10-01-2013

Was vanochtend weer erg vroeg wakker, terwijl ik pas 00:30 ofzo ging slapen. Ik was gelijk weer alert en begon mijn hart te voelen kloppen. Ik heb dit dus nu al een paar weken en het ging me frustreren. Dus begon ik te proberen te voelen wat de oorzaak was. Het voelde als angst, het voelde als primaire afweer dat ik het niet zou kunnen. Dat al die dingen die ik wilde doen, valse hoop waren etc. Toen begon ik te zoeken, maar kwam van de ene afweer in de ander terecht. Ik moest….. oude pijnen voelen etc. Primaire Afweer.

Toen begon ik me te beseffen dat ik alle stages in mijn leven eigenlijk al doorlopen had. Wat ik vorige week realiseerde over oude pijnen, daar had ik al om gehuild met behulp van de symbolen. (einde relatie met mijn laatste ex, geen liefde van andere ex die teveel problemen met zichzelf had, ook mijn kinderervaringen had ik nav het “Dr Phil” al opgeschreven.

Daarnaast besefte ik nog een keer dat ALLE gedachten afweer zijn en dus een illusie. Ingeborg maakt dit ook duidelijk in een voorbeeld therapiesessie in haar boek. Daarin komen alle gedachten als afweer naar voren. Ook de gedachte “dat ze moet leren oude pijnen te voelen”, ook dat is afweer. Of als ik de oude pijnen toelaat kom ik er vanzelf vanaf, ook dat is valse hoop.
ALLE gedachten zijn dus illusies, de enige oplossing is door alleen maar te voelen, te zijn.

Ingeborg verklaart het feit dat alle gedachten illusies zijn door het feit dat ze uit het verleden komen en dus niks met het nu te maken hebben. Het is dus een model wat je brengt naar de oplossing; “ Leef in het nu en voel zonder er gedachten bij te hebben”

Maar toen ging ik doordenken, geïnspireerd door “Byron Katie” , dat het kind ook vast zat in illusies. Het was immers bang voor van alles, bang dat als het de waarheid toeliet dat het niet zou overleven. Maar we hebben het overleefd, dus was die angst voor de waarheid ook een illusie. Als kind zijn we in onze behoefte afhankelijk van anderen zegt Ingeborg en de gedachte dat we niet krijgen wat we nodig hebben is de waarheid die we niet aankunnen.

Maar we hebben alles gekregen wat we nodig hebben !, we leven immers nog. Dus toen bedacht ik me dat Katie meer gelijk heeft en dat is , dat alle gedachten een illusie zijn. Die oude pijnen zijn ook een illusie ! We hebben immers gekregen wat we nodig hebben.

Dus toen wilde ik antwoord op de vraag wat is nou de kern, de reden van die afweer ?
Ingeborg heeft gelijk dat het met overleving te maken heeft. Het heeft ook te maken dat we afhankelijk zijn van anderen voor onze overleving, vnml als kind zijnde.
Ik bedacht me dus dat het om controle gaat. Immers al onze angsten als kind dat onze behoeften niet vervuld konden worden waren een illusie. Maar feit blijft dat je afhankelijk bent van anderen in je overleving. Ik denk dat dat de waarheid is die de linkerhersenhelft niet aan kan.
Het feit wat we onze overleving niet in eigen hand hebben !
Alle afweersystemen zijn er immers op gericht om controle te krijgen. De illusie dat je het allemaal zelf in de hand hebt. Je amaglydia gaat gewoon constant af om constant de illusie van controle te krijgen.
Het is dus de angst voor de dood , angst dat we niet overleven, wat de kern van de illusie is !
Als je niet meer bang bent voor de dood, heb je ook de illusie van controle niet meer nodig.

Nou moet je niet je angsten uitschakelen, dat kan ook niet en je wil natuurlijk niet onder een auto komen. Maar door te leven in het “nu” duik je wel weg voor de auto, maar zet je de rest van je angsten opzij, geef je aan dat je die controle niet meer nodig hebt.
Je angst komt door je gedachten die constant afspeuren naar gevaar, je linkerhersenhelft.

