik geen slecht idee vind. Voordat ik aan dit dagboek begon heb ik mijn verleden een plek gegeven via “normale” westerse therapie. Ik denk wel dat ik hierdoor zo snel verlicht kon worden. Ik had alles al een plek gegeven. Osho vertelt echter hoe hij ziet hoe vnml alle westerlingen op zoek zijn om een echte connectie te maken met iemand. Iets waar ik dus ook heel lang mee heb gelopen. Ik wilde een echte connectie maken. Waar ik nu snap dat het weer slechts een bespiegeling is (zoals alles een bespiegeling is) van hoe we een echte connectie met onszelf (het goddelijke) willen maken, bleef Osho hangen in therapie (ook t.o.v. ouders, banden met ouders) . Dat vind ik wel vreemd.
(Echter het zogenaamde “Dood je ouders” is een belangrijke en noodzakelijke stap)

26/5
Alleen het bekende kan gewaar zijn van het bekende. Het onbekende kan het bekende niet kennen en is dus niet gewaar van het bekende.

Het bekende is vol en het onbekende leeg. Daarom lijkt de wereld helemaal leeg in deze fase, er is geen connectie tussen die 2.
Het bekende probeert dus een connectie te maken met het onbekende. (wat zich weerspiegelt in het zoeken naar een echte connectie met een ander, via liefde, of het zoeken naar het leven/ervaringen in dingen en het lichaam). Dit is helaas gewoon niet mogelijk.
(in dat opzicht zijn we werkelijk afgescheiden van het geheel en proberen we ons hele leven een connectie te maken hiermee, wat dus onmogelijk is. Daarom zijn al onze inspanningen onzinnig, nutteloos.)

27/5
Wat ik gister schreef is weer een herhaling van wat ik al geschreven heb, alleen dan in andere woorden vanuit een andere ervaring.

Ik schreef al heeel lang geleden:
Zelfbewustzijn is een illusie, het is niet mogelijk. Dat betekent dat alleen het zelf bewust is van het zelf. Zowel object als subject. (de slang die zijn eigen staart eet)
Dus alleen vanuit het zelf zijn we bewust van het zelf. We kunnen niet onze onware zelf observeren vanuit een ware zelf. Of gewaar zijn van onze onware zelf vanuit het ware zelf. (of andersom) Beide zijn een illusie.
Het geheel, God , de leegte is zich niet gewaar van het zelf. Dat wat bekend is. Daarom is het leven in het onbekende.

Buiten de maatschappij staan. De enige manier om te winnen is om het spel helemaal niet te spelen. Gehechtheid aan het leven(ervaringen) opgeven. Je connectie met de ander opgeven (vrienden, familie, relatie etc -> het verhaal van boeddha die alles in de steek laat om alleen op zoek te gaan) .
Het zijn allemaal bespiegelingen van het zelf. Maatschappij =zelf, het spel (wereld verbeteren) = zelf, gehechtheid = zelf, connectie met ander = zelf.
Bespiegelingen hoe het zelf een connectie probeert te maken met het geheel, met god, met ware liefde, geluk, extase. Het is onmogelijk.
Het is onze poging om deze connectie te maken, deze zoektocht, wat juist deze toestand, deze afgescheidenheid in stand houd.
De realiteit accepteren is accepteren dat het zelf (jij) afgescheiden is van het geheel. Dit is niet te veranderen.
Wil je niet meer afgescheiden zijn van het geheel, niet meer lijden. Dan moet het zelf opgegeven worden. Het bekende opgegeven worden. Het weten opgegeven worden.

Verlichting is een volledig niet-zelf van niet-weten in het onbekende.
(en zelfs dat is niet waar hahaha)

HANDYMAN, 16-08-2016

IK ,ken je die van de Gans en de Fles? Hoe komt de gans levend en wel uit de fles met de smalle hals,zonder het glas te breken ,vervormen,etc.weet je het antwoord?

Dat je,overigens, nog steeds hier in de bus zit ,joh.Ben allang uitgestapt hoor.Grapje.
grh6

IK, 16-08-2016

hahaha, ja die ken ik 😀 (er is geen fles)

Ik verwacht nog 2 postings te doen en dan is het af.

Ook die fabel wordt vaak verkeerd begrepen. Immers we zijn ervan overtuigd dat we afgescheiden zijn van het geheel omdat we dat ook ervaren. En we ervaren het, omdat het onze overtuiging is.
Denken of begrijpen dat het een illusie is, is ook slechts het halve verhaal. Want op energie niveau zijn we afgescheiden van de rest. Zeggen en weten dat het niet zo is veranderd daar niks aan (Weten dat de fles er niet is, terwijl je ervaart dat ie er wel is. ) 🙂 . Wat uiteraard niet wil zeggen dat het blijvend is. Ons zelf (ego) is een illusie, er is geen zelf, maar tegelijkertijd is het echt, manifesteert het als echt op energetisch niveau, en is de fles dus echt. (-> zelfbewustzijn)

Maar de fabel klopt, doordat de enige mogelijkheid op bevrijding is dus de fles te doen verdwijnen. Dus het zelf te doen verdwijnen. Dat is dus wat ik beschrijf. Het verdwijnen van de fles. (-> bewustzijn) Maar dat lukt helaas niet door je overtuiging van fles te veranderen in overtuiging niet-fles, door net te doen alsof die fles er nooit is geweest

Maar het is een mooie, ik herkende hem gelijk

NIPHTRIQUE, 16-08-2016

IK,

Ik was hier gisteren ook al en ik zie dat je met een soort van spirituele ontdekkingstocht bezig bent. Dat wil ik niet verstoren, maar je hebt mijn naam genoemd in verband met mijn bewering dat dit universum een virtual reality zou zijn. Daarbij zit een link maar die verwijst niet daar niet naar.

