19-01-2013

Nou heb een bewogen nacht gehad. Heb volgens mij erg weinig geslapen, maar voel me (en ondanks verkoudheid) toch goed. Nu ik het gevoel heb dat ik me gewoon kan overgeven aan mijn gevoel, kreeg ik nog een extra boost door het lezen van het boek van Eckhart. Ik zit dus nog met die angst.

Ingeborg legt uit dat je je gedisidentificeerd moet voelen tov je oude pijnen. Door bewust door te hebben dat het niks met “nu” te maken heeft, kan je het toelaten, observeren en er niet op reageren. (wat trouwens in zou houden dat je dus 100% bewust door het leven moet gaan om er niet meer op te reageren)

Maar omdat zij het uitlegt dat het alleen “nu” een illusie is, maar vroeger dus echt, blijf je het voelen als een onderdeel van jezelf. Het ligt wel in het verleden, maar we geloven dat het verleden ons heeft gemaakt tot wie we nu zijn en dus zijn die oude pijnen een deel van ons, ook al hebben we niks meer met nu te maken.
Maar die oude pijnen zijn dus ook een illusie, aan afweermechanisme van het Kindbewustzijn om de “angst voor de dood” niet te hoeven voelen. (wat waarschijnlijk uit ons primaire reptielenbrein komt, het oerbrein)

Maar pas op het moment dat je beseft dat alles een illusie is, dat het nooit een deel van je is geweest, dan kan je je dus echt desintifiseren. Dat kwartje viel toen Eckhart mij vertelde dat (hij noemt het het pijnlichaam) je er nooit vanaf zult komen zolang je er een vorm van identiteit uit haalt, zolang je denkt dat het een deel van je is. Hij omschrijft het als volgt:

“zolang een deel van je zelfgevoel verbonden is aan je emotionele pijn, blijf je bij elke poging om die pijn te genezen onbewust geneigd je daartegen te verzetten en haar te saboteren. En waarom ? Heel eenvoudig omdat je jezelf intact wil houden en de pijn een essentieel onderdeel van jezelf is geworden. Het is een onbewust proces en de enige manier om het te overwinnen is het bewust te maken.
Het inzicht dat je aan je pijn gehecht bent of bent geweest, kan heel schokkend zijn. Op het moment dat je het inziet, is de band verbroken. Het is opgesloten energie, energie die niet meer stroomt.”

Die laatste zin van Eckhart valt me nu pas echt op. Dat verklaart mijn bewogen nacht. Wat er gebeurde nml is dat ik al vroeg in de nacht wakker werd omdat er letterlijk golven van energie door mijn lichaam golfden. Ik kon het deze keer wel grotendeels toelaten. Het is echter een hele vreemde gewaarwording, je verstand wil zich er onbewust tegen verzetten, maar je voelt dat het goed is. Dit heeft toch het grootste deel van de nacht geduurd, dat ik met regelmaat die golven energie door mijn lichaam voelde gaan.
Het voelt alsof die angsten hierdoor echt aan het oplossen zijn !