Door alleen te voelen en systeem 1+2 (thinking fast en slow) te integreren kan je niet meer lijden door je gedachten (die de oorzaak zijn van al het lijden) leef je constant in het nu door te voelen, terwijl je real-time beoordeeld of je angsten terecht zijn. Dus constant te herkennen dat 99.9% van je gedachten/angsten alleen maar er zijn om controle te krijgen, zal je deze dus negeren, voelen maar niks mee doen.

Daarom was “Osho” zo geobsedeerd met de dood, waarom hij het er steeds over had dat de mens bang is voor de dood. Ik dacht de hele tijd: waar heeft hij het over ? Ik ben niet bang voor de dood, dus wat lult hij ? Maar als je dus helemaal terug gaat naar de oorsprong is dat de oorzaak van je afweer.
Je linkerhersenhelft denkt dat het zijn overleving in de hand neemt door er controle over te krijgen.

Dat is weer de reden dat Boeddha zegt dat je geen invloed hebt op het leven, dat alles wat op je pad komt goed is. Je wilt niet overreden worden door een auto, dus wil je daar voor opzij stappen. Weer denken we zwart-wit, dus over alles controle of over niks controle. Boeddha wilde gewoon zeggen dat je niet moet proberen het leven te controleren, je invloed is minimaal.

Misschien is die illusie van vrije wil daarom wel groter dan we denken, het geeft immers de illusie van controle.
Is dat de “vrije wil paradox” ? Door er bewust voor te kiezen, te begrijpen dat je het leven niet kan controleren en je dus door externe omstandigheden afhankelijk bent van je overleving, je geen vrije wil hebt, je de verlichting zal bereiken ? (loopt nog niet lekker)

Angst en de illusie van controle zorgt wel voor meer toekomstplanning en dus voor een betere overlevingskans. Maar die angst is niet erg als je het accepteert als een mogelijk scenario.
Lijden wordt veroorzaakt door de onzekerheidsfactor die deel uitmaakt van het leven, hoe het universum in elkaar zit. Hoe goed je je ook voorbereid er kan altijd wat gebeuren, je kan altijd ziek worden bv.
Als je dus de illusies van volledige controle loslaat en alle mogelijke uitkomsten gewoon accepteert en daar zelfs weer op reageert, is er geen lijden meer.

De Controleparadox.
De illusie van volledige controle wordt gecreëerd om onze overleving te kunnen garanderen, we hebben dan nml alles zelf in de hand en zijn voor onze overleving niet meer afhankelijk van anderen, externe omstandigheden. Maar door deze afweer beïnvloeden we onze overlevingskansen juist op een negatieve manier door alle destructieve afweermechanismen (=deze geven altijd hoop op controle)

Ze zeggen dat als je verlicht bent dat je dan het concept tijd verliest, verleden, toekomst vallen samen in het nu. Ingeborg zegt dat baby’s geen concept van tijd hebben en dus bepaalde pijn daardoor eeuwig lijkt te duren. Je linkerhersenhelft ontwikkeld dan het concept tijd, met de illusie van controle, welke een vorm van hoop is, welke afhankelijk is van het concept tijd.
Als baby kunnen we een verlichte staat niet aan omdat we dan teveel afhankelijk zijn van anderen in onze overleving. Dat kan dus al in de baarmoeder ontstaan. Door het concept tijd → controle → hoop , maken we ons psychisch minder afhankelijk van anderen in onze overleving en dus verbeteren we onze overlevingskansen op deze manier.
Baby’s die in verlichte staat zouden blijven hebben een veel grotere kans om dood te gaan door emotionele verwaarlozing, omdat ze teveel pijn ervaren die ze dan nog niet aankunnen.

Als baby hebben we het dus nodig om liefde te ervaren voor onze overleving, maar krijgen dit vaak moeilijk door afweermechanismen van onze ouders.
Als volwassene kunnen we alleen liefde ervaren door die te geven, maar zijn we nog steeds op zoek naar de liefde die we als baby nodig hadden.
Persoonlijk vraag ik me dan af waarom we liefde nodig hebben om als baby te overleven ?

Is dat de reden dat mensen zwart/wit denken ? Omdat dat de enige manier is om informatie over te dragen ? Dat dat de reden is dat je verlichting alleen kan bereiken door het zelf uit te vogelen, zelf te “voelen”, zelf te “weten”? Want probeer maar eens uit te leggen dat alle gedachten illusies zijn als dat niet letterlijk zo is.