Je kunt het hier vinden:

http://www.naturalmoney.org/virtualreality.html

Uiteraard gaat mijn website nog steeds over renteloos geld. Acht jaar geleden leek het nog een vreemd idee, maar nu is het al bijna wereldwijd ingevoerd. En ik verwacht dat het niet tijdelijk zal zijn. Bij de volgende crisis is belasting op geld de enige oplossing.

Waarom ik dat denk, kun je hier vinden:

http://www.naturalmoney.org/full-theory.html

Niphtrique

IK, 17-08-2016, De onzin van het alles.

Een na laatste posting over deze zoektocht naar verlichting.

17/11/15
En dat is natuurlijk ook een functie van dit dagboek, om alles een doel te geven, er betekenis aan te geven. En dat is wat verlichting en dit dagboek is, betekenis geven aan ervaringen, een doel, een reden, als antwoord op de vraag “waarom”. Het is echter zelfverzonnen en niet de realiteit. In werkelijkheid is het allemaal betekenisloos. Want de vraag is onzin.

Daarom is dit hele dagboek onzin. Je bent op zoek naar antwoorden, naar de waarheid, naar geluk en liefde, naar verlichting. Maar dit dagboek wat een antwoord is op die vraag, is in werkelijkheid geen antwoord. Het is alleen bedoeld om je te laten beseffen dat alles wat je aan het doen bent onzinnig is, betekenisloos. Je volledig laten beseffen dat de vraag onzin is.
En dat is wat verlichting is, een volledig besef dat de vraag onzin is.

Wat is het doel van het leven?
Beseffen dat de vraag onzin is.

Wat is verlichting ?
Beseffen dat de vraag onzin is.

28/01/16

Belangrijkste is de onzin van het “zelf” inzien, de onzin van de poging tot controle. Pas bij het inzien van de onzinnigheid zal je in staat zijn om het los te laten, of beter gezegd zal het jou loslaten.
Zo gauw er ook maar een vleugje van illusie is dat er een bepaald voordeel aan vast zou zitten, zal men er aan blijven vasthouden. Besef de onzin ervan en lach erom

31/03/16
Dus ik denk getriggerd te worden en weer iets beter te beseffen, terwijl ik deze kennis een jaar geleden ook al had. Te bizar voor woorden dit. Ik zeg al heel lang, ik weet alles, ik besef het alleen nog niet. (of ik weet niks en ik besef het nog niet)

Kennis is mijn Boeddha, dood het.
Dood alle kennis.

Ik maak mezelf dus wijs dingen te leren en tot inzicht te komen. Maar ik wist het een jaar geleden ook al. Het enige wat anders is, is mijn ervaring. Kennis zelf doet dus niks voor mijn ervaring nu. Het is dus een proces waar kennis geen invloed op heeft.

Op zich logisch, want Eckhardt wist niet eens wat hem overkomen was. De kennis kwam pas veel later. Na een zoektocht om erachter te komen wat er gebeurt was.
Kennis is dus eigenlijk waardeloos.
We weten niks.

05/05/16
Het universum creëert dmv destructie, het kan ook niet anders omdat er alleen transformatie is.
Daarom kan onze poging tot creatie ook niet anders dan destructief zijn.
Elke creatie van ons fictieve zelf, elke voeding ervan moet wel ten koste gaan van de werkelijkheid, de realiteit die we zijn.
Alles wat we doen om ons zelf in leven te houden is dus zelfdestructief.
Het is gewoon weer een omschrijving van de angstparadox.
Hetzelfde verhaal bij een nieuwe ervaring.

“Wie ben ik” is een onzinnige vraag, dat wil niet zeggen dat “wie denk ik te zijn” een onzinnige vraag is.

08/05
Verlichting bestaat niet. Het is geen staat van zijn. Het is een proces. Als het zelf verdwijnt, verdwijnt het proces en verdwijnt verlichting.

09/05
Ben ik daarom zo boos ? Ik wilde een dagboek, gewoon een verhaal hoe een verlicht iemand dingen heeft ervaren, hoe zijn leven is. Waarom zou dat zo moeilijk zijn ? Omdat niks waar is ? Lekker belangrijk, kan je toch gewoon een simpel verhaal vertellen ? Een poging doen ? Maar misschien is het gewoon niet mogelijk. Omdat de verhalen die het denken verzint bij wat we ervaren altijd gelul is. Dat we in werkelijkheid geen flauw idee hebben wat ons overkomt. Dat er in het proces van verlichting onmogelijk is om structuur aan te brengen. We gebruiken termen als ego, zelf, bewustzijn, verlichting. Maar eigenlijk weet niemand wat we ermee bedoelen, omdat ze geen van allen bestaan.

