13-01-13
Nu het lijkt dat ik doorheb dat alle gedachten illusies zijn is het nog steeds moeilijk om die auto-reflex te veranderen. Die auto-reflex om die gedachten/emoties te onderdrukken ipv gewoon toe te laten en te observeren.
De volgende stap zal zijn om in het “nu” te gaan leven, dus alle gedachten (vnml die over controle gaan) probeer ik te voorkomen, maar dat werkt niet. Ook onderdrukken of wegduwen werkt niet. Het enige wat je kan doen is gefocust zijn op het nu, heel bewust doen wat je aan het doen bent, ook alle routine matige dingen. (en dat zijn er nogal wat op een dag).
Je bent zo gewent , je hebt het zo aangeleerd dat je tijdens je werkzaamheden kan denken, dat het heel moeilijk is om dat heel bewust en gefocused op het nu uit te voeren.
Toch zullen er constant gedachten in je opkomen. Dit mag je dus niet erg vinden, niet (ver) oordelen, niet wegduwen, maar alleen weer terug focussen op het nu, met waar je mee bezig bent.
Dat is heel moeilijk , omdat onderdrukken , voorkomen, een auto-reflex is die je al heel je leven gebruikt.
Opeens popt er een gedachte in me over de gezondheidszorg. Dat ze zeggen dat preventie weinig zin heeft omdat er toch wel een andere ziekte voor in de plaats komt. Psychologisch gezien klopt dat ook wel, als de narigheid niet via de ene weg naar buiten gaat, komt het er wel op een andere manier naar buiten. De vraag is of preventie en dus gezonder lichamelijk leven je zal helpen te ontdekken dat de problemen meestal psychisch zijn ?
Bedenk me ook dat mijn meditatieniveau eigenlijk een stuk hoger was voordat ik naar de psycholoog ging. Vraag me nog wel eens af wat er was gebeurd als ik dat niet afgekapt had, al vraag ik me nu gelijk af of dat wel een optie was gezien wat ik emotioneel heb meegemaakt in die tijd. Het kan eigenlijk niet anders dan dat ik dat niveau heb moeten loslaten.
Merk dat mijn meditatie nu beter gaat en ik meer de drang krijg om dat meer en langer te gaan doen.
In het echte leven wil je een bepaald doel bereiken en om dat te bereiken moet je dingen opofferen. Discipline, opoffering, doorbijten. Dat is op zich hetzelfde als bij het pad naar verlichting. Alleen kan je bij wereldse doelen op het pad zelf lijden vinden om bevrediging te vinden in het behalen van het doel in de toekomst. Al zie je wel dat mensen die passie(en plezier) hebben om die doelen te bereiken het verst komen. De mensen die “echt” zijn en er met een goed hart ingaan komen het verst. Al kan dan nog steeds de “burn-out” om de hoek liggen.
Bij de pad naar verlichting werkt dat niet zo, het gaat daar om het pad zelf, de reis is wat geluk moet brengen.
Daarom doen boeddhisten het fout. Zij offeren dingen op , ze onderdrukken en duwen weg, dat is juist verkeerd.
Blijf je gevoel volgen !