Fuck it, fuck alles, fuck al die verlichten. Fuck alle verhalen. Ik vertel mijn eigen sprookje en het kan me geen reet schelen als niemand er wat aan heeft, kan me geen reet schelen als anderen ermee aan de haal gaan en iets gaan najagen wat niet bestaat. Er is geen nut, geen doel, geen eind. Het is onzin, maar ik vind het gewoon leuk om sprookjes te vertellen.
Het is mijn sprookje, mijn concepten en woorden voor die concepten. Geen idee wat ik ermee bedoel ? Tja, dat is jou probleem

14/05
Ik wilde echt de waarheid weten en ging er niet vanuit dat ik wist wat verlichten bedoelden met hun verhalen. Ik leerde al snel dat het alleen maar verhalen zijn en dat het aan ons is om erachter te komen wat ermee bedoeld wordt. Ik ben er altijd al vanuit gegaan dat ook zij niet alles weten. De waarheid kan niet vertelt worden, dat moet je zelf ervaren -> dat is dus niet alleen omdat ik niet kan begrijpen wat verlichten mij probeerden te vertellen, maar ook omdat ze zelf ook geen idee hebben wat ze is overkomen.

17/5
Verlicht zijn is zogenaamd compassievol en hulpvol en in dienst van anderen ? Grote onzin. Ik ben alleen maar met mezelf bezig en weiger nog langer verantwoordelijkheid te nemen voor de problemen van mensen die ik ken en om hulp vragen. Het is juist niet meer meegaan in de drama van anderen die constant hulp nodig hebben door de keuzes die ze maken en de dingen die zij willen. Het is juist niet meer meegaan in de illusie dat mensen met een beetje hulp wel te redden zijn. Want ze willen helemaal niet gered worden, of liefde of iets anders. Ze willen alleen maar problemen opgelost zien worden die ze zelf creëren, zodat ze weer verder kunnen met hun verslaving, hun volgende fix van goed gevoel. (zoals ik dat al vele malen geschreven heb)

18/05
Eigenlijk wel grappig om te realiseren dat verlichten geen flauw idee hebben wat ze overkomen is en pas later een verhaal erbij verzinnen wat de boel een verklaring, een betekenis geeft. Zich realiserend dat het slechts een sprookje is. Daarom praten ze zo vaak in parabels. Het leven is een sprookje.
Omdat ze altijd onzin lullen, zijn ze niet te begrijpen. Omdat het verhaal bij een ervaring hoort die de lezer niet kent. Pas bij het zelf ervaren kan er begrepen worden wat ze bedoelden. (kan, hoeft niet natuurlijk
Daarom las ik elke keer wat anders in hun teksten al las ik het voor de 5e keer, op dat moment was mijn ervaring en begrip dus anders.

20/5
De echte wereld, de realiteit is niet te begrijpen, niet te bevatten, ongrijpbaar. Ook voor onszelf als we het leven. Dus creëert het denken zijn eigen wereld die het wel kan begrijpen, immers het kan alleen verhalen begrijpen. Die wereld wordt ook wat we ervaren via het energetisch lichaam. Echter kan dat alleen in dualiteiten en dus i.c.m. stress, lijden en conflicten. Het begrijpbare bekende t.o.v. het ongrijpbare onbekende. Dat laatste is niet alleen voor mensen die nog leven in de illusie, maar ook voor ontwaakten. Ontwaakten vinden het onbegrijpelijke onbekende wat elk moment nieuw is, juist iets heel moois (i.p.v. eng/angst/dood/verderf), dat is alles.
Ik heb geen flauw idee, wat er nu ervaren wordt c.q. wat ik nu ervaar.

21/05
Het onbekende kan nooit het bekende worden. Het is altijd onbekend. Zoeken naar verhalen van verlichting, denken het te snappen, overtuigen dat het goed is etc. Het zijn allemaal pogingen om van het onbekende , iets bekends, iets veiligs te maken.” Hij of zij is verlicht, die weet het en kan het mij uitleggen, die is verlicht en dus snapt het. ”
Een illusie, ook voor de verlichte is het onbekende onbekend. Ook de verlichte snapt het niet. De verlichte omarmt het mysterie omdat het niet anders kan en wil. Het weet dat het bekende onzin is en kan dus niet anders.
En dat is het enige wat een verlichte kan uitleggen. Het bekende is allemaal onzin. Angst is onzin. Excuses zijn onzin. Problemen zijn onzin. Lijden is onzin. Willen is onzin. Doen is onzin. Alle verhalen zijn onzin.
Wat dan wel ? Wat is dan geen onzin ?
Geen idee 😀

HANDYMAN, 17-08-2016

Apestaart schreef:
hahaha, ja die ken ik (er is geen fles)

Ik verwacht nog 2 postings te doen en dan is het af

Ook die fabel wordt vaak verkeerd begrepen. Immers we zijn ervan overtuigd dat we afgescheiden zijn van het geheel omdat we dat ook ervaren. En we ervaren het, omdat het onze overtuiging is.
Denken of begrijpen dat het een illusie is, is ook slechts het halve verhaal. Want op energie niveau zijn we afgescheiden van de rest. Zeggen en weten dat het niet zo is veranderd daar niks aan (Weten dat de fles er niet is, terwijl je ervaart dat ie er wel is. ) . Wat uiteraard niet wil zeggen dat het blijvend is. Ons zelf (ego) is een illusie, er is geen zelf, maar tegelijkertijd is het echt, manifisteert het als echt op energetisch niveau, en is de fles dus echt. (-> zelfbewustzijn)

Maar de fabel klopt, doordat de enige mogelijkheid op bevrijding is dus de fles te doen verdwijnen. Dus het zelf te doen verdwijnen. Dat is dus wat ik beschrijf. Het verdwijnen van de fles. (-> bewustzijn) Maar dat lukt helaas niet door je overtuiging van fles te veranderen in overtuiging niet-fles, door net te doen alsof die fles er nooit is geweest
Maar het is een mooie, ik herkende hem gelijk

Zolang de fles er is,zoekt het denken naar het antwoord.Dus jij weet het “juiste “antwoord ook nog steeds niet ,anders was je immers hier allang klaar/weg geweest.

Blijven beschrijven hoe het zit ,cre-eert nog geen onthechting.Integendeel: het verstrikt je steeds dieper in de Illusies. Just Let Go…….

Meer zeg ik er niet over anders verstrikt de Mind miij ook weer.Doei H6

IK, 07-08-2016, zoeken naar het antwoord

Juist, vandaar deze posting voordat ik mijn laatste posting doe. We zoeken een antwoord. Het antwoord bestaat echter niet, omdat je beseft dat de vraag onzin is.

Dit dagboek en analyseren was dus bedoeld om te zoeken naar een antwoord, ik kom echter tot de conclusie dat er niks is, want de vraag is onzin.

Dus ja, je kan via het denken verslaafd raken aan de verhalen over verlichting, aan alle antwoorden en beschrijvingen. Echter wat ik heb ontdekt van deze diepgravende analyse is dat ie niet bedoeld is om de waarheid te vinden, om kennis te vergaren, of het antwoord te hebben. Het is bedoeld om alle onzin die we ons heel ons leven hebben geloofd te ontrafelen, net zolang totdat alleen de waarheid overblijft. (ik ben)

Onwaarheid onrealisatie.

Het is niet leren, het is onleren.

https://www.youtube.com/watch?v=K1y6d9Eiz58

http://snips.home.xs4all.nl/autolyse/english/start/autolysis1.html
http://kd.nl/2009/12/09/%E2%80%98het-ware-zelf-is-geen-zelf-en-dat-valt-gewoon-niet-uit-te-leggen%E2%80%99/

JM: ‘Here’s a thought. When you’re doing the writing, Spiritual Autolysis, do it for someone else. Write it for someone else. Express your knowledge for someone else’s benefit. Write it for publication, as if the whole world will see it. Or write it as a series of letters to your son, or to an imaginary friend, or to the child you once were. Whatever. Use the process of Spiritual Autolysis as a means of expressing your own highest knowledge for someone else’s benefit. And, of course, keep improving it until you’ve stated the truth.’

A: ‘Which I’ll never do?’

JM: ‘What, state the truth? No, of course not.’

Zelfs meer dan spirituele autolyse oftewel spirituele zelfanalyse: jezelf al schrijvend tot op het bot ontleden, totdat je op de onontkoombare waarheid stuit?

‘Spirituele autolyse leidt steevast naar de oneindigheid. Ik bedoel, waar anders naar toe?’

Uit: Notities van Jed McKenna, Samsara voorjaar 2010.

Dit advies komt overeen met het advies van Byron Katie. Zij noemt het de 4 vragen.
1)Is het waar?
2)Kun je absoluut zeker weten dat het waar is?
3)Hoe reageer je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft?
4)Wie zou je zijn zonder de gedachte?

Dit proces is een ontrafelen. Met andere woorden er blijven steeds minder verhalen over tot er geen enkel verhaal meer is. Je verhalen negeren zal niet werken. Het is een ten diepste beseffen dat ze allemaal onzin zijn.

Dus jij weet het “juiste “antwoord ook nog steeds niet ,anders was je immers hier allang klaar/weg geweest.

1)Is het waar?
2)Kun je absoluut zeker weten dat het waar is?
3)Hoe reageer je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft?
4)Wie zou je zijn zonder de gedachte?

Zolang de fles er is,zoekt het denken naar het antwoord

1)Is het waar?
2)Kun je absoluut zeker weten dat het waar is?
3)Hoe reageer je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft?
4)Wie zou je zijn zonder de gedachte?

-> zou het denken zoeken naar het “juiste” antwoord als het zich realiseert dat de vraag onzin is ?

IK, 20-08-2016, Tot slot: Herboren worden

Jesus stierf om 3 dagen later weer op te staan waarna het Koningkrijk Gods binnentrad, de hemel. In het Boeddhisme heeft het men over reïncarnatie en ontsnappen aan het wiel des levens om in nirwana te komen (de leegte). Het is echter beide hetzelfde. Sterven om herboren te worden. Helaas interperteren miljarden mensen dit niet op de juiste manier, wat je ze uiteraard niet kwalijk kan nemen. Maar beide vereisen wel weer dezelfde offering. Jesus noemde je het je volledig over geven aan Gods wil, het goddelijke. Boeddha noemde het je volledig over geven aan de leegte. Ikzelf heb het ervaren als het overgeven aan de complete leegte (vandaar het gevoel dat je eerst sterft) , echter in de wetenschap dat dat het goddelijke was. Dat is vertrouwen vanuit je innergevoel.(hart)

17/4

Paar dagen geleden las ik het boek van Richard Sylvester; “Geen zelf, geen ander”. Het enige wat hij te vertellen had is dat er niemand is. Niemand die dingen doet of beslissingen neemt.
Wat heb je aan die informatie ? Behalve dan dat je kan twijfelen aan wie je denkt te zijn ? (en dus op zoek gaat)
De gedachte die bij mij opkwam was meer: Dat klopt ook niet, zoals alles onzin is, is dat ook onzin.
Er is iemand, alleen kan je die niet lokaliseren en/of definiëren. Je kan zelfs zeggen dat er juiste vele zijn. Ik ben vele iemanden:
Er is iemand die loopt, iemand die ademhaalt, iemand die focust, iemand die denkt, iemand die gedachten heeft, iemand die zoekt.
Je bent niemand en allemaal tegelijk.

Ik geloof dat ik het “herboren worden” begin te ervaren. De “ik ben” achter alles. (waar Mooji het over had, maar dus pas nu ervaren kan worden, dus heeft geen zin om zoiets uit te leggen aan zoekenden zoals hij doet)
De “ik ben” die weet zonder te weten. Begrijpt wat hij niet kan begrijpen. Die geen eigenschappen, kenmerken of locatie heeft. Die niet ervaart, maar het ervaren is.
Van “ik ben niet”, naar “ik ben”.

Wantrouw (en vertrouw) dus ook alle informatie van een verlichte. Wat hij vertelt heeft alleen betekenis vanuit zijn ervaring.
Ook wat zij vertellen klopt niet, tenzij het heel toevallig bij jou ervaring past. Zelfs de stelling: Er is niemand, klopt niet (en wel) . Er is: “ik ben”. Maar daar is verder niks over te zeggen en heeft pas betekenis nadat je gestorven bent en herboren wordt. Denk dus niet dat je zoiets ooit kan begrijpen. Het kan alleen als het onbekende ervaren worden.

Het negatieve: Ik ben niet
Het positieve: Ik ben

Beide zijn waar tegelijk.

18/4

Ik begin nu pas te snappen wat ze bedoelen met het “ware zelf”. Ik begreep dat nooit, omdat er geen zelf is. Het is echter weer perceptie. Zolang je leeft vanuit je illusionaire/tijdelijke zelf is er geen zelf. Als je sterft, wordt de ware zelf geboren.

Termen als transcenderen, transformeren, overstijgen, bewustzijn verruiming, hoger bewustzijn etc etc. Allemaal onzin. Dat impliceert namelijk dat de zelf die je denkt te zijn, behouden kan worden en gewoon moet veranderen. Dat de zelf die je denkt te zijn een connectie moet maken, of wat moet laten vallen om de ware zelf te worden.
Het is allemaal onmogelijk.

Het “ware zelf” kan nooit gekend worden, kan nooit ervaren worden. Kan nooit gelokaliseerd worden, begrepen worden, gedefinieerd worden, geïdentificeerd worden. Je weet gewoon “Ik ben” en verder niks, je hebt geen flauw idee wat dit betekent, of wat er ervaren wordt. Het is en zal altijd onbekend blijven.

Zolang je nog niet gestorven bent heb je echter niks aan deze informatie. Het tijdelijke zelf kan het eeuwige zelf niet kennen, ervaren of wat dan ook.
Het tijdelijke zelf kan niet transformeren in het eeuwige zelf, het tijdelijke zelf kan geen connectie maken met het eeuwige zelf.

Als mensen hun zoektocht naar geld, macht, etc hebben opgegeven. Blijft meestal alleen nog de zogenaamde pure zoektocht over. Die naar de onvoorwaardelijke liefde. De connectie die we willen maken met de ander, als bespiegeling van de connectie die het tijdelijke zelf met het eeuwige zelf wil maken.
Dit is echter onmogelijk.
Het is een connectie waar ik al jaren naar op zoek was, in mijn relaties. Op zoek naar iemand om een echte connectie mee te hebben. Een bespiegeling van de connectie die ik met mijzelf wilde maken.

Nu weet ik echter; die connectie is niet mogelijk. Het bekende tijdelijke zelf, kan geen connectie maken of overgaan in het onbekende eeuwige zelf. Het bekende tijdelijke zelf moet eerst sterven en na deze dood, komt er het onbekende eeuwige zelf. Ja, je wordt soort van herboren. Het leven na de dood. Het eeuwige leven na de dood. De hemel, in Koninkrijk Gods. Nirvana. De leegte die vol is van alles.
Daarom is zoeken kansloos, kan het nooit gevonden worden. Dit gebeurt altijd vanuit het tijdelijke zelf. Zolang er geleefd wordt uit het tijdelijke zelf, is alles wat je doet zinloos. Is er dualiteit.

Pas als je gestorven bent, kan je leven in de non-dualiteit van het eeuwige onbekende zelf.
Het is dus geen verbeteren, zelfacceptatie, inzicht, transformatie of iets anders. Het is iets compleet nieuws. Het heeft niks met het bekende te maken, met wie je dacht te zijn, met je tijdelijke zelf.
Het is een compleet nieuwe zelf, een compleet nieuw leven, een compleet nieuw zijn, wat niks te maken heeft met wie je heel je leven geweest bent.
Heel je leven ben je je tijdelijke zelf geweest. Een illusionaire zelfdestructieve lijden en conflict veroorzakende zelf.

Pas na een volledige zelfopoffering, zelfmoord, doodgaan. Dan is er het eeuwige onbekende nieuwe zelf.

19/6

Ik wordt vanochtend wakker en merk; WTF is dit ? Ik voel mij bijna als herboren en niet meer dat ik wat kwijt raak, maar juist dat ik nu weer helemaal terug ben.
Het voelt alsof ik weer helemaal in controle ben, weer kan kiezen wat ik doe. Alsof alles een grote kosmische grap is geweest. Ik ben de hele ochtend al aan het lachen om deze onzin hahaha.

Op 18/01/2013 schreef ik mijn inzicht op dat ik mij niet overgeef aan het willekeurige leven, maar aan mijzelf. Letterlijk de dag voordat mijn oude pijnen definitief oplossen. Ik heb dat nooit als een sleutel gezien, maar kennelijk was dat het inzicht waarmee de oude pijnen/mijn oude identiteit definitief werden losgelaten.
Maar in de afgelopen 3,5 jaar ! Heeft het daarna nooit zo gevoeld en ben ik heel die uitspraak helemaal vergeten. De afgelopen 3,5 jaar heb ik het ervaren alsof ik mij overgaf aan het onbekende geheel, het universum. De leegte.
Ik schreef ook al vele malen tijdens deze tijd hoe ik God was, hoe ik het universum was etc. (wat nog steeds apart van mij was)

Ik begrijp nu eindelijk “het ware zelf” gebeuren en verhaal. Het voelt zo vertrouwd, alsof ik dit altijd al geweest ben. (logisch dat dat zo lijkt, er is niks anders meer)
Het voelt weer alsof ik weer de vrije wil heb om dingen te doen, al maakt het mij nog steeds niet uit wat er gebeurd. Het voelt alsof ik weer de controle heb en alles doe wat er gebeurt. (en toch ook niet helemaal, en toch ook weer wel hahaha)
Het voelt alsof alles altijd al zo geweest is, alsof het nooit anders is geweest.
De wereld ziet er bekend en vertrouwd uit.

Het is echt een grote grap dit hahaha. Dit gaat nergens over.
Alsof ik al die tijd bezeten was door een valse ik, de duivel hahaha (grapje)
Alsof ik eindelijk bevrijd ben van mijn valse ik en mijn echte ik nu eindelijk vrij is.
Alsof ik eindelijk weer de controle over mijn leven heb, weer kan doen wat ik zelf wil, dat ik eindelijk geen slaaf meer ben van allemaal krachten die bepalen wat ik doe.

Eindelijk vrij !!!!!!!
Vrij om alles zelf te bepalen. Niemand die mij iets oplegt, niemand die mij vertelt wat te doen.
Niemand die mij vertelt dat ik misschien beter dit of dat kan doen.
Die voor mij nadenkt welke beslissing ik moet nemen, welke de beste zou zijn.
Die voor mij bepaalt welke doelen ik in het leven moet nastreven om dingen zogenaamd beter te maken.
Niemand die aan mij twijfelt of wat ik doe wel het juiste is.

Dit is echt geweldig, wat een grap.
Dit is de hemel.
Niet doordat ik mij euforisch voel, of iets anders wat ik ervaar.
Het is puur de wetenschap dat ik vrij ben !
Eindelijk vrij ben !!!

Ik dacht te sterven, mijzelf kwijt te raken.
Te moeten leven in de leegte, het grote onbekende.

Ja, alles is nieuw. Maar het nieuwe is elk moment heel vertrouwd.
Ik heb geen vertrouwen, ik ben vertrouwen.
Ik ben niet bevrijd, ik ben vrijheid.
Ik voel mij niet gelukkig, ik ben gelukkig

Al die tijd heb ik mij helemaal druk zitten maken om niks !!! Hahahaha
Ik ben het al die tijd zelf geweest

Wat een grap !!
Whahahaha

(weet ik eindelijk wie ik ben Wink

Ik heb in mijn dagboek hele verhalen vertelt over dat verlichting niet bestaat, hoe ik nooit verlicht kan zijn, er nooit een moment zou komen dat ik zou kunnen zeggen dat ik verlicht ben, zeker omdat ik allang verlicht was.

Wel vandaag benoem ik de dag van verlichting.

Vandaag is de dag dat ik zeg: Ik ben verlicht !

Het is mij eindelijk gelukt, ik heb gevonden wat ik zocht. Ik ben verlicht ! hahahaha

Maar tevens weet ik dat het geen enkele betekenis heeft en heb ik geen flauw idee wat het is.
En toch…..
Ik ben verlicht , whoehoe !

Whahahahaha

23:00

Ok,ok, ik was iets te voorbarig. Het gaat natuurlijk weer in golven en vanochtend was dus even weer de bovenkant van een golf.
Ben nu weer ff mediteren om alle energie de ruimte te geven.
Maar ben er duidelijk bijna. Nog even geduld.
Er zal een punt zijn waarop het tijdelijke zelf volledig is weggevallen (nu niet meer dan een intense energiepunt in mijn hoofd dat zijn weg naar buiten probeert te vinden) en alleen het eeuwige zelf er nog is.
Lijkt mij dat dat ook het einde zal zijn van dit dagboek. Ben benieuwd.

Besef mij nu ook, al weet ik dit ook al een tijdje. In dit dagboek spreek ik de hele tijd van een illusie. Overgenomen zoals anderen erover praten. Maar in feite is het geen echte illusie natuurlijk. Het is wat echt ervaren wordt.
We zijn echt afgescheiden. We zijn echt in dualiteit. We zijn echt in angst en constant conflict. De dood is ook echt in zekere mate.
Beter is om illusie te vervangen door het woord tijdelijk.
Wat wij ervaren (ervaarden) lijkt een permanente staat zoals dingen zijn. Wij en de rest. Nu en de dood.
Het is echter allemaal tijdelijk, kan allemaal tijdelijk zijn als je dat echt wil.
Daarna komt de permanente staat van het eeuwige zelf.

Hoe weet je dat dat het echte einde is ? Simpel, er zijn geen vragen meer. Geen twijfel, over wat echt en niet echt is. Geen gevoel meer dat er iets niet klopt, of iets verbeterd moet worden. Geen conflict meer, geen inspanning, geen moeite, geen wil.
Als alleen het geheel er is, dan voel je het vertrouwen, dit ben ik altijd al geweest.
(wat waar en niet-waar is tegelijkertijd)

20/06

Hele effect van gister is weer weg, kennelijk mocht ik alleen even een glimps ervan opvangen. Na 3,5 jaar went dat wel. Wel apart hoe het eeuwige zelf weer helemaal weg lijkt te zijn. Gelukkig weet ik nu beter door er niet naar te gaan zoeken, op geen enkele manier. Komt vanzelf wel weer tevoorschijn.

24/06

Weer opnieuw over geven aan de leegte

Wat is onze grootste angst ?
– om te sterven, helemaal alleen.

26/06

Over het pad naar verlichting wordt vaak geschreven over acceptatie. Accepteren van de realiteit. Ook heb ik wel geschreven dat het is alsof de hersenen “gewoon gelukkig zijn zonder reden” niet kunnen accepteren.
Dat hier veel verwarring over is, is omdat er dus 2 werelden zijn. Het tijdelijke zelf en als die gestorven is, het eeuwige zelf. Ze zijn echter gescheiden.
Dat gevoel en ervaren van afgescheiden zijn is dus echt, het is alleen een illusie dat dat permanent is. Het kan tijdelijk zijn, als je dat wilt tenminste. Dus de illusie is echt.
De ene wereld kan niks accepteren van de andere wereld. Het tijdelijke zelf kan niks accepteren van het eeuwige zelf. Het bekende blijft altijd gescheiden van het onbekende.
Acceptatie is dus erg misleidend. Het is het accepteren van het onbekende en het accepteren van het tijdelijke.
Het zelf accepteren als eeuwig is weer jezelf voor de gek houden, want je accepteert de verkeerde zelf. Dat is van het tijdelijke het eeuwige proberen te maken.
Accepteer dus het tijdelijke, de vergankelijkheid, de dood. Accepteren is slechts niet-vluchten.
Het is niet iets wat je kan doen, het is weer slechts iets niet doen. Niet vluchten van, niet vasthouden aan, niet streven naar iets etc. etc.

Het is toch ook wel bevrijdend. Wetende dat ik er niks aan kan doen en dat het vanzelf gebeurd, nu soort van wetende wat er gaat komen. Wetende dat de dood slechts een illusie is. Tijdelijk. Dat ik herboren zal worden. (zie het als het eeuwige zelf/leven in de hemel, of als een reïncarnatie. Jezus=Boeddha

Herboren worden is ook misleidend. Het lijkt dan alsof dat iets is wat jou overkomt, maar dat is niet zo. Jij sterft en er komt iemand anders voor in de plaats terug. Het eeuwige zelf heeft niks met het tijdelijke zelf te maken.
Het is iets compleet nieuws

30/6

Ben mijn dagboek aan het overtikken en op 07-09-2014 schrijf ik al wat ik nu bijna 2 jaar later al kort heb ervaren en waarschijnlijk ga ervaren. Toch wel bijzonder.

03/07/

Wees bewust van niks.

5/7

De periode dat alles altijd nieuw is is ook aan het veranderen. Alles is alleen nieuw als er nog oud is, als er nog een poging tot herkenning gedaan wordt. De poging tot herkenning (en identificatie) valt weg, daarmee valt ook de ervaring weg, de ervaring dat dingen oud of juist nieuw zijn. Bekend of onbekend.
Vertrouwd zou een omschrijving kunnen zijn, maar dus niet omdat het bekend is, begrepen wordt of iets dergelijks. Het is nog steeds eeuwig onbekend. Niks.

7/7

Jezelf of anderen gelukkig maken is slechts een excuus om het leven een doel te geven, om het betekenis te geven. Het is een illusie.

17/07

Wel apart, dan mag je er even van proeven, om daarna weer helemaal terug te vallen. Afgelopen tijd ervaar ik wat ik afgelopen 2-3 jaar heb ervaren (ongeveer, wel minder identificatie met) . Alleen wat toen een maand duurde, duurt nu een paar dagen. Maar merk wel weer dezelfde vooruitgang van het verdwijnen van het tijdelijke zelf.

25/07

Stages van meditatie:

– Ontspanning door inspanning (concentreren op ademhaling)
– Ontspanning door alert zijn (volgen ademhaling)
– Ontspanning door ontspanning (bewustzijn van energie)
– Bewustzijn van alles/niks
– Gewoon zitten

02/08

Het besef dat er niemand (anders) is.

10/08
Blijft een vreemd iets om je zo helemaal over te geven aan het onbekende.

12/08
Alle verhalen houden op te bestaan, er is niks meer te vertellen.

18/08

Ik realiseer mij nu pas goed hoe sinds mijn ervaring van 2 maanden geleden nu alles is omgekeerd.

Ik geef mij niet over aan de leegte, de leegte geeft zich over aan mij.

Ik ervaar niet alsof ik aan het sterven ben, ik ervaar hoe ik geboren wordt.

Ik besef mij niet meer “ik ben niet”, ik besef mij nu juist: ” ik ben”.
Van ik besta niet, naar ik besta.

Van beseffen dat mijn bestaan nietig en onbelangrijk is, naar ik ben alles en doe er toe.
Sterker nog, ik ben is het enige wat er toe doet, de rest is niet belangrijk en nietig.

Van de controle loslaten, naar de controle krijgen.

Van “niets doen” naar “doen”.

Niet meer bewust zijn van niets, maar juist bewust zijn van alles.
Van alles is een illusie, naar alles is echt.

Maar het is vooral het realiseren van de waarheid:

IK BEN !

20/08

It is done

https://www.youtube.com/watch?v=ruSTiOmiyWw&feature=youtu.be&t=3m22s

IK, 20-08-2016, Belofte ingelost.

handyman6 schreef:
Haha, IK …aan de slag dan maar met die ene helft:kijken wat het jou oplevert!
Groet en houd me svp op de hoogte van je vorderingen.. h6

Ruim 3,5 jaar geleden (zie draadje “geloof”) toen ik nog niet precies wist wat “verlichting” inhield heb ik belooft jou op de hoogte te houden van mijn vorderingen
Nou hierbij heb ik die belofte ruimschoots ingelost denk ik zo

Hoop dat je interessant vond

Heb nog 2 vragen voor je:
1) geloof je eigenlijk wat ik schrijf ? dat het gelukt is ?
2) is het nog steeds iets wat je zou willen ervaren ? of vind je het wel goed zo ?

HANDYMAN, 21-08-2016

Inderdaad, IK ,ruimschoots verslag gedaan,met tenslotte een haast Messiaanse NT Apocalyps:”Vader ,in Uw handen ,beveel ik mijn geest/zelf”.

IK Superstar,naar de gelijknamige musical.Zeker ,interessant want niemand anders durft zich zo uittespreken,hierro ,uit gene vermoedelijk.

Tikje overdone ,vond ik ,maar :so what.We etaleren nu eenmaal graag onze spirituele visies en van enige bombast ben ik zelf ook niet vies.

Antwoord op vr1:heb je mijn,of bv Osho’s goedkeuring dan nodig voor de echtheid van je eigen Verlichting?

Stel dat ik de authentiteit van jouw ervaring al zou kunnen beoordelen/verifieren/falcificeren,dan alleen in een direkte ontmoeting.Helaas mogen de Meesters van jou niet dichter bijkomen dan met hun boeken.

Dus moet ik je schrijfsels vergelijken met alle andere literatuur,over Verlichting,om mijn mening te geven.Waar je niks aan hebt ,want je had me immers hier van alles kunnen wijsmaken,theoreties.

Maar of ik dat wil.Of jij nu wel of niet verlicht bent,brengt mij geen enkel voordeel ,kan het niet afkijken van je.

Antwoord op vr2:zoals jij het stelt ,lijkt het net of ik het al opgegeven heb,maar dat is zeker niet het geval.Heb alleen wel geleerd dat beschrijven en theoretiseren van bewustzijn/ meditatie,enorm verslavend is :je kan er niet mee ophouden,wat je Mind prachtig vind,die gaat er helemaal los op.Maar het leidt zo af!

Liever ga ik met zoekers op bezoek in een meditatiecentrum,ashram,spirituele beweging,om al de kennis uit de boeken/theoretiese kaders ,in de praktijk te brengen.Beetje zoals Opa.

Intussen al 11x in India geweest,7x Thailand,3x Sri Lanka,2xBrazilie,Mexico,etc meestal na wat over ze gelezen te hebben.Niet om optescheppen ,maar zo is mijn pad! Zoek ze wel op de nog levende “meesters”.

Boeken zijn verschuilplaatsen ,net als kerken imo.

Maar goed ,we sluiten dus dit draadje.Mooi geweest.Het ga je ga je goed.

H6

LEES VERDER